Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ένας… ωκεανός πλαστικών με περίπου οκτώ τόνους να καταλήγουν κάθε χρόνο στις θάλασσες



Πανεπιστήμιο Τζόρτζια/ΗΠΑ

 Περίπου οκτώ τόνοι πλαστικών αποβλήτων καταλήγουν κάθε χρόνο στους ωκεανούς του πλανήτη, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις των επιστημόνων, οι οποίες θεωρούνται οι πιο ακριβείς που έχουν γίνει μέχρι σήμερα.

      Η ποσότητα αυτή καλύπτει μια τεράστια έκταση, 34 φορές όσο το Μανχάταν της Νέας Υόρκης, ενώ έως το 2025 μπορεί να φθάσει τα 17,5 εκατ. ετησίως, αν δεν ληφθούν μέτρα, προειδοποιούν οι επιστήμονες. Για το 2015, η εκτίμηση είναι ότι 9,1 εκατ. τόνοι πλαστικών θα βρουν το δρόμο τους προς τις θάλασσες.

      Η μελέτη, με επικεφαλής την επίκουρο καθηγήτρια μηχανικής του περιβάλλοντος Τζένα Τζέμπεκ του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια στις ΗΠΑ, που συμπεριέλαβε 192 παράκτιες χώρες και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το BBC, τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και το "New Scientist", επισημαίνει ότι η εν λόγω ποσότητα συμπεριλαμβάνει όλα τα πλαστικά απόβλητα και όχι μόνο αυτά που επιπλέουν στην επιφάνεια του νερού ή είναι πεταμένα στις ακτές.

      Μεγάλες ποσότητες πλαστικών -σακούλες, μπουκάλια, πλαστικές συσκευασίες, παιγνίδια κ.α.- «κάθονται» στους βυθούς ή έχουν διασπαστεί σε μικροσκοπικά κομμάτια, μικρότερα από κόκκο ρυζιού, τα οποία εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα μέσω των ψαριών που τα τρώνε (με άγνωστες συνέπειες). Στην πραγματικότητα, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των πλαστικών των θαλασσών (έως το 99%) δεν είναι ορατό, γι' αυτό το πρόβλημα έχει υποεκτιμηθεί μέχρι σήμερα.

      Η ρύπανση των ωκεανών με πλαστικά (τα οποία εμφανίστηκαν στην αγορά στη δεκαετία του '30) αναδείχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '70 και τείνει να εξελιχθεί σε μείζον πρόβλημα για το περιβάλλον, αλλά και την υγεία των ανθρώπων. Όπως είπε η Τζένα Τζέμπεκ, «η ποσότητα πλαστικών που καταλήγει στους ωκεανούς, ισοδυναμεί με πέντε σακούλες σούπερ-μάρκετ γεμάτες πλαστικά για κάθε 30 εκατοστά ακτογραμμής στον κόσμο».

      Οι ερευνητές θεωρούν τα 8 εκατ. τόνους πλαστικών ετησίως μια μέση εκτίμηση, ενώ εκτιμούν ως ελάχιστη ποσότητα τα 4,8 εκατ. και ως μέγιστη τα 12,7 εκατ. (δέκα έως 30 φορές περισσότερα πλαστικά απόβλητα από αυτά που επιπλέουν και έχουν υπολογιστεί σε 245.000 τόνους το πολύ). Πρόκειται για το 1,5% έως 4,5% της παγκόσμιας παραγωγής πλαστικών και για ένα ποσοστό της τάξης του 15% έως 40% των συνολικών πλαστικών αποβλήτων που δημιουργούνται από τους ανθρώπους κάθε χρόνο.

      Είκοσι χώρες ευθύνονται για το 83% των πλαστικών αποβλήτων που καταλήγουν στις θάλασσες, με την Κίνα να βρίσκεται στην κορυφή, παράγοντας πάνω από ένα εκατομμύριο τόνους ετησίως, πράγμα μάλλον αναμενόμενο για μια χώρα με τεράστιο πληθυσμό και με εξίσου τεράστια ακτογραμμή. Από την άλλη, οι ΗΠΑ, που επίσης έχουν μεγάλη παράκτια ζώνη, βρίσκονται στη 20ή θέση μεταξύ των κρατών που ρυπαίνουν, ενώ η Ε.Ε. θα βρισκόταν στην 18η θέση, αν αντιμετωπιζόταν ως ενιαία κρατική οντότητα.

      Οι ερευνητές καλούν τις ανεπτυγμένες χώρες να μειώσουν την κατανάλωση των πλαστικών ειδών μιας χρήσης όπως οι σακούλες για τα ψώνια, καθώς και τις αναπτυσσόμενες χώρες να βελτιώσουν τα συστήματα διαχείρισης αποβλήτων που διαθέτουν.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία