|
| | | |
ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΝΟΥΝ!
Ξέρει η μαμά από ..αρακά;
Γράφει ο Χ. Τσαντήλας
Αθήνα
ΤΙ ΝΑ το κάνουμε μωρέ το μήνυμα πολιτισμού; Θα το χρησιμοποιήσουμε για νόμπελ ανθρωπιάς; Η μήπως πήραμε το Νόμπελ αντοχής, για λαούς που έχουν υποστεί την σκληρότερη φορολογία στον πλανήτη;
ΤΕΤΟΙΑ ακούγονται εσχάτως, από διάφορους σοφούς, πλην όμως αναποτελεσματικούς υπουργούς των πρωϊνάδικων. Και σούρχεται, ανάθεμα τους, να το σπάσεις το χαζοκούτι. Μήνυμα πολιτισμού σου λέει. Μέχρι τώρα δηλαδή τι άλλο δίνουμε σε μια Ευρώπη έτοιμη να διαλυθεί από τα εξ ων συνετέθη; Και καλά δίνουμε, αλλά τι παίρνουμε;
ΔΕΝ μας φτάνει λοιπόν ο καημός μας με τα μνημόνια… Μας φόρτωσαν τώρα και τα μιλιούνια των φουκαράδων της Ανατολίας, τους οποίους μας επιβάλουν να τους εγκαταστήσουμε μόνιμα στην φιλόξενη, πλην όμως φτωχή, Ελλαδίτσα. Και μέσα σ΄ αυτή την αδιέξοδη πραγματικότητα που δημιουργήθηκε και το βάρος, που φορτώθηκε για ολόκληρη την Ευρώπη η Ελλάδα, έχουν το θράσος να ζητούν από πάνω ακόμα πιο αυστηρή εφαρμογή των μνημονίων. Και να ζητούν τα λεφτουδάκια του Έλληνα πολίτη, λες και του τρέχουν από τα μπατζάκια...
ΕΒΛΕΠΑ τις προάλλες στην τηλεόραση, την κυρία με τα γεμιστά (την Θεανώ ντε) την υπουργό Κοινωνικής Αλληλεγγύης παρ όλα αυτά, να χαίρεται με την …ποιότητα των φαγητών που αποφάσισε να διατίθενται στα σχολεία της Αττικής. «Καμαρώνουν οι αθεόφοβοι που μπήκαν τα συσσίτια στα σχολεία» - μου λέει η διπλανή μου. Άκου παρακάτω της λέω, τι είπε ακόμα η υπουργός μας. Ό,τι περισσεύει - είπε - από το φαγητό στα δημοτικά σχολεία και στα νηπιαγωγεία, δεν θα πετιέται. Θα το παίρνουν σπίτι τα παιδιά. Να το τρώνε και οι μαμάδες!
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ δεν εννόησαν, αυτοί σιγά- σιγά μας φέρνουν το γενικό συσσίτιο στην Ελλάδα. Έρχεται. Να το συνηθίζουμε. Όπως στην κατοχή. Και μάλιστα παινεύονται και για την ποιότητα. «Γιατί, όπως λένε τα παιδάκια – το είπε στην TV η κυρία Θεανώ - ο αρακάς που τρώνε εδώ, είναι πιο νόστιμος από της μαμάς!». Θεός φυλάξει!
ΑΛΛΑ, δεν το κλείνουν και οι άλλοι. Να κάνεις ζάπινγκ μπας και βρεις κάτι καλύτερο από τον αρακά της Θεανούς και να πέφτεις πάνω στον Βρούτση. Να σου λέει ο πρώην υπουργός ότι η ρητορική του Σύριζα κατέρρευσε… Ο άνθρωπος που κατέστρεψε το εργασιακό δίκαιο στη χώρα και έφερε τον εργασιακό μεσαίωνα. Να σου κάνουν να λες, γεμιστά και πάλι γεμιστά! Εκεί μας έφτασαν λοιπόν. Να μην έχουμε επιλογές. Και να οδηγούμαστε, τόσο περήφανος λαός, να συνηθίζουμε, στα συσσίτια! Μπάμιες, γεμιστά φασολάδα και πατάτες μπλούμ! Λαϊκά φαγητά. Συριζαίϊκα. Όχι παίζουμε...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|