|
| | | |
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ
Οι κόκκινες γραμμές κυβέρνησης - λαού
Γράφει ο Χρήστος Τσαντήλας, Δημοσιογράφος
Aθήνα
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ της Αριστεράς, λένε, «μπορεί να μην έχει καταφέρει ακόμα να υπερασπιστεί απέναντι στους δανειστές τα συμφέροντα του λαού» όμως υπερηφανεύεται ότι καταφέρνει πολύ καλά να υπερασπίζεται τον …διαφωτισμό! (Ώρα δήλωση Νίκου Φίλη, περί «εμπορίου λειψάνων» και άλλα τινά…). Αλλά, επειδή δεν μασάμε τα λόγια μας:
ΜΙΛΟΥΝ για «κομπογιαννιτισμό» κάποιοι, από εκείνους που δεν έκαναν ούτε τον σταυρό τους, ούτε έβαλαν το χέρι στο ευαγγέλιο κατά την ορκωμοσία τους στο προεδρικό μέγαρο, επειδή, λέει, τους πείραξε η υποδοχή των λειψάνων της Αγίας Βαρβάρας και η μεταφορά της, στο νοσοκομείο του Αγίου Σάββα για να προσκυνήσουν και να ζητήσουν την χάρη της και οι ανήμποροι να την επισκεφθούν, ασθενείς.
ΠΕΡΑΝ του γεγονότος ότι ο μείζων κυβερνητικός εταίρος, επισήμως πλέον, δείχνει, αν όχι θρησκευτική «ευλάβεια», τουλάχιστον «σιωπηρό σεβασμό» στα ιερά και στα Θεία καθώς και υποκριτική κατανόηση στο δικαίωμα να εκφράζουν με όποιον τρόπο θέλουν την πίστη τους οι ορθόδοξοι, εν τούτοις, κάποιες γραφικές συνιστώσες του, φαίνεται να μην συμβιβάζονται με την τακτική της ηγετικής ομάδας, της κυβέρνησης, η οποία ηγετική ομάδα και στο Άγιο Όρος πήγε και με τον αρχιεπίσκοπο «τα βγήκε» και δύο φορές υποδέχθηκε με τιμές αρχηγού κράτους θρησκευτικά σύμβολα. Την πρώτη φορά κατά την μεταφορά του Αγίου Φωτός από τα Ιεροσόλυμα το Πάσχα και τώρα, τα ιερά λείψανα της Αγίας Βαρβάρας, που ήρθαν στην χώρα μας από τη Βενετία, ύστερα από 1000 χρόνια!
ΑΝ και είμαι της άποψης ότι δεν αντέχει και πολύ συζήτηση ένα τέτοιο (λυμένο στη συνείδηση του λαού) θέμα, ιδιαίτερα τώρα που προέχει η μάχη για την σωτηρία της χώρας, θα έλεγα πως εκείνοι που το σκαλίζουν παραβιάζοντας τις κόκκινες γραμμές του συνόλου της κοινωνίας με (μονόχνοτες παραδοσιακές και) παλαιομοδίτικες ιδέες, που έχουν πέραση μόνο στις κομματικές συνελεύσεις των …αμφιθεάτρων, δεν είναι απλώς άθεοι, αλλά και προκλητικά ανόητοι!
ΔΙΟΤΙ δεν χρειάζεται αποκλειστικά να έχεις πίστη για να είσαι σ΄αυτά τα θέματα, μαζί με το λαό. Πρέπει να διαθέτεις και κατανόηση και μυαλό. Και αντί να ειρωνεύεσαι την μεταφορά των λειψάνων στους ασθενείς, αφού αδυνατείς να κατανοήσεις ότι αυτό, τουλάχιστον ενισχύει την ψυχολογία των ασθενών και φέρνει παρηγοριά και ελπίδα σε εκείνους και στους συγγενείς τους, συνεχίζεις τις βλακείες για «εμπόριο λειψάνων» δημιουργώντας γκρίζες ζώνες στις σχέσεις κράτους - εκκλησίας, που είναι οι μόνες που δεν συμφέρει σε κανέναν να διαταραχθούν.
ΠΙΣΤΕΥΩ λοιπόν ότι οι κόκκινες γραμμές που έχει βάλει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων στη σχέση της με τους καινούργιους κυβερνώντες, όσον αφορά τα θρησκευτικά θέματα, είναι απείρως πιο απόλυτες ακόμη κι από τις άλλες κόκκινες γραμμές που βάζει η ίδια η κυβέρνηση απέναντι στους δανειστές μας. Και τόσο ανόητη δεν είναι η κοινοβουλευτική ομάδα των συγκυβερνώντων κομμάτων, να μην καταλαβαίνει ότι ακουμπώντας τα θέματα της ορθοδοξίας, το μόνο που θα καταφέρει είναι να καεί!!!
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|