|
| | | |
΄Εχει πλάκα....
Ψηλοτάκουνα για άνδρες και μάλιστα....οδοκαθαριστές;
Τζενγκτζόου
Ένα ασυνήθιστο πρωτοχρονιάτικο δώρο έλαβαν από τα αφεντικά τους οδοκαθαριστές στην κεντρική Κίνα.
«Ψηλοτάκουνα; Πλάκα μου κάνετε;», δήλωσε οδοκαθαριστής, με το επώνυμο Τζάο, που εργάζεται στην Τζενγκτζόου, πρωτεύουσα της επαρχίας Χενάν.
Ο ίδιος εργάζεται για μια εταιρία καθαρισμού στην περιοχή Έρκι και δήλωσε ότι ψηλοτάκουνα παπούτσια δέχθηκαν πολλοί συνάδελφοί του, σχεδόν όλοι άνδρες. Η σύζυγός του, που εργάζεται για την ίδια εταιρία, έλαβε μόνο ένα ζευγάρι σανδάλια, και αυτό τρία νούμερα μικρότερο.
«Μας ζητήθηκε να δώσουμε το νούμερο παπουτσιού που φοράμε, πολλές ημέρες νωρίτερα», δήλωσε ο Τζάο. «Ξέρω ότι η κίνηση ήταν καλοπροαίρετη, αλλά γιατί δεν μας πρόσφεραν κάτι πιο χρήσιμο;»
Πολλοί επέκριναν την εταιρία επειδή δεν επέδειξε τον απαιτούμενο σεβασμό στους εργαζόμενούς της.
«Ηταν μια εθιμοτυπική κίνηση και καθόλου ειλικρινής», σχολίασε ο χρήστης «Να Γιαν».
«Το αφεντικό τους ήθελε πράγματι να κάνει κάτι για τους εργαζομένους, ή ήθελε απλά να πετύχει μια συμφωνία για το ξεστοκάρισμα κάποιου εμπόρου υποδημάτων;», ανέφερε ο «Σίε Γουεϊφένγκ».
Στέλεχος της εταιρίας διέψευσε τους ισχυρισμούς αυτούς.
«Τα παπούτσια ήταν δωρεά από ένα τοπικό εμπορικό κέντρο», δήλωσε ο Χου, γενικός διευθυντής της εταιρίας. «Υπήρχαν παπούτσια για άνδρες και γυναίκες, αλλά δυστυχώς δεν είχαμε το χρόνο ή το προσωπικό να διασφαλίσουμε ότι τα σωστά παπούτσια θα δοθούν στους σωστούς ανθρώπους». Ο Χου δήλωσε στο Xinhua ότι η εταιρία του υποσχέθηκε να συγκεντρώσει τα ακατάλληλα παπούτσια από τους εργαζομένους και να διασφαλίσει ότι θα λάβουν το σωστό ζευγάρι.
Ο Γου Σιν, δικηγόρος στη Γκουαγνκτζόου, δήλωσε ότι οι εργοδότες θα πρέπει να γνωρίζουν τι ακριβώς χρειάζονται οι εργαζόμενοι πριν τους κάνουν δώρα. «Ένα ποτήρι νερού σε μια πολύ ζεστή καλοκαιρινή ημέρα ή μια μάσκα για την ατμοσφαιρική ρύπανση ίσως είναι περισσότερο πολύτιμα από ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνα», δήλωσε.
Ο Γου είπε ότι είναι πιο σημαντικό να προστατεύονται τα δικαιώματα των εργαζομένων, καθώς κάποιοι οδοκαθαριστές έχουν παραπονεθεί ότι τους επιβάλλονται πρόστιμα όταν τους δουν να κάνουν διάλειμμα κατά τη διάρκεια του ωραρίου τους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|