Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αυστρία

Η ελληνική και η ευρωπαϊκή πολιτική πρέπει να υπηρετούν τους ανθρώπους και όχι τις χρηματαγορές, τονίζει ο Αυστριακός οικονομολόγος και πρώην διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας, Κουρτ Μπάγιερ



Βιέννη - (Ανταπόκριση Δημήτρης Δημητρακούδης)

Η ελληνική και η ευρωπαϊκή πολιτική δεν πρέπει να υπηρετούν τις χρηματαγορές αλλά τους ανθρώπους, τονίζει ο γνωστός Αυστριακός οικονομολόγος, ερευνητής του Διεθνούς Ινστιτούτου Οικονομικών Συγκρίσεων της Βιέννης και πρώην εκτελεστικός διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας, Κουρτ Μπάγιερ, σε  άρθρο γνώμης στην αυστριακή εφημερίδα "Ντερ Στάνταρντ", με τίτλο "Υποστηρίζω τον Τσίπρα και τον Ρέντζι".

Όπως γράφει αρχικά, οι "μετριοπαθείς" δυνάμεις είναι "εκείνες που ώθησαν την Ευρώπη και την Ευρωζώνη στην πολυετή ύφεση με αυξανόμενη φτωχοποίηση και απελπισία, εκείνες που δεν διδάχτηκαν τίποτε από τη λανθασμένη τους διαχείριση της κρίσης και επιμένουν στην πολιτική λιτότητας ως κεντρική στρατηγική παρόλο που αυτή είναι υπεύθυνη για ύφεση, κίνδυνο αποπληθωρισμού και αυξανόμενα ποσοστά χρέους".

"Θέλω εδώ να υποστηρίξω τον Ρέντζι και τον Τσίπρα", αναφέρει ο Κουρτ Μπάγιερ, διότι, όπως συνεχίζει, "όταν αυτοί οι δύο δεν δέχονται να τους υπαγορεύεται τίποτε από τις Βρυξέλλες και τη Γερμανία, όταν αυτοί ζητούν μια νέα οικονομική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και προσφέρουν επίσης εν μέρει τις συνταγές για αυτό (ακόμη και αν είναι πολύ λίγες και ριζοσπαστικές), όταν αυτοί ζητούν τις ευθύνες από τη Γερμανία (και από άλλους) για αυτή τη λανθασμένη οικονομική πολιτική, τότε αυτές είναι οι πρώτες ηλιαχτίδες για μια μεταστροφή".

Σύμφωνα με τον Αυστριακό οικονομολόγο, "ο κ. Τσίπρας δεν έχει απειλήσει ποτέ με διακοπή όλων των ελληνικών πληρωμών (κρατική χρεοκοπία), όπως διατυμπανίζεται αυτή τη στιγμή παντού, αλλά έχει προτείνει διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές, που έχουν ως στόχο να κάνουν διαχειρίσιμο τον τεράστιο όγκο του χρέους της Ελλάδας, η οποία από την αρχή της κρίσης έχει χάσει πάνω από το ένα τέταρτο του ΑΕΠ, ενώ τα κόμματα τα οποία σχηματίζουν την τωρινή κυβέρνηση (τα λεγόμενα "μετριοπαθή και υπεύθυνα") ευθύνονται για την κακή οικονομική διαχείριση".

"Δεν θα ήταν ευνόητο και επιθυμητό, ενόψει αυτής της πλήρους απώλειας εμπιστοσύνης του φτωχοποιημένου πληθυσμού να προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ εποικοδομητικές εναλλακτικές επιλογές", διερωτάται ο Κουρτ Μπάγιερ για να παρατηρήσει ταυτόχρονα πως "δεν χρησιμεύει σε τίποτε να δαιμονοποιείται αυτό το κίνημα και, όπως γίνεται από τον πρωθυπουργό Σαμαρά, να επιχειρείται με μια καμπάνια πανικού να κρατηθούν οι άνθρωποι μακριά από το ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες εκλογές".

"Δεν είναι βέβαια οι χρηματαγορές, τις οποίες πρέπει να εξυπηρετούν η ελληνική και η ευρωπαϊκή πολιτική, αλλά οι άνθρωποι", προσθέτει.

Όπως τέλος τονίζει ο ίδιος, "θα πρέπει κανείς στην Ευρώπη να στρίψει επιτέλους δυναμικά το τιμόνι της οικονομικής πολιτικής, αν θέλει να πείσει (πάλι) τους Ευρωπαίους για το νόημα της ΕΕ, διότι αν όλοι συνεχίσουμε όπως έως τώρα, τότε εξυπηρετούμε αυτούς που απλοποιούν φοβερά και προκαλούν φόβους".



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία