Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ε, ΛΟΙΠΟΝ ΥΠΕΡΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ «ΣΥΜΜΑΧΩΝ»

Ζουν οι δανειστές  δίχως τα …δανεικά;


Γράφει ο Χρήστος Τσαντήλας,Δημοσιογράφος



Aθήνα

Ε, ΛΟΙΠΟΝ ορέ λεβέντες, εμείς Ζάμπια δεν γινόμαστε. Γιαυτό μας λένε Έλληνες. Ναι τα φάγαμε, γούστο και καπέλο μας. Θα τα βρούμε στο λογαριασμό εμείς. Μόνοι μας. Μεταξύ μας θα λογαριαστούμε. Εσάς τι σας κόπτει; Είπαμε ποτέ ότι δεν θα σας επιστρέψουμε τα λεφτά που μας δανείζετε ορέ κατεργάρηδες; Μήπως μας χρωστάτε και χάρη από πάνω, που όπως φαίνεται, από τους τόκους τους δικούς μας, κονομάτε; Μας ξαναδανείζετε τους τόκους που σας δίνουμε κάθε τόσο ορέ μπαμπέσηδες. Είμαστε και μείς, έτσι όπως είμαστε, στην ανάγκη μας βρήκατε και κερδοσκοπείτε σε βάρος μας. Κατ' επάγγελμα τοκογλύφοι! Και αυτή την διεθνή και ευρωπαϊκή τοκογλυφία σε βάρος των λαών που αντιμετωπίζουν προβλήματα, ποιος θα την πατάξει; 

ΣΑΣ τα είπε και ο πρωθυπουργός μας τις προάλλες. «…οδηγήσατε εκατομμύρια συμπολίτες μας στην φτώχια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Βυθίσατε τη χώρα στο μνημονιακό καθεστώς». Η κυβέρνηση με βάση τις δικές της δεσμεύσεις τα είχε λογαριάσει αλλιώς. Πέντε μήνες τώρα δίνει μάχη για την υπεράσπιση των αυτονόητων. Είναι και μία ευκαιρία γι αυτή, να τσεκάρει τους «φίλους» της. Άγγλους Γάλλους, Πορτογάλους, Γερμανούς και Ιρλανδούς. Που να πάρει, στα δικά τους τα σχολεία διδάσκονται ακόμα τον ελληνικό πολιτισμό!

ΑΛΛΑ, τα βγάζει πέρα μέχρι στιγμής ο λαός με μηδενική εξωτερική χρηματοδότηση. Διότι είμαστε λαός που υπερέχουμε σε όλα τα σημεία από όλους σας. Έθνος ανάδελφον που έλεγε και ο Κύριος (με κεφαλαίο παρακαλώ διορθωτή) Σαρτζετάκης. Υπερέχουμε στον ήλιο. Υπερέχουμε στην γη και στην ποιότητα των καλλιεργειών μας. Υπερέχουμε στον τουρισμό. Υπερέχουμε στην φιλοξενία. Υπερέχουμε στα γράμματα και τις τέχνες. Υπερέχουμε στα μνημεία. Την μαγκιά. Υπερέχουμε στην κουζίνα. Στα φαγητά μας τα μεσογειακά. Υπερέχουμε στη θάλασσα με τα εκατοντάδες νησιά και στην ξηρά με τα Ολύμπια δάση. Υπερέχουμε στην ιστορία μας. Παντού υπερέχουμε. Σπαταλάμε και καλά κάνουμε, τα δουλεύουμε και τα τρώμε. Όχι σαν εσάς που την βγάζετε στην χώρα της κρίσης με τζατζίκι, γύρο και χωριάτικη!

ΑΚΟΥΓΑ τον Τσίπρα το απόγευμα της Τρίτης να μιλά στην κοινοβουλευτική του ομάδα σταράτα και παλικαρίσια και αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν με θυμό στο μυαλό. Την ώρα που μιλούσε για «μάχες σε καθεστώς εκβιασμού εντός και εκτός». Και ότι «δική μας ευθύνη και καθήκον να στηρίξουμε τον λαό να επανέλθει η κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτοί θέλουν την ταπείνωση του λαού. Ότι η λαϊκή εντολή δεν τους ενδιαφέρει. Κάνουν επίδειξη πυγμής με την χρηματοδοτική ασφυξία. Επιμένουν στην λογική του οικονομικού στραγγαλισμού». Την ώρα που έλεγε για «εσκεμμένη τύφλωση μπροστά στο θέμα της βιωσιμότητας του χρέους».

Να τα έλεγε αυτά κανείς στους ευρωπαίους «συμμάχους» έτσι κατάμουτρα, την ώρα που συνεδριάζουν στις Βρυξέλλες… Δεν υπάρχει Έλληνας νομίζω, που να μην το χαίρονταν. Ούτε ένας!

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία