Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




«Χαίρε ΕΝΦΙΑ οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν»!

Από την Μαρίνα Αποστολοπούλου



Aθήνα

…Οι κυβερνήσεις πέφτουνε αλλά ο ΕΝΦΙΑ μένει!

Αυτό είναι το γενικό συμπέρασμα μετά την τηλεοπτική συνέντευξη του πρωθυπουργού! Ο ΕΝΦΙΑ είναι εφτάψυχος!
Γιαυτόν τον περίφημο ΕΝΦΙΑ, η τέλος πάντων και γιαυτόν μια Κυβέρνηση έχασε τις εκλογές-επειδή τον επέβαλε- και μία άλλη κέρδισε τις εκλογές επειδή δήλωνε σε όλους τους τόνους ότι θα το καταργήσει και μάλιστα με το «καλημέρα σας», από την στιγμή που θα ανελάμβανε την εξουσία. Μάλιστα τις τελευταίες μέρες πριν τις εκλογές εκεί που στεκόταν στις ουρές οι πολίτες να πληρώσουν τη δόση του ΕΝΦΙΑ, υπήρχαν κάποιοι που φώναζαν «μην πληρώνετε ρε τη δόση θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και θα τον καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ».


Η «ιστορία» του ΕΝΦΙΑ που εμφανίστηκε στις ζωές μας κάνα χρόνο πριν είναι εντυπωσιακή.

Τώρα ποιος τον εμπνεύστηκε, πάνω στην πρεμούρα και της προηγούμενης Κυβέρνησης να μαζέψει λεφτά δεν έχει και πολύ σημασία.
Σημασία έχει ότι και μέχρι να μπει στην φορολογική ζωή μας τελικά η προηγούμενη Κυβέρνηση έκανε διάφορες «γκάφες» με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να παίρνει πίσω αυτά που αρχικά είχε εξαγγείλει, να «ανακαλύψει» ότι έκανε λάθος υπολογισμούς, να πάει να έρθει και τελικά μετά από μεγάλη βαβούρα και την τότε αξιωματική αντιπολίτευση να την χτυπάει αλύπητα και για το θέμα αυτό και να ζητάει από τον κόσμο να μην πληρώσει τον συγκεκριμένο φόρο. Μάλιστα ο νυν πρωθυπουργός είχε δηλώσει ότι δεν θα τον πληρώσει.
Εν πάση περιπτώσει ξεκίνησαν τα  «υποζύγια» να πληρώνουν και τον συγκεκριμένο φόρο, μέχρις που ήρθαν οι εκλογές και έφεραν το γνωστό αποτέλεσμα.

Στην Νέα Δημοκρατία τους… έφαγε και ο ΕΝΦΙΑ!

Δηλαδή σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν, μεταξύ των άλλων, κάνοντας τον… απολογισμό σχετικά με τα αίτια, που χάσανε τις εκλογές. Ένα από τα βασικά αίτια λοιπόν, πλην της στρατηγικής του φόβου που εφάρμοσαν (εν τέλει βεβαίως εκτός από «στρατηγική» είχε και μεγάλη δόση πραγματικότητας ως αποδείχθηκε από τις εξελίξεις), ο έτερος βασικός λόγος ήταν η επιβολή του ΕΝΦΙΑ. Που, όπως λέγανε πολλοί αποτέλεσε την σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, για τους πολίτες. Και όχι  μόνον τους πολίτες των λοιπών κομμάτων αλλά και εκείνους που ψήφιζαν ΝΔ και κατέληξαν να της γυρίσουν την πλάτη.

Στον ΣΥΡΙΖΑ πάλι τον ΕΝΦΙΑ τον είχανε σημαία.

Ηταν δέσμευση, με του που θα έβγαινε Κυβέρνηση ήταν από το πράγματα που θα έκανε άμεσα: θα επαναπροσλάμβανε τις καθαρίστριες στο υπουργείο Οικονομικών, θα ανακαλούσε τις απολύσεις του δημοσίου τομέα, θα έκοβε μαχαίρι τις ιδιωτικοποιήσεις, θα καταργούσε τον «κουκουλονόμο», θα έστελνε τον Σάββα Ξηρό σπίτι του και βεβαίως θα καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ. Κι έτσι πολλοί δεν πληρώσανε την τελευταία δόση και περιμένανε να δούνε τι θα γίνει με τις εκλογές, για να την γλυτώσουν.

Έλα όμως, που  αλλιώς κάνει κανείς τους πολιτικούς του σχεδιασμούς-ειδικά αν θέλει να εκπορθήσει την εξουσία-και αλλιώς είναι στην πραγματικότητα τα πράγματα.

Πριν καλά-καλά, περάσουν μέρες από την ανάληψη των καθηκόντων της νέα κυβέρνησης, ακούσαμε ότι «είναι πατριωτικό καθήκον» να πάμε να πληρώσουμε την δόση του ΕΝΦΙΑ για να μαζευτούν λεφτά στα ταμεία. Τώρα, τι είδους «πατριωτικό καθήκον» είναι αυτό, που εφαρμόζεται αλά καρτ είναι ένα ζήτημα. Όταν δηλαδή ήταν άλλοι στην Κυβέρνηση το «πατριωτικό καθήκον» ήταν κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, να μην πληρώνεται ο ΕΝΦΙΑ, ενώ όταν έγινε κυβέρνηση το «πατριωτικό καθήκον» είναι να πληρώνεται ο ΕΝΦΙΑ!

Εν πάση περιπτώσει, πήγαν όσοι δεν είχαν πληρώσει να εκπληρώσουν το «πατριωτικό τους καθήκον» και πληρώσανε τις εκκρεμούσες δόσεις τους. Και στο μεταξύ βεβαίως άρχισε να εντείνεται δημοσίως το ερώτημα: «τι θα γίνει τελικά δεν θα καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ». «Μα τι λέτε; Και βεβαίως θα καταργηθεί απλώς θέλουμε λίγο χρόνο για να βάλουμε σε σειρά τον νόμο που θα τον αντικαταστήσει». Βεβαίως όλοι υποψιαζόμασταν ότι εν τέλει απλώς ο εν λόγω φόρος θα βαπτιστεί κάπως αλλιώς, (πχ «Μαρίκα») και θα συνεχίσει να υπάρχει. Στην πορεία όμως, προφανώς διαπίστωσαν, ότι τελικά ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας εξαιρετικά προσοδοφόρος φόρος, ο οποίος τους… έσωσε από πολλά. Για να μην πούμε και… αναντικατάστατος! Κατόπιν τούτου, ακόμη και η μετονομασία του φόρου με κάποιες τροποποιήσεις πάει στις καλένδες!

«ΕΝΦΙΑ ζεις εσύ μας οδηγείς»!

Σε αυτή την φάση βρισκόμαστε τώρα, μετά την δήλωση και του Πρωθυπουργού από τηλεοράσεως ότι ο συγκεκριμένος φόρος θα παραμείνει εφόσον χρειαστεί και τον επόμενο χρόνο. Και όταν λέει «θα παραμείνει εφόσον χρειαστεί» είναι προφανές ότι μπορούμε να βγάλουμε το «εφόσον χρειαστεί» και να κρατήσουμε το «θα παραμείνει».

Άλλωστε προκειμένου να κλίσει αυτή η ριμάδα η συμφωνία, όπως μαθαίνουμε έρχονται και άλλοι φόροι να κάνουν… παρέα στον ΕΝΦΙΑ. Όπως η έξτρα φορολόγηση όταν μένει κανείς σε ακριβό ξενοδοχείο ( θα πιάσουμε όλοι τις πανσιόν). Όπως ο διαφορετικός ΦΠΑ σε νησιά που έχουν άνω των 3 χιλιάδων κατοίκων. Δηλαδή, με το που θα πατάμε από τον καταπέλτη του πλοίου το πόδι μας στο νησί θα… ΦΠΑζόμαστε ακριβότερα. Θα είναι πιο ακριβές οι… ΦΑΠες που θα τρώμε από την Εφορεία. Η, που θα πρέπει να χρησιμοποιούμε κάρτες για να πληρώνουμε λογαριασμού πάνω από 70 ευρώ. Ας πούμε βγαίνει με το μαγιό από τη θάλασσα  ο άλλος και πρέπει να έχει την κάρτα κρεμασμένη μενταγιόν για να εξυπηρετηθεί. Καλά, όχι ότι θα… κωλώσουμε! Σιγά! Εμείς οι Έλληνες αυτά τα έχουμε για μπρέκφαστ. Πριν καλά-καλά εφαρμοστεί το μέτρο όλοι ξέρουμε ότι  όλες οι αποδείξεις  θα είναι πλέον σπαστές και κάτω των 70 ευρώ, οπότε «ούτε γάτα ούτε ζημιά». Η μάλλον «ούτε κάρτα ούτε ζημιά»!

Και στο τέλος-τέλος, έτσι που πάμε; Τι θα φθάσουμε να αναφωνούμε;
«Χαίρε ΕΝΦΙΑ οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν»!
….Λίγο πριν πέσουμε στην αρένα της ευρωζώνης.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία