 |
|
|  |  |  | 
Των Ελλήνων οι κοινότητες…
γράφουν: η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου και η συγγραφέας Έλενα Χουσνή
Aθήνα
…φτιάχνουν άλλο γαλαξία! Ακόμη κι έναν μουσικό γαλαξία, όπως μια παρέα παιδιών από το Κοκκάρι της Σάμου, που καινοτομεί δημιουργικά.
Στις νότες και τους στίχους τους δεν χωρά η κρισεολαγνεία των τελευταίων ετών, τα σκάνδαλα και οι δωροδοκίες, η εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας, οι εθνικές εκλογές που φαντάζουν απειλητικές, η ανασφάλεια για τη ζωή και το αύριο μιας ολάκερης γενιάς….
Μπαίνει μπροστά το ταλέντο και το μεράκι. Η ατομική έκφραση που μπλέκεται με τη συλλογική κι ανεβάζει οκτάβες… Το πεντάγραμμο, ταξιδεμένες μουσικές διαδρομές που κλείνονται σε ένα δωματιάκι, τα ελάχιστα ενορχηστρωτικά μέσα, το χάρισμα της φαντασίας και μια μοναδική διασύνδεση μουσικών και… μουσικών!
Ενορχηστρωτής ένας νέος και ταλαντούχος μουσικός ο Κωνσταντίνος Μαλάκης, ο οποίος εκτός από «ψυχή της ομάδας» ερμηνεύει και τα τραγούδια. Μαζί του, η μουσικός Ελένη Περρή που ντύνει με το βιολί αλλά και στίχους τα τραγούδια ενώ αναπόσπαστο κομμάτι του τρίο και η Δώρα Χατζηδημητράκη, η οποία επίσης γράφει στίχους. Αυτά τα τρία νέα παιδιά αποτελούν μια δημιουργική παρέα η οποία επενδύει το περίσσευμα χρόνου, ταλέντου και δημιουργικότητας σε ένα εντελώς νέο μουσικό εγχείρημα! Αυτό, μπορεί να ξεκίνησε ως πείραμα μιας παρέας, αλλά έχει ήδη κερδίσει πολλούς θαυμαστές καθώς φαίνεται να διαθέτει περίσσεια ψυχής, ταλέντου και ελκυστικών ακουσμάτων.
Στην ερώτηση «πώς γεννιέται ένα τραγούδι;» η παρέα από το Κοκκάρι Σάμου, απαντά: «Σε λίγες ώρες!». Και αν οι μη ειδήμονες φαντάζονται μεγάλα στούντιο, σύγχρονα τεχνικά μέσα και ατελείωτες ώρες ηχογράφησης, θα διαψευστούν πλήρως. Με λίγα τεχνικά μέσα, η δημιουργία γίνεται μουσικό ταξίδεμα, διαψεύδοντας γκρίνιες που επικαλούνται την ανυπαρξία μέσων, είτε για πλήρη απραξία είτε για διαρκείς επαναλήψεις παρόμοιων μουσικών δρόμων…
Κέφι, χαμόγελα, χιούμορ, δημιουργικότητα, ευαισθησία, ταλέντο, διάθεση, χημεία, συνθέτουν διεξόδους που αγγίζουν όχι μόνο τους καλλιτέχνες από την ακριτική Σάμο, αλλά και όλους εμάς!
(Μερικά δείγματα δουλειάς:)
Να σε προσέχεις
https://www.youtube.com/watch?v=_IQYm1RUKF0
Ενορχήστρωση – Ερμηνεία: Κωνσταντίνος Μαλάκης
Στίχοι - Μάρθα Λογαρά
Βιολί - Ελένη Περρή
Εγώ θα σ` αγαπώ
https://www.youtube.com/watch?v=I38gHxwMufc
Ενορχήστρωση – Ερμηνεία: Κωνσταντίνος Μαλάκης
Στίχοι:- Δώρα Χατζηδημητράκη, Ελένη Περρή, Κωνσταντίνος Μαλάκης
Βιολί - Ελένη Περρή
Αποχωρώ
https://www.youtube.com/watch?v=9NXlw5_GnQI
Ενορχήστρωση – Ερμηνεία: Κωνσταντίνος Μαλάκης
Στίχοι: Ελένη Περρή - Δώρα Χατζηδημητράκη
Βιολί: Ελένη Περρή
Μπουζούκι: Βαγγέλης Μαλάκης
Να ` σουν εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=sNYgcyaVZ9M&index=23&list=PLevKgTwXb77BAAUu5qL3VGuFS8-z_YFCB
Ενορχήστρωση – Ερμηνεία: Κωνσταντίνος Μαλάκης
Στίχοι - Έλενα Χουσνή
Βιολί - Ελένη Περρή
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
