Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




ΟΛΑ ΤΗΣ... ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΔΥΣΚΟΛΑ

Χορεύοντας με τους λύκους!


Γράφει ο Χρήστος Τσαντήλας, Δημοσιογράφος



Aθήνα

Η ΘΑ βρέξει, η θα χιονίσει, η …καλό καιρό θα κάνει! Σαν την πρόγνωση του «μπαταχτσή» μετεωρολόγου, μοιάζει και η εκτίμηση, γύρω από την τύχη της χώρας. Ουδείς γνωρίζει τι άλλο απομένει να γίνει για να μην πέσουμε στον γκρεμό, ούτε πόσο μπορεί να αντέξει ακόμα το (ελληνικό) πόπολο το οποίο περνά δύσκολες ώρες, επιβίωσης πλέον, μια Οδύσσεια για χιλιάδες επιχειρήσεις και νοικοκυριά, με μια κυβέρνηση να δίνει μάχες στα οικονομικά σαλόνια, χορεύοντας βαλς με... τους λύκους!

ΑΝ ΚΑΤΙ διασώζει την κατάσταση, μιας γενικευμένης ανησυχίας, στην οποία έχουν περιπέσει οι Έλληνες, αυτό δεν είναι άλλο από την (ενθαρρυντική όσο και) περίεργη ψυχραιμία που δείχνει ο πρώτος διαπραγματευτής, στο υψηλότερο επίπεδο των αρχηγών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος έχει και την κύρια ευθύνη αλλά και την γνώση, του τι ακριβώς θα συμβεί αν φτάσει η χώρα σε κατάσταση άτακτης χρεοκοπίας.

ΠΟΛΛΟΙ είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι την συμφωνία την έχει υπογράψει ήδη ο πρωθυπουργός σε συνεννόηση με την γερμανίδα καγκελάριο. Και πως εκείνο που απασχολεί τώρα, είναι το πως θα περάσει στα λαϊκά στρώματα που θα κληθούν να πληρώσουν κι άλλους βερεσέδες, ιδιαίτερα τα χαμηλά και τα μεσαία στρώματα, που θα κληθούν να βάλουν πλάτη πάλι και τούτη τη χρονιά.

ΑΛΛΑ το καταστροφικό δεν είναι ότι η χώρα δεν έμεινε απλώς από ρευστό. Αλλά ότι σπάζουν οι κουμπαράδες! Ότι φτάσαμε στην λεηλασία των εθνικών αποθεμάτων ανάγκης. Μας τελειώνουν τα πολεμοφόδια δηλαδή. Αφού πρώτα ξαφρίσαμε με επιστημονικούς τρόπους «εθνικής ανάγκης» τους κόπους των Ελλήνων, ιδιαίτερα των εργαζομένων, βάζοντας βαθειά το χέρι στα ταμεία τους που δημιουργήθηκαν από τις κρατήσεις του ιδρώτα μιας ζωής, τώρα σπάμε τους κουμπαράδες του δημοσίου. Αφήνουμε τους δήμους χωρίς έργα, τους λειτουργούς του κοινωνικού κράτους απλήρωτους και τους προμηθευτές του δημοσίου επίσης...

ΣΕ ΠΟΙΑ κατάσταση ψυχολογική νομίζει κανείς ότι βρίσκεται αυτές τις δύσκολες ώρες ο Έλληνας πρωθυπουργός; Μάλλον στην ίδια με την συντριπτική πλειοψηφία του λαού που εκπροσωπεί. Δεν είναι φυσικό να σκέφτεται ελληνικά; Τι θέλουν οι σύμμαχοι από εμάς; Να καταστρέψουν τη χώρα; Ε, όχι, αυτό δεν θα συμβεί με καμία συμφωνία. Και πως να τους πεις συμμάχους δηλαδή, όταν τα μέτρα τα οποία θέλουν να συνεχίσουν να μας επιβάλλουν, έχουν στόχο με απόλυτη ακρίβεια, την αποσύνθεση της χώρας και την φτωχοποίηση των Ελλήνων; Δηλαδή, με απλά λόγια, όπως λέει ο λαός, αν έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς;



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία