|
| | | |
Προσωπικά αντικείμενα του ζεύγους Ρίγκαν σε δημοπρασία
Nέα Υόρκη.-
Έπιπλα, κοσμήματα και καουμπόικες μπότες, είναι μεταξύ των περισσότερων από τα 700 προσωπικά αντικείμενα που κάποτε ανήκαν στον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Ρόναλντ Ρίγκαν και την πρώτη κυρία, Νάνσυ Ρίγκαν και βγαίνουν σε δημοπρασία από τον Οίκο Κρίστις.
«Είναι η προσωπική πτυχή ενός δημόσιου βίου», δήλωσε ο Τζόναθαν Ρέντελ από τον οίκο δημοπρασιών.
Πολλά από τα αντικείμενα που πωλούνται είχαν μεταφερθεί από την Καλιφόρνια στον Λευκό Οίκο μαζί με τους Ρίγκαν και στη συνέχεια επέστρεψαν στην προσωπική οικία του ζευγαριού.
Η Νάνσι Ρίγκαν πέθανε τον περασμένο Μάρτιο. Ο Ρόναλντ Ρίγκαν πέθανε το 2004.
Στη δημοπρασία αναμένεται να συγκεντρωθούν πάνω από 2 εκατομμύρια δολάρια, έσοδα που θα διατεθούν στο Προεδρικό Ίδρυμα και Ινστιτούτο Ρόναλντ Ρίγκαν.
Το ζευγάρι έζησε σεμνά. «Δεν ήταν ένας απίστευτα πολυτελής τρόπος ζωής. Υπάρχουν πολλά αντικείμενα που συνδέονται με τον χρόνο που περνούσαν μαζί. Σχεδόν τα πάντα είναι σε ζεύγη. Ήταν πολύ αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλο κι αυτό πραγματικά φαίνεται», τόνισε ο Τζόναθαν Ρέντελ στο Reuters.
Μεταξύ των αντικειμένων που δημοπρατούνται είναι οι καουμπόικες μπότες, δώρο από τον ηθοποιό των γουέστερν Ρεξ Άλεν, με ανάγλυφη την αμερικανική προεδρική σφραγίδα, που αναμένεται να πωληθούν προς 20.000 δολάρια.
Κορυφαίο κομμάτι της δημοπρασίας είναι το διαμαντένιο και χρυσό μενταγιόν λιοντάρι του Van Cleef & Arpels που αναμένεται να πωληθεί από 30.000 έως 50.000 δολάρια.
Τα αγαπημένα βιβλία των Ρίγκαν, μουσική συλλογή από την προσωπική δισκοθήκη του ζευγαριού και οι φωτογραφίες που κοσμούσαν την μεταπροεδρική κατοικία τους στο Μπελ Ερ είναι επίσης στον κατάλογο της δημοπρασίας, η οποία διοργανώνεται μέσω διαδικτύου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|