|
| | | |
Τα φιστίκια και οι άλλοι ξηροί καρποί κάνουν καλό στο καρδιαγγειακό σύστημα και μειώνουν τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου
Πανεπιστήμιο Βάντερμπιλτ/Τενεσί
Τα φιστίκια και γενικότερα οι ξηροί καρποί προστατεύουν την καρδιαγγειακή υγεία και μειώνουν τον κίνδυνο θανάτου από έμφραγμα ή από άλλη αιτία, σύμφωνα με μια νέα αμερικανοκινεζική επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Βάντερμπιλτ του Τενεσί, με επικεφαλής την κινεζικής καταγωγής καθηγήτρια Σιάο Ου Σου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "JAMA Internal Medicine", ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 205.000 άτομα στις ΗΠΑ και στην Κίνα, στη διάρκεια μιας περιόδου περίπου έξι ετών.
Το αμερικανικό σκέλος της μελέτης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρχε μειωμένος κίνδυνος θανάτου από οποιαδήποτε αιτία, της τάξης του 21% κατά μέσο όρο, για όσους έτρωγαν τα περισσότερα φιστίκια (γύρω στα 18 γραμμάρια την ημέρα). Το κινεζικό σκέλος της έρευνας διαπίστωσε μια σχεδόν ανάλογη μείωση του κινδύνου θανάτου κατά 17% για όσους έτρωγαν τους περισσότερους ξηρούς καρπούς.
Παράλληλα, διαπιστώθηκε και στις δύο χώρες μια σχέση ανάμεσα στην αυξημένη κατανάλωση ξηρών καρπών και στην μείωση του κινδύνου για ισχαιμική καρδιοπάθεια και για θάνατο από έμφραγμα. Η προστατευτική δράση ισχύει τόσο για τους άνδρες, όσο και για τις γυναίκες, ανεξάρτητα από το αν κανείς καπνίζει, πίνει αλκοόλ ή πόσο βάρος έχει.
Οι ερευνητές ανέφεραν πως οι ξηροί καρποί συνιστούν ένα διατροφικό μέσο για τη βελτίωση της καρδιαγγειακής υγείας, εφόσον όμως κάποιος δεν έχει αλλεργία σε αυτούς. Οι καρποί, εκτός του ότι είναι πλούσιοι σε θρεπτικά συστατικά, έχουν αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, που προστατεύουν τις στεφανιαίες αρτηρίες, κάτι το οποίο έχει δειχτεί και σε προηγούμενες επιδημιολογικές μελέτες.
Αντίθετα, δεν διαπιστώθηκε κάποια προστατευτική δράση των ξηρών καρπών, όσον αφορά τον καρκίνο και τον διαβήτη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|