 |
|
|  |  |  |  ΑΡΘΡΟ
Δημοκρατία ; Ποιά Δημοκρατία ;
Του ΓΙΑΝΝΗ ΕΥΤΥΧΙΔΗ
....Και ξαφνικά στις περισσότερες Αραβικές χώρες-που ετσι ή αλλιώς ελέγχονταν και ελέγχονται ακόμα απο αυταρχικά καθεστώτα-πνέει (λένε) άνεμος Δημοκρατίας.Βέβαια,οταν αναφερόμαστε σε κράτη όπου υπήρχε επί δεκαετίες απόλυτο σκοτάδι απο ηγεσίες τύπου Μουμπάρακ ή Μπεν ΄Αλι,πρέπει να είμαστε φειδωλοί στους χαραχτηρισμούς,διότι τι είδους Δημοκρατία μπορεί να εγκαθιδρυθεί π.χ. στην Αίγυπτο όπου την εξουσία ανέλαβε...ο στρατός?Σκεφθείτε οτι φτάσαμε στο σημείο να πανηγυρίζουν ορισμένοι επειδή ανατράπηκε ο Χόσνι και το κουμάντο ανέλαβαν (με το έτσι θέλω) οι στρατηγοί-οι ίδιοι που μέχρι προχθές στήριζαν τον Μουμπάρακ και την κλίκα του.Αλλά γιατί απορούμε με τα όσα συμβαίνουν ,οταν κάποιοι θεωρούν ....αριστερό τον Ομπάμα?Φτάσαμε στο έσχατο σημείο τής ξεφτίλας,όπου ο καθένας (αυτο)προσδιορίζεται οπως τού αρέσει,λες και απευθύνεται σε κρετίνους.
Κι αφού έγινε...δημοκρατική η Αίγυπτος,ήρθε η σειρά τής Λιβύης.Εδω οι Αμερικανοί έχουν κάθε λόγο να θέλουν να ανατρέψουν τον Καντάφι,που τούς έκανε καψόνια επι 42 χρόνια,παρά το γεγονός πως οταν εξουδετερωθεί ο στρατός του,δεν θα υπάρχει σοβαρή διάδοχη κατάσταση.
Να φύγει ο δικτάτορας,αλλά ποιός θα αναλάβει?Ουτε αντιπολίτευση υπήρξε ποτέ στη Λιβύη ούτε τίποτα.Αρα κυνηγώντας τον Καντάφι,οι σύμμαχοι πρέπει να ψάχνουν να βρούν και τον διάδοχό του.Κι αν επικρατήσουν οι ισλαμιστές,που φαίνεται να ειναι οι περισσότερο οργανωμένοι ανάμεσα στους αντικαθεστωτικούς?Πτου κι απ την αρχή για τους μπόϋδες,που τότε θα μπλέξουν με περισσότερους Καντάφηδες,διότι-κακά τα ψέματα-αν ο Καντάφι ειναι μία φορά επικίνδυνος,οι μουλάδες και λοιποί ισλαμιστές που ενδεχομένως να τον αντικαταστήσουν,ακόμη και οι μετριοπαθείς τού συναφιού τους,θα ειναι χίλιες φορές χειρότεροι.
Είδατε τι έγινε στο Αφγανιστάν.Οι Δυτικοί βοήθησαν τους Ταλιμπάν να διώξουν τους εισβολείς Σοβιετικούς,αλλά την αξουσία την ανέλαβαν ο Μπιν Λάντεν και οι όμοιοί του,και πόσα χρόνια τώρα οι ΝΑΤΟϊκοί τρέχουν και δεν φτάνουν για να τούς εξουδετερώσουν...
Ειναι δύσκολο να γίνει κάτι αντίστοιχο (έστω και σε μικρότερο μέγεθος) και σε κάποια απο τις Αραβικές χώρες που σαρώνονται απο διαδηλώσεις?
Δεν νομίζουμε.
(Οι μπόϋδες έχασαν τον ύπνο τους και στην περίπτωση τής Υεμένης.Ο Σάλεχ,άνθρωπός τους επί δεκαετίες,ετοιμάζεται για το πικρό αντίο,και στην Ουάσινγκτον ψάχνονται.Γιατί δεν εγκαθιδρύουν κι εδώ ενα...δημοκρατικό καθεστώς?Λέμε τώρα...)
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
