Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Εμείς, όπως όλοι... Εσείς;

γράφει ο Χρ. Τσαντήλας



Λάρισα

«ΑΚΟΥ πράματα… Τους πείραξε λέει. Τους προκάλεσε δυσφορία τους αθεόφοβους, η επιλογή του τηλεοπτικού καναλιού της βουλής, να προβάλλει τα εκκλησιαστικά ντοκιμαντέρ «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται» και τις πασχαλινές ακολουθίες από την Πλάκα, καθώς και τα «μυστικά της βίβλου… ο Ιωσήφ και τα αδέλφια του» και όχι μια κοινοβουλευτική επιτροπή που εκείνη την ώρα συνεδρίαζε. Οοουυυ να μου χαθούν οι άχρηστοι… Θεό δεν έχουν!».

ΑΝΤΕ να πεις και καμιά «ανάποδη» κουβέντα στην Βαγγελιό, εκεί στο χωριό, όταν την πιάνουν τα… διαόλια της, που ξημεροβραδιάζεται στην εκκλησιά μέρες πού είναι. Έθιξες τα πιστεύω της; Δεν σε σώζει τίποτα! Δεν σε ξεπλένει ολόκληρος …Πηνειός! Τώρα που το άκουσε κι΄αυτό στην τηλεόραση, αλλά και το άλλο που διάβασε χθες, ότι φέτος δεν θα μας φέρουν το Άγιο Φώς από τα Ιεροσόλυμα, για οικονομία, ποιος την πιάνει, ποιος την σταματά: «…Καλά είναι τώρα, να μην κάνουμε Πασχαλιά με Χριστό! Εεε; Να κάνουμε τότε με τους άθεους; Τους Λαφαζάνηδες! Τους ξεκούμπωτους τους Βαρουφάκηδες και τους άλλους πώς τους λένε μωρέ, αυτούς με τα γυαλιά …τους αξύριστους»! 

ΕΧΩ την εντύπωση, πως δεν την είδαν καλά την δουλειά, οι της κυβέρνησης πρωτοκλασάτοι συριζαίοι, που από άποψη ιδεολογική και μια (πάντως περίεργη) εμμονή, σαν αυτή που υπερασπίζονται οι φοιτητές στα αμφιθέατρα, αποφεύγουν επιδεικτικά κιόλας, να κάνουν (έστω), τους Χριστιανούς! Απατώνται λοιπόν, αν νομίζουν ότι δεν υπάρχει δυσφορία στον κόσμο, την οποία οι περισσότεροι πολίτες αναμιγνύουν με τις (ανεκπλήρωτες ακόμα) προσδοκίες, που περιμένουν καθώς τους έταξε αυτή η κυβέρνηση, στο όριο ανοχής, μιας ικανοποιητικής πίστωσης χρόνου που (δίχως να έχουν και άλλη επιλογή), τους παρέχουν. Γι αυτό και ακόμα δεν την εκφράζουν…

ΥΠΟΛΟΓΙΖΩ λοιπόν ότι με βάση τα θρησκευτικά χαρακτηριστικά του λαού μας, οι Έλληνες ορθόδοξοι, αντιπροσωπεύουμε (και αυτό δεν φαίνεται μόνο στις ταυτότητες) πάνω από το 85% του πληθυσμού. Που σημαίνει ότι αν υποθέσουμε ότι το 4% που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν 5 χρόνια, αμιγώς στρατολογούσε «άθεους», τότε το υπόλοιπο 32% που τον στήριξε για να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές έχει διαφορετικές εντελώς θρησκευτικές καταβολές, αισθήματα και απόψεις. Τις οποίες «απενεργοποιεί» εφόσον δεν προκαλείται βάναυσα το θρησκευτικό του συναίσθημα, σε μια αναγκαστική «συναίνεση», καθόσον δεν γνωρίζει ακόμα, αν η χώρα χρεοκοπήσει τον επόμενο μήνα, η αν η κυβέρνηση βγάλει το καλοκαίρι!

ΠΑΝΤΩΣ οι περισσότεροι Έλληνες, πολύ θα ήθελαν να διεξάγονταν μια σοβαρή μέτρηση, γύρω από το αν (και με οποιοδήποτε έξοδο για) το κράτος, έπρεπε ή όχι να μεταφερθεί και φέτος όπως κάθε χρόνο το Άγιο Φώς από τον Πανάγιο Τάφο σε όλες τις ενορίες της επικράτειας. Υπάρχει κανείς που να μην γνωρίζει το αποτέλεσμα; 

 

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤ. ΤΣΑΝΤΗΛΑΣ

 

Γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου του έτους 1958 στη Λάρισα. Αποφοίτησε από το 3ο εξατάξιο γυμνάσιο Λάρισας το έτος 1977. Αποφοίτησε από την κρατική σχολή «Ευκλείδης» Θεσσαλονίκης το έτος 1979 και έλαβε το πτυχίο του τοπογράφου υπομηχανικού. Εξάσκησε το επάγγελμα παράλληλα με τις σπουδές μελετώντας και σχεδιάζοντας το δίκτυο οδοποιίας στην περιοχή της λίμνης Βόλβης. Προσλήφθηκε στην εφημερίδα «Ελευθερία» της Λάρισας τον Ιανουάριο του έτους 1981 ως μαθητευόμενος δημοσιογράφος και εργάστηκε στη σύνταξη της νύκτας μέχρι το έτος 1984. Από το 1984 μέχρι και το 1989 ως ρεπόρτερ στα ρεπορτάζ: Δικαστικό - αστυνομικό - νομαρχιακό - εργατικό - ελεύθερο και πολιτικό. Το έτος 1985 εγγράφηκε στην Ένωση Συντακτών, της οποίας έγινε τακτικό μέλος το έτος 1988. Από το έτος 1989 μέχρι το 2009, αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Ελευθερία» και από το 2009 μέχρι σήμερα διευθυντής σύνταξης. Το έτος 1985 προσλήφθηκε ως συμβασιούχος δημοσιογράφος με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου στην Γενική Γραμματεία Τύπου και Πληροφοριών. Εργάσθηκε στο Γραφείο Τύπου Εσωτερικού της Γενικής Γραμματείας Τύπου και Πληροφοριών στη Λάρισα και από το έτος 1999 μέχρι το τέλος του 2009, οπότε και διέκοψε την σύμβασή του, ως δημοσιογράφος στο Γραφείου Τύπου της Περιφέρειας Θεσσαλίας. Το 1984 και το 1985 εργάστηκε ως ανταποκριτής στην εφημερίδα «Εγνατία» Θεσσαλονίκης. Από το έτος 1986 μέχρι και το έτος 1988 εργάστηκε ως ανταποκριτής στην εφημερίδα «Καθημερινή» των Αθηνών. Από το έτος 1987 μέχρι του κλεισίματος της, εργάστηκε και ως ανταποκριτής στην εφημερίδα «Ταχυδρόμος» του Βόλου. Είναι παντρεμένος με την Μαρία Τάτσιου και έχει αποκτήσει μαζί της δύο κόρες. Η μία είναι σήμερα πτυχιούχος νηπιοβρεφοκόμος του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και η άλλη πτυχιούχος κοινωνική λειτουργός  του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου.

 

 

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία