 |
|
|  |  |  | 
Φύση και Ζωή
Τρία αρκουδάκια από τη Γεωργία και πέντε λύκους από την Αυστρία φιλοξενεί ο Αρκτούρος
Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση)
Τρία αρκουδάκια από την Τιφλίδα της Γεωργίας και πέντε λύκοι από το Ροσλέιτχεν της Αυστρίας φιλοξενούνται εδώ και λίγες μέρες στο Περιβαλλοντικό Κέντρο και στο Καταφύγιο του Αρκτούρου στη Φλώρινα.
Τα αρκουδάκια είναι θηλυκά και είχαν βρεθεί τον Ιούνιο του 2015 να περιπλανώνται χωρίς τη μητέρα τους σε ηλικία μόλις λίγων μηνών στους δρόμους της Τιφλίδας ως αποτέλεσμα των εκτεταμένων πλημμύρων που είχαν πλήξει τη χώρα. Η Louisa, η Georgia και η Mollie, όπως ονομάστηκαν, μεταφέρθηκαν στο δημοτικό καταφύγιο για αδέσποτα σκυλιά καθώς δεν υπήρχε άλλος πιο κατάλληλος χώρος. H βρετανική οργάνωση Born Free, με την οποία συνεργάζεται ο Αρκτούρος, πρότεινε τη μεταφορά τους στο Καταφύγιο στο Νυμφαίο πρόταση που έγινε άμεσα αποδεκτή.
Έτσι στήθηκε επιχείρηση μεταφοράς των μικρών αρκούδων στην Ελλάδα. Με πτήση τσάρτερ που ναύλωσε η Born Free, οι αρκουδίτσες «πέταξαν» από την Τιφλίδα στη Θεσσαλονίκη σε ειδικά κλουβιά μεταφοράς άγριων ζώων όπου και τις παρέλαβαν οι φροντιστές του Αρκτούρου για να τις μεταφέρουν σε χώρο του Περιβαλλοντικού Κέντρου στον Αετό Φλώρινας. Εκεί θα φιλοξενηθούν για ένα περίπου χρόνο έως την ενηλικίωσή τους, οπότε και θα μετακομίσουν στο Καταφύγιο στο Νυμφαίο.
Παράλληλα, πρόσφατα μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα πέντε λύκοι που ζούσαν σε ιδιωτικό ζωολογικό κήπο στο Ρόσλάιτχεν της Αυστρίας. Ο χώρος ήταν ακατάλληλος καθώς τα ζώα ήταν εκτεθειμένα διαρκώς με αποτέλεσμα να σκάβουν συχνά στο έδαφος προσπαθώντας να φτιάξουν ένα καταφύγιο. Η εγκατάσταση σφραγίστηκε το 2012 από τις αρχές της χώρας επειδή κάποιοι από τους χώρους είχαν χτιστεί παράνομα από τους ιδιοκτήτες του.
Η οργάνωση Four Paws Austria, μέσω του δικτύου EARS (European Alliance for Rescue Centres and Sanctuaries) όπου συμμετέχει ο Αρκτούρος ,
ζήτησε το Νοέμβριο του 2015 από τον Αρκτούρο να σώσει τους λύκους αναλαμβάνοντας τη φιλοξενία τους. Από τότε ξεκίνησαν οι ενέργειες ώστε να μεταφερθούν οι λύκοι στην Ελλάδα και να ζήσουν στο εξής στο Καταφύγιο στις Αγραπιδιές Φλώρινας. Έτσι, ο Jasper, o Blake, η Zelda και η Siena ζουν πλέον μαζί στο Καταφύγιο του Λύκου μέσα σε φυσικό δάσος βελανιδιάς, ενώ η Orianna, που είναι και το πιο νεαρό ζώο, μοιράζεται το χώρο της με τον Ρώμο, το ορφανό λυκάκι που φροντίζει από πέρσι ο Αρκτούρος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
