|
| | | |
ΣΤΟ ΞΕΦΩΤΟ ΤΗΣ ... ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ!
Τα μνημόνια φεύγουν τα μέτρα μένουν!
Γράφει απο τη Λάρισα ο Δημοσιογράφος, Χρήστος Τσαντηλας
ΑΣ υποθέσουμε λοιπόν πως αυτή τη φορά μας λέει την αλήθεια ο πρωθυπουργός Αλέξης. Και το θέρος του 2018, λιγότερο απο χρόνο δηλαδή, η χώρα και οι Έλληνες εξερχόμαστε απο τα μνημόνια. Η κυβέρνηση βρίσκει πρόσχημα, μοναδικό σε όλο τον βίο της διακυβέρνησής της, να πανηγυρίσει για πρώτη φορά, θεωρώντας πως, επιτέλους θα είμαστε απόλυτοι κυρίαρχοι του εαυτού μας. Οτι θα διαφεντεύουμε τον τόπο μας, όπως διεκδικούσαν κάποτε να κάνουν οι κολίγοι για τα χωράφια τους. Οτι θα αποτινάξουμε και θα στείλουμε στο ανάθεμα τον ζυγό των δανειστών, αφού θα μπορούμε απο μόνοι μας, χωρίς την εξωτερική "βοήθεια" να αποδίδουμε τις δόσεις τους. Οτι θα επανακτήσουμε την εθνική μας αξιοπρέπεια και θα τους πούμε, ελάτε εδω ωρέ μπαγάσηδες, ο Έλληνας όταν χρωστάει πληρώνει, στο κάτω κάτω της γραφής, για ένα όνομα στην κοινωνία ζούμε...
ΕΙΝΑΙ όμως έτσι τα πράγματα; Κι αν βγούμε απο τα μνημόνια τι; Οπότε σημαίνει...τέρμα τα δίφραγκα, έτσι; Να το πιάσουμε όμως απο την αρχή; Σημαίνει δηλαδή, τώρα έλληνα φορολογούμενε, τα βγάζεις πέρα μόνος σου. Δουλεύεις, κερδίζεις, πληρώνεις τους φόρους σου ρίχνεις τον ιδρώτα σου στον εθνικό κουμπαρά (στο βαρέλι δίχως πάτο που λέμε) και ... τους τα ακουμπάς των δανειστών - καθότι οφειλέτης είσαι απο τα γεννοφάσκια σου και θα είσαι ως φαίνεται, για πολλά χρόνια ακόμα. Και σύ και τα εγγόνια σου, μοιραίε, δανειζόμενε, κατα συρροή οφειλέτη εις το διηνεκές...
ΝΑ εξηγούμαστε όμως. Απο τα μνημόνια είπαμε βγαίνουμε. Όχι και απο τα μέτρα που μας φόρτωσαν τα ίδια τα μνημόνια. Τα ψηφισμένα σκληρά μέτρα, θα εφαρμοστούν πλήρως. Δεν βγαίνουμε απο την υποχρέωση αυτή. Η καλύτερα, τα μέτρα δεν βγαίνουν απο πάνω μας. Δηλαδή, κι ακόμα καλύτερα ...μας πήραν τα μέτρα για μια ζωή! Υπολογίζουν δε, οτι το 2029 θα επανέλθουμε στο 2009!!! Που σημαίνει οτι, μετά απο 20 χρόνια σκληρής λιτότητας, θα βρεθούμε στην αρχή της κρίσης! Βεβαίως εντελώς "ξεβράκωτοι" τότε, αφού θα έχουμε απολέσει μισθούς, συντάξεις, εργασία, περιουσία, πολλοί δε από τους ηλικιωμένους μας, ακόμα και την ίδια τους την ζωή!
"ΒΓΑΖΟΥΜΕ την χώρα στο ξέφωτο της ανάπτυξης" - βαυκαλίζονται οι της κυβέρνησης, με έναν λαό όμως "ξεπουπουλιασμένο" απο εκατοντάδες καινούργιους και παλιούς φόρους, αρκετούς πρώην νοικοκυραίους δίχως σπίτι, κατασχεμένο απο τον τραπεζίτη, με συντάξεις και μισθούς πείνας και τα παραγωγικά χέρια της νεολαίας μας στην ξενιτιά. Έτσι και χειρότερα ίσως θα βγούμε στο ξέφωτο της ανάπτυξης. Και θα μπορούμε, φτωχαδάκια αλλά με αξιοπρέπεια, να αποδίδουμε μόνοι μας τα οφειλούμενα χωρίς να χρειάζεται να δανειζόμαστε κάθε τόσο για να είμαστε συνεπείς στην πληρωμή των δόσεων! Ο Αλέξης κι´ αυτό μας το είπε καθαρά: Θέλω 2 δισ. από νέους φόρους το 2018! Νέος κόφτης στις συντάξεις, 600 ευρώ οι μισθοί απο δω και μπρος και πάει λέγοντας.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ όλα αυτά τα δεινά ψηφίστηκαν. Και θα τα βρούμε μπροστά μας, στον δρόμο της ... ανάπτυξης! Βγούμε δεν βγούμε απο τα μνημόνια. Στην πρώτη περίπτωση, δηλαδή με την προαναγγελθείσα έξοδο απο τα μνημόνια, δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν πως δύσκολα θα τα καταφέρουμε χωρίς την συνέχιση του δανεισμού. Και διατυπώνουν σοβαρή ανησυχία για την απρόσκοπτη απόδοση των μισθών του δημοσίου και των συντάξεων. Και σε ένα κράτος που (εξαιτίας της ληστείας που υπέστη), ότι λειτουργούσε ως τώρα ήταν με χρήματα δανεισμών, έμαθε δηλαδή να καλύπτει τις ανάγκες του δανειζόμενο, δεν μπορεί να μιλά κανείς με βεβαιότητα για γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης.
Η οικονομική ανάπτυξη του τόπου και η ευημερία του πληθυσμού, εξαρτάται απο τον βαθμό αντίστασής του, απέναντι σε καταστάσεις υποδούλωσης και υποβάθμισης του βιοτικού του επιπέδου που επιβλήθηκαν απο ξένους παράγοντες. Και μεις μάλλον τις έχουμε κάψει πρό πολλού τις αντιστάσεις...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|