 |
|
|  |  |  |  Το πρώτο ειδικό μονοπάτι και για άτομα με προβλήματα όρασης
Αθήνα
Μία ξεχωριστή περιήγηση σε άτομα με προβλήματα όρασης, αλλά και για όλους, μικρούς και μεγάλους φυσιολάτρες προσφέρει το πρώτο ειδικό μονοπάτι στην Ελλάδα, που εγκαινιάστηκε στη Βραυρώνα Αττικής, περιοχή με ιδιαίτερη περιβαλλοντική και αρχαιολογική αξία.
Η ιδιαίτερη αυτή διαδρομή, μήκους 500 μέτρων, ξεκινά από το Μουσείο της Βραυρώνας, συνεχίζει ανατολικά του αρχαιολογικού χώρου και καταλήγει λίγο μετά τον ποταμό Ερασινό, προσφέροντας στους περιηγητές μία εκπαιδευτική αλλά και άκρως αναζωογονητική εμπειρία στη φύση. Το μονοπάτι είναι εξοπλισμένο με ειδικό σύστημα ξενάγησης, περιλαμβάνει ειδικά διαμορφωμένες πινακίδες ερμηνείας περιβάλλοντος, ανάγλυφα σχεδιασμένες, ανά θεματική ενότητα («υγρότοπος», «υγρολίβαδα», «καλλιέργειες - θαμνώνες»), καθώς και σύστημα προσανατολισμού.
Επίσης, περιλαμβάνει ηχο-ακουστικό σύστημα, ώστε ο επισκέπτης να ακούει τους χαρακτηριστικούς ήχους των πουλιών του υγροτόπου. Συμβατό για όλους τους επισκέπτες και εξαιρετικά ενδιαφέρον και για παιδιά, το μονοπάτι είναι ανοιχτό καθημερινά, προσφέροντας μία μοναδική περιήγηση στη φύση.
«Όταν τα πράγματα σχεδιάζονται από την αρχή για όλους και υπάρχουν άνθρωποι με φαντασία και αγάπη, τότε γίνονται θαύματα», δήλωσε ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Τυφλών, Ηλίας Μαριόλας, μετά το τέλος των εγκαινίων.
«Σήμερα γεννήθηκε μία μικρή ελπίδα. Το περιβάλλον μπορεί να είναι φιλικό και για τους τυφλούς και για όλο τον κόσμο και δεν είναι μόνο μία καλή αρχή, αλλά κι ένα δείγμα ότι μπορούν να γίνουν αντίστοιχα τέτοιου είδους έργα και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Είναι ένα παράδειγμα ότι χωρίς πολλά λεφτά, εάν υπάρχει ένας σοβαρός σχεδιασμός και άνθρωποι με αγάπη, τότε όλα τα αγαθά, είτε αυτά είναι ένα μονοπάτι, είτε ένας δρόμος, είτε ένα κτίριο, είτε μια ολόκληρη πόλη, μπορούν να είναι προσβάσιμα και χρήσιμα για όλους», τονίζει.
«Η περιοχή της Βραυρώνας διατηρεί από την αρχαιότητα έναν ιδιαίτερο περιβαλλοντικό χαρακτήρα, ο οποίος έχει παραμείνει έως σήμερα αναλλοίωτος σε μεγάλο βαθμό. Οι όχθες του ποταμού Ερασινού, ο κόλπος που αναπτύσσεται στις εκβολές του, οι λόφοι, ο υγρότοπος, καθώς επίσης και οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις έχουν ευνοήσει την δημιουργία μίας πλούσιας βιοποικιλότητας, μοναδική για περιοχή στην Αττική, γι αυτό και έχουν ενταχθεί στο δίκτυο Natura και συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο σημαντικούς φυσικούς βιότοπους της Ευρώπης, στον οποίο ζουν πάνω από 140 είδη πουλιών», επισημαίνει η υπεύθυνη Τύπου και επικοινωνίας της Ορνιθολογικής Εταιρείας, Ελίνα Σαράντου.
«Το μονοπάτι είναι ανοιχτό κάθε ημέρα για όλους τους επισκέπτες και είναι άκρως συμβατό για άτομα με προβλήματα όρασης», προσθέτει και συνεχίζει: «Παρουσιάζει μεγάλο περιβαλλοντικό και εκπαιδευτικό ενδιαφέρον ιδιαίτερα για τα παιδιά, τα οποία μπορούν να διασκεδάσουν και να μάθουν μέσα από μία ξεχωριστή οικοπεριήγηση».
Η κ. Σαράντου προτρέπει και προσκαλεί όλους τους πολίτες να προσφέρουν στον εαυτό τους και τις οικογένειές τους μία τόσο κοντινή, αλλά ταυτόχρονα και τόσο μακρινή απόδραση από την πόλη και την καθημερινότητα.
Η δημιουργία του μονοπατιού για άτομα με προβλήματα όρασης, αποτελεί το αποτέλεσμα πολύμηνης προσπάθειας της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας και του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Τυφλών και τον Φάρο Τυφλών της Ελλάδας, στο πλαίσιο του προγράμματος προστασίας και ανάδειξης του υγρότοπου Βραυρώνας.
Η Ορνιθολογική Εταιρεία έχει ξεκινήσει προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης για μαθητές σχολείων. Γονείς και εκπαιδευτικοί μπορούν να βρουν πληροφορίες για ξεναγήσεις μέσα από τον ιστότοπο: www.ornithologiki.gr.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
