 |
|
|  |  |  |  Τι απέγιναν οι "λοχαγοί" της ΝΔ ;
Αθήνα
Η ομάδα των λεγόμενων «λοχαγών» στην ΝΔ αποδείχτηκε ιδιαιτέρως ανθεκτική στο χρόνο.
Στην πραγματικότητα έμεινε «ζωντανή» περίπου όσα χρόνια ήταν στην προεδρία του κόμματος ο Κώστας Καραμανλής, αν και, ήδη, κατά την τελευταία κυβερνητική θητεία της ΝΔ (2004-2009) είχε ατονήσει η δραστηριότητα της και είχε διαταραχθεί σε σημαντικό βαθμό η συνοχή της.
Σήμερα καθένας από τους «λοχαγούς» τραβά το δικό του δρόμο στον πολιτικό στίβο και μάλιστα με τρόπο που μάλλον οι ίδιοι δεν θα φαντάζονταν καν πριν από 13 χρόνια, όταν στην ουσία συγκρότησαν αυτή την ιδιότυπη εσωκομματική συμμαχία η οποία δρομολόγησε την εκλογή του Κώστα Καραμανλή στην ηγεσία της ΝΔ, το Μάρτιο του 1997.
Οι λοχαγοί σήμερα
Ο Γιώργος Αλογοσκούφης από πέρσι έχει επιστρέψει στα καθήκοντά του στο Πανεπιστήμιο.
Ο Κώστας Καραμανλής του εμπιστεύτηκε από την πρώτη ημέρα το Υπουργείο Οικονομίας και τον έχρισε «τσάρο» της οικονομίας στην κυβέρνησή του μέχρι τον Ιανουάριο του 2009, οπότε και τον αντικατέστησε στον ανασχηματισμό.
Κατά τη θητεία του στο Υπουργείο Οικονομίας ακολούθησε, βάσει οδηγιών του ίδιου του Κ. Καραμανλή, πολιτικές ήπιας προσαρμογής. Υπάρχουν φωνές που του χρεώνουν ως λάθη την απογραφή και του επιρρίπτουν ευθύνες για τη μετέπειτα εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας.
Ο ίδιος, πάντως, υποστηρίζει ότι στα μέσα του 2008, όταν ξέσπασε η διεθνής οικονομική κρίση, έστω και ελάχιστα, είχε μειωθεί το δημόσιο χρέος, κάτι που αναφέρεται και στο προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ, που καταρτίστηκε ενόψει των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου 2009.
Σήμερα ο κ. Αλογοσκούφης παρακολουθεί από απόσταση όσα συμβαίνουν στη ΝΔ και γενικότερα στην πολιτική ζωή. Ωστόσο φροντίζει να παρεμβαίνει κάθε φορά που δέχεται κριτική και αμφισβητείται.
Ο Γιώργος Καλός στην κυβέρνηση Καραμανλή διετέλεσε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα υφυπουργός της Μαριέττας Γιαννάκου στο Υπουργείο Παιδείας.
Στις εκλογές του 2007 δεν κατάφερε να επανεκλεγεί βουλευτής, όπως και η κα Γιαννάκου, προφανώς εξαιτίας κάποιων κεντρικών επιλογών του υπουργείου σε μία σειρά από θέματα που δημοσιοποιήθηκαν εκτενώς, όπως για παράδειγμα το βιβλίο ιστορίας της έκτης Δημοτικού.
Από τότε ασχολείται με τη συγγραφή βιβλίων, μένοντας μακριά από την κεντρική πολιτική σκηνή, χωρίς, πάντως, να αποκλείει να ασχοληθεί ξανά ενεργά με τα κοινά, κάποια στιγμή.
Ο Σάββας Τσιτουρίδης, ίσως ο πιο φανατικός υποστηρικτής του Κώστα Καραμανλή, σήμερα έχει διακόψει κάθε σχέση με τον πρώην πρωθυπουργό.
Αιτία ο αποκλεισμός του από το ψηφοδέλτιο της ΝΔ στις τελευταίες εθνικές εκλογές. Στην κυβέρνηση 2004-2007, πάντως, διετέλεσε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Απασχόλησης, αλλά και τις δύο φορές τέθηκε εκτός κυβερνητικού σχήματος με επεισοδιακό τρόπο.
Το 2007 επανεξελέγη βουλευτής και το 2009 δεν είχε καν τη ευκαιρία να διεκδικήσει τη επανεκλογή του. Σήμερα παραμένει άγνωστο το πολιτικό του μέλλον, καθώς και επί Σαμαρά η πόρτα της Ρηγίλλης δεν είναι σαφές αν είναι ανοικτή ή κλειστή γι’ αυτόν...
Ο Θανάσης Νάκος ακόμα δηλώνει παρών.
Στην προηγούμενη κυβέρνηση ήταν υφυπουργός Εσωτερικών και τα 5,5 χρόνια που ο Κώστας Καραμανλής ήταν πρωθυπουργός.
Σήμερα έχει την ιδιότητα του βουλευτή και στο συνέδριο της ΝΔ τον περασμένο Ιούνιο ήταν μέλος της οργανωτικής επιτροπής.
Έχει δραστήρια κοινοβουλευτική δράση και δεν αποκλείεται να «αξιοποιηθεί» κάποια στιγμή και από τη νέα ηγεσία στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο Νίκος Νικολόπουλος δεν πήρε ποτέ χαρτοφυλάκιο από τον Κώστα Καραμανλή.
Το 2004 ήταν εκτός κυβέρνησης και το 2007 εκτός Βουλής, καθώς δεν κατάφερε να εκλεγεί. Τότε ήταν που έκανε συχνά πυκνά ιδιαίτερα επικριτικές δηλώσεις για τον πρώην πρωθυπουργό. Επανεξελέγη βουλευτής το 2009 και πλέον δείχνει διαθέσιμος να προσφέρει στο κόμμα υπό τη νέα του ηγεσία.
Ο Γιώργος Καλαντζής επίσης εξακολουθεί να δηλώνει παρών, αν και στις εκλογές του 2009 δεν εξελέγη βουλευτής. Ο Αντώνης Σαμαράς του έδωσε τη γραμματεία τέως βουλευτών - πολιτευτών στο κόμμα.
Ο Νίκος Τσιαρτσιώνης επί Καραμανλή διετέλεσε υπουργός Μακεδονίας - Θράκης (2004-2006), αλλά στις τελευταίες εκλογές δεν εξελέγη βουλευτής. Για το πολιτικό του μέλλον, ωστόσο, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά.
Οι «λοχαγοί» τότε
Η «λοχαγοί» έγιναν ουσιαστικά ομάδα το μεσημέρι της 19ης Φεβρουαρίου του 1997.
Είχαν μαζευτεί στο Μικρολίμανο στην ταβέρνα «Απαλούζα» και «οικοδεσπότης» ήταν ο τότε βουλευτής Πειραιά ,Γιώργος Καλός.
Στο τραπέζι κάθισαν οι Θανάσης Δαβάκης, Σάββας Τσιτουρίδης, Γιώργος Αλογοσκούφης, Θανάσης Νάκος, Νίκος Νικολόπουλος, Αναστάσιος Καραμάριος και Θεόφιλος Λεονταρίδης.
Προσκεκλημένοι, αλλά απόντες λόγω απόστασης, ήταν και οι Γιώργος Καλαντζής και Νίκος Τσιαρτσιώνης. Αφορμή για αυτή τη συνάντηση ήταν να «κατεβάσουν» κοινή πλατφόρμα οργανωτικών και προγραμματικών θέσεων στο επικείμενο τότε 4ο συνέδριο της ΝΔ.
Στην πραγματικότητα, ωστόσο, λίγο συζήτησαν γι' αυτά, καθώς σχετικά νωρίς στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκε το θέμα της υποψηφιότητας Καραμανλή για την ηγεσία της ΝΔ.
Εκείνη την εποχή ήταν όλοι φίλοι και θερμοί υποστηρικτές του πρώην πρωθυπουργού.
Κάποιοι του είχαν θέσει κατ' ιδίαν το ενδεχόμενο να σκεφτεί να διεκδικήσει την ηγεσία, αλλά εκείνος «έκλεινε» διπλωματικά την κουβέντα.
Εκείνο το μεσημέρι, όμως, ο Γιώργος Αλογοσκούφης, ο Γιώργος Καλός και ο Θανάσης Δαβάκης υποστήριζαν πως υπάρχουν ελπίδες. Του το έθεσαν ευθέως το ίδιο βράδυ, αλλά εκείνος δεν πήρε αμέσως απόφαση. Ζήτησε να μαζευτούν οι απαιτούμενες τριάντα υπογραφές ενώ παράλληλα όλους τους απασχολούσε και η στάση τότε των πρεσβύτερων στην παράταξη, των λεγόμενων «βαρόνων».
Τελικά στο σπίτι του Ιω. Βαρβιτσιώτη η υποψηφιότητα Καραμανλή, που είχε δρομολογηθεί με πρωτοβουλία των «λοχαγών», οριστικοποιήθηκε, αξίζει δε να σημειωθεί ότι πρώτος την είχε προτείνει στις 25 Σεπτεμβρίου του 1996, τρεις ημέρες μετά την ήττα της ΝΔ στις εθνικές εκλογές, ο πρώην υπουργός Γιάννης Κεφαλογιάννης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
