|
| | | |
Υποτροφία από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο για μαθητή από τον Βόλο
Θεσσαλονίκη.-
Υποτροφία για σπουδές Βιοχημείας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, ένα από τα δέκα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου στην κατηγορία Life Sciences, εξασφάλισε μαθητής από τον Βόλο.
Ο Γιώργος Τζώρτζης, υπότροφος και οικότροφος μαθητής του Κολλεγίου Ανατόλια, άφησε πέρυσι την πόλη του και την οικογένειά του και ήλθε στη Θεσσαλονίκη, για να φοιτήσει στο πρόγραμμα Διεθνούς Απολυτηρίου/ΙΒ.
Ανέκαθεν αγαπούσε τη Βιολογία, έχοντας επιτύχει να φτάσει σε τελικούς μεγάλων μαθητικών διοργανώσεων, ωστόσο, η ιστορία του έχει μία ιδιαιτερότητα: Είναι μέλος της Εθνικής ομάδας κολύμβησης και παράλληλα αγωνίζεται με την ομάδα του ΠΑΟΚ.
«Ξεκίνησα να κολυμπώ από 5 χρονών και στην ηλικία των 13 μπήκα στην αγωνιστική κατηγορία. Σίγουρα ο πρωταθλητισμός διαφέρει πολύ από τον απλό αθλητισμό. Υπάρχει μεγαλύτερη πίεση και περισσότερες υποχρεώσεις, αλλά από τη στιγμή που κάνω κάτι που πραγματικά αγαπώ, οι δυσκολίες γίνονται απλά ένα μέρος της καθημερινότητάς μου», εξηγεί ο Γ.Τζώρτζης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για την στροφή του από τον αθλητισμό στον πρωταθλητισμό.
Όσον αφορά τις ανατροπές, που έφερε στη ζωή του η αλλαγή πόλης και τις δραστηριότητες της ηλικίας του, που χρειάστηκε να θυσιάσει, για να συνδυάσει πρωταθλητισμό και διάβασμα λέει: «Όταν ήμουν στη Β' Λυκείου αποφάσισα να αφήσω την πόλη μου, τον Βόλο, και να έρθω στη Θεσσαλονίκη για να μπορέσω να φοιτήσω στο πρόγραμμα του Διεθνούς Απολυτηρίου. Ο λόγος ήταν ότι από μικρό παιδί, εκτός από την κολύμβηση, είχα και όνειρο να σπουδάσω στην Αμερική. Σίγουρα στερήθηκα την οικογένειά μου και τις ευκολίες που έχει ένα παιδί όταν ζει στο σπίτι του. Υπήρχαν ημέρες που ξυπνούσα ξημερώματα στις 5 παρά τέταρτο, για να είμαι στην πισίνα στις 5:30, ώστε να κάνω την πρώτη προπόνηση της ημέρας. Μετά πήγαινα στο ΙΒ και το απόγευμα πάλι στο κολυμβητήριο. Προσπάθησα να είμαι υπεύθυνος και συνεπής σε κάθε μου υποχρέωση, και στο διάβασμα και στην κολύμβηση. Και νομίζω ότι τα κατάφερα. Υπήρξαν φορές που "ζήλεψα" και αναρωτήθηκα, γιατί δεν μπορώ να κάνω κάτι όπως οι συνομήλικοί μου -να βγω, να κάνω διακοπές τα Χριστούγεννα. Γρήγορα το ξεπερνούσα, γιατί ήξερα τι ήθελα».
Σε ό,τι αφορά την επιλογή των σπουδών Βιοχημείας σημειώνει: «Με ενδιαφέρει πολύ η Βιοχημεία στον άνθρωπο και ο τομέας της έρευνας. Ίσως γιατί λόγω της ενασχόλησής μου με το κολύμπι μου γεννήθηκε το ενδιαφέρον να κατανοήσω σε βάθος και να ερευνήσω τις λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος». Όσο για την προοπτική ολοκληρώνοντας τις σπουδές του να επιστρέψει για να εργαστεί στην Ελλάδα λέει: «Σίγουρα θα με ενδιέφερε να εργαστώ στην Ελλάδα αρκεί να μπορώ να αξιοποιήσω αυτά που θα έχω μάθει, ώστε να είμαι πραγματικά χρήσιμος».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|