 |
|
|  |  |  | 
Πρώην πρώτη Κυρία τής Γαλλίας
Η Κάρλα Μπρούνι στην Αθήνα για δύο συναυλίες
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ
Στην Αθήνα θα βρίσκεται τη Δευτέρα 23 και την Τρίτη 24 Οκτωβρίου η Κάρλα Μπρούνι για δύο συναυλίες που θα δώσει στο Παλλάς με τίτλο «French Touch».
Η Αθήνα θα σημάνει την έναρξη της παγκόσμιας περιοδείας της, μια επιλογή που δεν είναι καθόλου τυχαία γιατί η ίδια είναι λάτρης του ελληνικού πολιτισμού και αποφάσισε να κάνει την πρεμιέρα της μουσικής δουλειάς της με το «French Touch», στην Ελλάδα. Αμέσως μετά θα εμφανιστεί στην Ισπανία, Πορτογαλία, Γερμανία, Αγγλία, Ολλανδία αλλά και Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι τη Νότια Αμερική.
«French Touch» είναι ο τίτλος του νέου της άλμπουμ και περιέχει μια συλλογή διασκευή γνωστών τραγουδιών στα αγγλικά, που την παραγωγή τους έχει κάνει ο θρυλικός παραγωγός, συνθέτης και μουσικός, David Foster. Το πρώτο single, του CD της «French Touch» είναι το «Enjoy the Silence», το κλασικό τραγούδι των Depeche Mode του 1990. Η πρώην Πρώτη Κυρία της Γαλλίας, από την πλευρά της, περιγράφει αυτά τα τραγούδια «όπως θα τα ακούγαμε ένα ήσυχο βράδυ, μερικές γλυκές στιγμές. Αυτό είναι το όνειρό μου. Πως οι άνθρωποι θα ακούσουν τη μουσική μου όταν χαλαρώνουν και ερωτεύονται»
Στη συναυλία, θα ερμηνεύσει τραγούδια κυρίως από το νέο της άλμπουμ, αλλά και παλαιότερες επιτυχίες της. Την συνοδεύουν 4 μουσικοί σολίστες οι: Taofik Farah ? κιθάρα, Cyril Barbessol - πλήκτρα, Nicolas Didier ? κρουστά, JohanneMathaly ? τσέλο.
Η κ. Μπρούνι γράφει και ερμηνεύει τραγούδια από το 1997, με το πρώτο της άλμπουμ «Quelqu'unm'adit» (Someone Told Me), το οποίο κυκλοφόρησε το 2002. Έκτοτε έχει τρεις ακόμη επιτυχημένες κυκλοφορίες, με πωλήσεις που ξεπέρασαν τα τρία εκατομμύρια, το «No Promises» το 2007 στο οποίο είχε μελοποιήσει αγγλικά ποιήματα, το «Commesi de rienn'etait» το 2008 και το «Little French Songs» το 2013.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
