 |
|
|  |  |  | 
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΡΙΣΜΑ ΣΕ 3,5 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ!
Στη φτώχια οι μισοί Έλληνες
Η υπερφορολόγηση βλάπτει σοβαρά την κυβέρνηση
Γράφει απο τη Λάρισα ο Δημοσιογράφος Χρ. Τσαντήλας
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η αριστερά, με την εξαγγελία του ίδιου του πρωθυπουργού για την διανομή του κοινωνικού μερίσματος, μοιάζει να βρήκε τον εαυτό της! Η καλύτερα, στο περίπου, να βρήκε έναν έστω και μεταλλαγμένο, αριστερό προσανατολισμό. Έτσι νομίζει δηλαδή. Αλλά κάτι είναι κι αυτό, μετά από τόσα χρόνια προσπάθειες στην αναζήτηση της ιδεολογικής της ταυτότητας...
Η ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ της μεσαίας τάξης, σώζει όμως την κυβέρνηση; ΕΝΦΙΑ, εισφορά αλληλεγγύης, ΦΠΑ, μείωση του αφορολόγητου και άλλα πολλά καταθλιπτικά, μην τα λέμε ξανά, μπορούν να βαπτιστούν κοινωνικό μέρισμα; Η καταλήστευση της μεσαίας τάξης προκειμένου να βγει αυτό το «βοήθημα» που, ως ... φιλόπτωχος πρόσκοπος πανηγυρίζει σήμερα η κυβέρνηση, μπορεί να είναι κοινωνική παροχή;
ΑΛΛΑ, ακόμα κι έτσι να είναι, μήπως πρόκειται για μια καθαρή εικόνα της γεωγραφίας των κοινωνικών στρωμάτων του πληθυσμού; Ποσό 1,4 δισεκατομμυρίων ευρώ λένε πως θα διανεμηθεί σε τριάμισι εκατομμύρια πολίτες! Αν μη τί άλλο, αυτό δείχνει την φτωχοποίηση του κράτους! Την οποία μοιάζει να πανηγυρίζει με τις εξαγγελίες του ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Δηλαδή, σκεφτείτε το, αν το δικαιούνται το κοινωνικό μέρισμα οι μισοί Έλληνες, κοντά τέσσερα εκατομμύρια, τότε αυτή η χώρα με τον μισό πληθυσμό δικαιούχους στη φτώχια, (και ...προνομιούχους του κοινωνικού μερίσματος), μπορεί να έχει μέλλον για ανάπτυξη; Νομίζω ότι εκείνοι που θα απαντούσαν «ναι», είναι όσοι, για πολλά - πολλά χρόνια ακόμα, αντέχουν να βοηθούν με την υπερφορολόγηση τους, την μισή Ελλάδα!
ΜΕ δεδομένο ότι, τουλάχιστον θα ήταν ανόητος όποιος διαφωνούσε με την διανομή στους έχοντες την ανάγκη, αυτού του κοινωνικού βοηθήματος, στην ουσία η εξαγγελία του ίδιου του πρωθυπουργού και οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης που επιτέλους αισθάνεται ότι δίνει κάτι στους φτωχούς, έχει και μια άλλη ανάγνωση. Που θέλει το όποιο τακτικό βοήθημα του μικρομεσαίου και ίσως συνταξιούχου γονέα, προς το άνεργο παιδί του, ή τα παιδιά του, να το δίνει απευθείας ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του αφού το «κλέβει» από τους ίδιους, κάνοντας μια πολιτική «μπάζα» στον τομέα των εντυπώσεων, ενόψει ίσως και μιας διαφαινόμενης «συσπείρωσης» ομάδων της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης! Δεν αποκλείεται ακόμα, αυτές οι «περίεργες» παροχές, να είναι και ο προάγγελος μιας ακόμα προεκλογικής τακτικής.
Η ΕΙΚΟΝΑ της κυβέρνησης όμως και οι προσπάθειες, της δοκιμασμένης στο παρελθόν αντιπολίτευσης, να την ρίξουν, ποσώς ενδιαφέρουν τους πολίτες. Διότι στην συντριπτική πλειονότητά τους τα νοικοκυριά τα ενδιαφέρει πρώτιστα η οικονομική και κοινωνική επιβίωσης τους από τις συνεχείς… ομοβροντίες των φορομπηχτικών μέτρων, που όχι μόνο υγιές και τίμιο πλεόνασμα δεν δημιουργούν, αλλά αντίθετα δηλητηριάζουν ακόμα και την οικογενειακή συνοχή που είναι ότι το ελληνικό και αξιακό απέμεινε σ’ αυτό τον τόπο. Μακάρι να διαψευστώ αλλά αν συνεχίσει έτσι η κατάσταση τότε σε λίγα χρόνια θα μιλάμε για κοινωνικό μέρισμα από φτωχούς σε...φτωχούς!
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
