|
| | | |
Η Βρετανία έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που οριστικά ενέκρινε τα «μωρά με τρεις γονείς»
Λονδίνο
Η Βρετανία είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που νομιμοποίησε τα αποκαλούμενα «μωρά από τρεις γονείς». Τη σχετική έγκριση έδωσε η Βουλή των Λόρδων παρά τις αντιδράσεις από την εκκλησία και οργανώσεις πολιτών.
Η επίμαχη γενετική τεχνική επιτρέπει σε ένα ζευγάρι να χρησιμοποιήσει μιτοχόνδρια που έχει δωρίσει μια τρίτη γυναίκα, σε περιπτώσεις όπου η φυσική μητέρα έχει στο DNA της κληρονομήσει ανίατες γενετικές (μιτοχονδριακές) νόσους, που μπορεί να αποβούν ακόμη και θανατηφόρες για το παιδί της.
Οι αντίπαλοι της μεθόδου αντιτείνουν ότι η έγκριση δόθηκε βιαστικά και προειδοποιούν ότι ανοίγει το δρόμο για τη γέννηση μωρών με συγκεκριμένες προδιαγραφές, κάτι που παραπέμπει στην ευγονική.
Η σχετική νομοθεσία για τα «μωρά από τρεις γονείς» είχε ήδη εγκριθεί από τη Βουλή των Κοινοτήτων και ήλθε η σειρά της Βουλής των Λόρδων να δώσει την έγκρισή της (με ψήφους 280 έναντι 48), σύμφωνα με το BBC και τις βρετανικές «Ιντιπέντεντ» και «Γκάρντιαν».
Η έγκριση δόθηκε με το σκεπτικό ότι χιλιάδες γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία, οι οποίες έχουν μιτοχονδριακές παθήσεις, θα μπορέσουν πλέον να αποκτήσουν παιδί, με τη συμβολή μιας τρίτης γυναίκας (του λεγόμενου «τρίτου γονιού»). Η τεχνική θα αρχίσει να εφαρμόζεται στις βρετανικές κλινικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής από φέτος το φθινόπωρο.
Ένας από τους λόρδους της Βουλής, ο λόρδος Γουίνστον του Εργατικού κόμματος, ο οποίος συμβαίνει να είναι και ειδικός σε θέματα γονιμότητας, παραδέχτηκε ότι στην αρχή η εφαρμογή της νέας μεθόδου θα είναι «ένα βήμα στο σκοτάδι». Όμως επεσήμανε πως το ίδιο έχει συμβεί κάθε φορά που υπήρξε ένα άλμα στην αναπαραγωγική τεχνολογία, η οποία όμως στη συνέχεια καθιερώθηκε.
«Μερικές φορές μας κατηγορούν ότι παίζουμε τον Θεό. Δεν προσπαθούμε να Τον υποκαταστήσουμε, απλώς προσπαθούμε να επαυξήσουμε τα έργα Του», πρόσθεσε.
Τα μιτοχόνδρια είναι τα ενεργειακά «εργοστάσια» του κυττάρου. Οι μιτοχονδριακές νόσοι συμβαίνουν εξαιτίας γενετικών σφαλμάτων στο DNA των μιτοχονδρίων. Επειδή μόνο οι μητέρες περνούν τα μιτοχόνδρια στα παιδιά τους, αυτές οι νόσοι κληροδοτούνται μόνο από τη μητέρα και όχι από τον πατέρα.
Η θεραπεία των «τριών γονιών» αντικαθιστά το ελαττωματικό DNA με υγιές μιτοχονδριακό DNA από άλλη ανώνυμη γυναίκα, η οποία έτσι κατά κάποιον τρόπο γίνεται και αυτή μητέρα, αφού το γενετικό υλικό της περνά στο παιδί που θα γεννηθεί. Το μωρό θα έχει έτσι τρεις βιολογικούς γονείς, αν και το γενετικό υλικό της δωρήτριας θα είναι μόλις το 0,2% του DNA του παιδιού, ενώ το 99,8% θα προέρχεται από τους δύο φυσικούς γονείς του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|