Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αυτοκίνητο: Η νέα γενιά των λέιζερ αντικαθιστά το μπουζί
 



Θεσσαλονίκη (Πέμπτη)

  Ο παραδοσιακός ηλεκτρικός σπινθήρας, δηλαδή το μπουζί, αποτέλεσε για περισσότερο από 50 χρόνια την απλούστερη και οικονομικότερη μέθοδο για την έναυση του μίγματος μέσα στο θάλαμο καύσης των κινητήρων. Τα τελευταία χρόνια τα πράγματα άλλαξαν ως προς την σύσταση των μιγμάτων και έτσι αποτέλεσε επιτακτική ανάγκη η δημιουργία ενός νέου προϊόντος που θα βελτιώνει και θα μεγιστοποιεί τη λειτουργία των βενζινοκινητήρων χωρίς να φθείρεται μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα.

    Οι ακτίνες Laser έρχονται το τελευταίο χρονικό διάστημα να διεκδικήσουν μέρος στο μηχανικό σύνολο των σύγχρονων αυτοκινήτων, προσπερνώντας την παραδοσιακή τεχνολογία που ήταν κυρίως για κινητήρες με πτωχά μείγματα. Ειδικά μετά την τάση για πράσινη και οικολογική συνείδηση, τα laser συμβάλλουν αποφασιστικά προς αυτή την κατεύθυνση. Δηλαδή στη μείωση των εκπομπών των ρύπων. Σήμερα βλέπουμε αυξημένους ρύπους και αυξημένα οξείδια του αζώτου κυρίως στους παλιούς, αλλά και κρύους καταλύτες. Αυτή η κατάσταση επιδεινώνεται μετά το νέο σύστημα που μπαίνει σε όλα τα σύγχρονα ώρα και που δεν είναι άλλο από το Stop - Start, καθώς ο κινητήρας έχει χρόνο για να κρυώσει. Κυρίως μέσα στις πόλεις. Ετσι τον χειμώνα και με δεδομένο ότι ο κινητήρας είναι σβηστός για αρκετά λεπτά το πρόβλημα αυξημένων εκπομπών ρύπων γίνεται εφιάλτης.

    Οι αυτοκινητοβιομηχανίες επενδύσουν μεγάλα ποσά για την τελειοποίηση της τεχνολογίας των λέιζερ. Και το έχουν πετύχει σε ένα μεγάλο βαθμό. Πάνω σε αυτή την τεχνολογία αναγκάστηκαν να δουλέψουν και άλλοι τομείς που εμπλέκονται με το θέμα. Ολοι είναι διατεθειμένοι να συμφωνήσουν ότι ο κινητήρας θα πρέπει να λειτουργεί με πτωχά μίγματα στα μικρά και μεσαία φορτία και να επιστρέφει στα μεγάλα φορτία κάνοντας χρήση του τριαδικού καταλύτη ο οποίος θα λειτουργεί άριστα σε μεγάλες θερμοκρασίες. Με αυτό τον τρόπο ο ίδιος κινητήρας θα έχει υψηλή θερμική απόδοση κατά την οικονομική οδήγηση, υψηλή ροπή και μεγάλη ιπποδύναμη κάθε φορά που ο οδηγός απαιτήσει να ανεβάσει τις στροφές του κινητήρα του.

    Το μεγάλο πρόβλημα είναι η διαχείριση των οξειδίων του αζώτου. Για να υπάρξει υψηλός βαθμός απόδοσης με το πτωχό μείγμα θα πρέπει να ανέβει η πίεση. Ο βενζινοκινητήρας μπορεί να χαρακτηριστεί ότι έχει υψηλή πίεση όταν μέσα στον θάλαμο καύσης το έμβολο πλησιάζει προς το Ανω Νεκρό Σημείο (ΑΝΣ) κατά την ολοκλήρωση του χρόνου συμπίεσης. Σε αυτό το σημείο είναι πολύ δύσκολο να δημιουργηθεί ισχυρός αρχικός πυρήνας ανάφλεξης με το συμβατικό μπουζί. Για να ανταποκριθεί σε αυτό το κάλεσμα το μπουζί θα πρέπει να ενισχυθεί με βολτάζ, αν θέλουμε να εμφανιστεί σπινθήρας μεταξύ των δύο ακίδων του. Ομως μετά από πολλές έρευνες αυτό πετυχαίνετε με το λέιζερ, το οποίο μπορεί να εστιάζει σε δύο ή περισσότερα σημεία των κυλίνδρων του κινητήρα. Αυτό επιτυγχάνει μόνιμη απόδοση ως προς την ανάφλεξη, ενώ παράλληλα αποτρέπει τη διάβρωση. Ετσι οι ειδικοί ανέπτυξαν ανθεκτικά «κεραμικά» λέιζερ με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο των κυλίνδρων των συμβατικών αναφλεκτήρων, ικανά να αντέχουν στις υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στους κινητήρες εσωτερικής καύσης. Και το σημαντικότερο; Εχει καλύτερη απόδοση για πολλαπλάσιο χρόνο σε σχέση με το κοινό μπουζί, η φθορά του οποίου έρχεται μέσα σε λίγα χιλιάδες χιλιόμετρα. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία