 |
|
|  |  |  |  ΗΠΑ: «Γεύση από την Ελλάδα», στο Πανεπιστήμιο Adelphi
Νέα Υόρκη
Τη συνεισφορά της αρχαιοελληνικής Ιατρικής, τη σημασία της Ελληνικής γλώσσας και της αρμονικής συμβίωσης με τη φύση, ανέδειξε η εκδήλωση «Γεύση από την Ελλάδα», που διοργανώθηκε για δεύτερη συνεχή χρονιά από τον Σύλλογο Ελλήνων Φοιτητών του Πανεπιστημίου Adelphi, της Νέας Υόρκης. Συντονίστριες της εκδήλωσης ήταν οι καθηγήτριες και σύμβουλοι του Ελληνικού Συλλόγου Φοιτητών, Γιούλα Σερπάνος και Νάνσυ Μπίσκα.
Τα έσοδα της εκδήλωσης θα διατεθούν στο Ελληνο-Αμερικανικό Ίδρυμα «Φύτεψε τις Ρίζες Σου στην Ελλάδα», με σκοπό να δημιουργηθεί ένα αλσύλλιο 4.000 δένδρων στους Δελφούς, που να φέρει το όνομα του Αμερικανικού Πανεπιστημίου.
«Φροντίζουμε και ενισχύουμε τις Ελληνικές και Αμερικανικές μας ρίζες», επεσήμανε στον χαιρετισμό του ο πρόεδρος του Συλλόγου, Αριστείδης Κουρκουμέλης. Εκφράζοντας την υπερηφάνεια των ομογενών φοιτητών για την Πολιτιστική μας κληρονομιά, την οποία σπουδάζουν και προωθούν στην πολυπολιτισμική Αμερικανική κοινωνία, τόνισε: «Μπορεί ο Αμερικανικός Τύπος να δημοσιεύει αρνητικά άρθρα για την ελληνική οικονομία, αλλά όλοι μας θα φύγουμε από αυτή την εκδήλωση με το κεφάλι ψηλά και υπερήφανοι για αυτό που πολιτιστικά εκπροσωπούμε».
Τον κύριο ομιλητή της εκδήλωσης, Αναπληρωτή Καθηγητή Χειρουργικής της Ιατρικής Σχολής Νέας Ιερσέης Δρ. Γεώργιο Τσιούλια, προσφώνησε η Αντιπρόεδρος του Συλλόγου, Κατερίνα Πουγιουκλίδη, τονίζοντας ότι η Ιατρική παραμένει, ανά τους αιώνες, ένας από τους σημαντικότερους κλάδους της επιστήμης, θυμίζοντας τη ρήση του Ιπποκράτη «..όπου υπάρχει αγάπη ανθρώπου, υπάρχει κι αγάπη της ιατρικής τέχνης».
Στην κατάμεστη Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου ο Δρ. Τσιούλιας μίλησε για την συνεισφορά των αρχαίων Ελλήνων γιατρών στη σύγχρονη Ιατρική. Ο πρώην πρόεδρος των Ελληνο-Αμερικανών Ιατρών της Νέας Υόρκης, έκανε μία ιστορική αναδρομή από την εποχή της Ιλιάδας μέχρι τους Ελληνιστικούς χρόνους, εστιάζοντας στις μεγάλες μορφές του Ιπποκράτη και Γαληνού, οι οποίοι σφράγισαν με το έργο και τη διδασκαλία τους την Ιατρική στην Αρχαία Ελλάδα και παρουσίασαν καινοτόμες ιδέες για την υγεία και τις ασθένειες, θέτοντας τις βάσεις της Ιατρικής σε στέρεα επιστημονικά θεμέλια.
«Ο Ιπποκράτης και ο Γαληνός έδωσαν μεγάλη έμφαση στην Ιατρική Ηθική και τη σημασία της άμεμπτης συμπεριφοράς του γιατρού προς τον ασθενή, γι’αυτό το έργο τους αυτό εξακολουθεί να έχει επιρροή στους σύγχρονους γιατρούς», τόνισε-μεταξύ άλλων- ο Δρ. Τσιούλιας. «Οι εξελίξεις της Ιατρικής στην Αρχαία Ελλάδα παρουσιάστηκαν μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της πόλης-κράτους, του δημοκρατικού πολιτεύματος και της φιλοσοφικής σκέψης της εποχής, παραγόντων που διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της τέχνης και της επιστήμης, και συνέβαλλαν σε μία από τις πιο λαμπρές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας».
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν οι γενικοί πρόξενοι της Ελλάδας και της Κύπρου, Αγλαϊα Μπαλτά και Κούλα Σοφιανού, αντίστοιχα, πολλοί Έλληνες και Αμερικανοί φοιτητές, γονείς, διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί και εκπρόσωποι της Ομογένειας.
Χαιρετισμούς απηύθυναν και οι φοιτητές μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου Πέννυ Δάκη και Χάρυ Ζίκος.
Η βραδιά έκλεισε με παραδοσιακά ελληνικά εδέσματα και ελληνικούς χορούς.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
