Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πωλούνται στη Γαλλία άρματα μάχης από μουσείο που κλείνει λόγω έλλειψης... επισκεπτών

Τι θα λέγατε για ενα άρμα μάχης στην...αυλή τού σπιτιού σας ?

 



Παρίσι

Οι λάτρεις των ιστορικών αντικειμένων και των αντικών θα μπορέσουν σύντομα να εμπλουτίσουν τη συλλογή τους με... άρματα μάχης και άλλα στρατιωτικά οχήματα από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου: λόγω έλλειψης επισκεπτών, το Μουσείο Αρμάτων της Νορμανδίας, στη βορειοδυτική Γαλλία, αποφάσισε να δημοπρατήσει τα εκθέματά του.

Μεταξύ των 130 αντικειμένων που θα πουληθούν στις 18 Σεπτεμβρίου από τον γαλλικό οίκο δημοπρασιών Artcurial είναι ένα άρμα M4 Cadillac του 1942 (εκτιμάται ότι θα πιάσει 80.000-140.000 ευρώ), ένα Jeep MB του 1944 (25.000 ευρώ), μια μπουλντόζα Caterpillar D-8 του 1943 (4.000-6.000 ευρώ).

Για όσους δεν μπορούν να διαθέσουν τόσο μεγάλα ποσά, το μουσείο προσφέρει και κούκλες ντυμένες με στολές πιλότων των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων ή με ενδυμασίες Γάλλων αντιστασιακών σε πιο προσιτή τιμή: μόνο 200 ευρώ η καθεμία.

"Για οικονομικούς, περιβαλλοντικούς και φορολογικούς λόγους, αποφάσισα να κλείσω το μουσείο και να πουλήσω το σύνολο της συλλογής" εξήγησε ο Πατρίκ Νεράν, ο ιδρυτής του Μουσείου Αρμάτων που βρίσκεται στο Κατς, πολύ κοντά στις ακτές όπου έγινε η Απόβαση των Συμμάχων τον Ιούνιο του 1944. Το μουσείο εγκαινιάστηκε το 2013 αλλά φέτος οι επισκέπτες του μειώθηκαν "κατά περίπου 30%", εξήγησε ο συλλέκτης, αποδίδοντας την έλλειψη ενδιαφέροντος τόσο στα "προβλήματα τρομοκρατίας στη Γαλλία", που διώχνουν τους τουρίστες, όσο και στην απουσία οικονομικής στήριξης.

Ο Νεράν, που είναι συνταξιούχος πιλότος της Air France, άρχισε να συλλέγει άρματα και οχήματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τη δεκαετία του 1980 και, μαζί με τους δύο γιους του, έχει αποκαταστήσει περισσότερα από 20 διαφορετικά μοντέλα αρμάτων. Το πρώτο που απέκτησε ήταν ένα άρμα M24 Chaffee του 1944 με το οποίο έκανε το γύρο του κόσμου, συμμετέχοντας σε διάφορες επετειακές εκδηλώσεις.

Το μουσείο, που στεγάζεται σε έναν χώρο 3.000 τετραγωνικών μέτρων, φιλοξενεί περίπου 40 οχήματα, πολλές χιλιάδες μικροαντικείμενα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και πίστα για αεροπορικές επιδείξεις, σύμφωνα με τον ιστότοπό του. Ωστόσο, αυτές ακριβώς οι επιδείξεις αεροσκαφών και αρμάτων στοίχισαν στον Νεράν "πολλές μηνύσεις από τους γείτονες" και συνέβαλαν στην απόφασή του να κλείσει το μουσείο.

Παρά την πώληση πολλών αντικειμένων, ο Νεράν θα κρατήσει "ένα μικρό απόθεμα" ελπίζοντας ότι στο μέλλον θα μπορέσει να ανοίξει κάποιον άλλον χώρο για να στεγάσει τη συλλογή του.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία