 |
|
|  |  |  |  Τσερνόμπιλ 25 χρόνια μετά:
Ο πρόεδρος της Λετονίας ήταν εκεί και θυμάται
Ρίγα
Η αποστολή του στο Τσερνόμπιλ για να συμμετάσχει στις εργασίες καθαρισμού της μολυσμένης ζώνης εξακολουθεί να σημαδεύει τον πρόεδρο της Λετονίας Βάλντις Ζάτλερς 25 χρόνια μετά.
Ωστόσο, ο γιατρός στο επάγγελμα Ζάτλερς, ο οποίος έγινε πολιτικός, συνεχίζει να υπερασπίζεται την πυρηνική ενέργεια παρά την πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικά γεγονότα.
"Πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι από τη μια πλευρά έχουμε μια τεχνική βλάβη που οφείλεται στην τεχνολογία (Τσερνόμπιλ) και από την άλλη μια φυσική καταστροφή στη Φουκουσίμα", εξηγεί σε δηλώσεις του στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Ο 56χρονος Βάλντις Ζάτλερς ήταν μεταξύ των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που επιστρατεύτηκαν από τους σοβιετικούς μετά την έκρηξη στον αντιδραστήρα 4 του πυρηνικού σταθμού του Τσερνόμπιλ στις 26 Απριλίου του 1986, για να σταματήσουν την επέκταση της μόλυνσης και για να καθαρίσουν την περιοχή.
Η Ουκρανία στην οποία βρίσκεται το Τσερνόμπιλ, αλλά και η Λετονία ήταν δημοκρατίες της ΕΣΣΔ.
"Ενα μάθημα 60 ημερών, το πιο σημαντικό που πήρα ποτέ", τόνισε ο Ζλάτερς.
"Αποστολή μας ήταν να καθαρίσουμε μια ζώνη 30χλμ, κάτι που δεν ήταν ρεαλιστικό", υπογράμμισε και πρόσθεσε έπρεπε επίσης να καθαρίσουν την περιοχή από τα συντρίμμια και να προειδοποιήσουν τον κόσμο να μην καταναλώνει μολυσμένα τρόφιμα.
Πολλοί εμπειρογνώμονες και εργάτες που εστάλησαν στο Τσερνόμπιλ αντιμετώπισαν προβλήματα υγείας. Και εκατομμύρια άνθρωποι, σύμφωνα με τους γιατρούς, υποφέρουν ακόμα από προβλήματα υγείας που συνδέονται με την καταστροφή, αλλά όχι ο Βάλντις Ζάτλερς.
Το 2008, ένα χρόνο μετά την εκλογή του στην προεδρία της μικρής αυτής χώρας της βαλτικής των 2,2 εκατομμυρίων κατοίκων, ο Ζάτλερς επέστρεψε στον τόπο της καταστροφής.
"Το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι έβλεπα τον τόπο αυτό 22 χρόνια μετά. Και η σουρεαλιστική εικόνα του πυρηνικού σταθμού. Ηταν στην ίδια κατάσταση με αυτήν πριν από μερικές δεκαετίες. Μια εγκαταλελειμμένη γη. Χωρίς σαφές μέλλον για τουλάχιστον 300 χρόνια", τόνισε.
Ωστόσο, ο λετονός πρόεδρος εξακολουθεί να πιστεύει στην πυρηνική ενέργεια.
"Οι πυρηνικές καταστροφές όπως το Τσερνόμπιλ και η Φουκουσίμα έχουν επιπτώσεις σ΄ολόκληρο τον κόσμο λόγω της σοβαρότητας των ζημιών, αλλά και των μακροπρόθεσμων ζημιών στο περιβάλλον, ωστόσο νέοι πυρηνικοί σταθμοί θα κατασκευαστούν όταν θα έχει περάσει ο φόβος", διαβεβαίωσε.
Στη Βαλτική υπάρχουν σχέδια για τουλάχιστον τρεις νέους πυρηνικούς σταθμούς.
Η Λετονία συμμετέχει σε ένα σχέδιο τεσσάρων χωρών της περιοχής που αφορά την κατασκευή ενός πυρηνικού σταθμού στη Λιθουανία, στη θέση ενός πυρηνικού σταθμού που χρονολογείται από τη δεκαετία του ΄80, ίδιου τύπου με αυτόν του Τσερνόμπιλ.
Η Λιθουανία έκλεισε το σταθμό αυτόν το 2009 στο πλαίσιο της εκπλήρωσης των όρων ένταξής της στην ΕΕ, αλλά ελπίζει να κατασκευάσει ένα νέο σταθμό ως το 2020, ένα σχέδιο στο οποίο συμμετέχουν επίσης η Εσθονία και η Πολωνία το οποίο όμως δεν προχωρεί.
Η γειτονική Λευκορωσία, πρώην σοβιετική δημοκρατία, η οποία επλήγη άμεσα από τη ραδιενέργεια του Τσερνόμπιλ, μελετά σχέδια για την κατασκευή του πρώτου πυρηνικού σταθμού στο έδαφός της στο διάστημα από το 2016 ως το 2020, πολύ κοντά στα σύνορα με τη Λετονία και τη Λιθουανία.
Από την πλευρά της, η Ρωσία, προγραμματίζει την κατασκευή πυρηνικού σταθμού στο Καλίνινγκραντ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
