Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ιδού η ευκαιρία!

Γράφει ο Δημήτρης Οικονόμου



Αθήνα

Μάθαμε να κρύβουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Μας άρεσε και μας βόλευε. Τα προβλήματα, όμως, δεν εξαφανίζονται δια μαγείας. Συνεχίζουν να μαζεύονται, να μεγαλώνουν , να οξύνωνται μέχρι το σημείο που ο κρότος που κάνουν ότι φτάσουν στο «ως εδώ και μη παρέκει» να είναι εκκωφαντικός. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η οικονομική κρίση που μας βασανίζει σχεδόν μια ολόκληρη δεκαετία γιατί κάποιοι δείλιασαν, κάποιοι σκέφτηκαν πονηρά, κάποιοι αποσύρθηκαν για να μην παλέψουν. Πέταξαν την καυτή πατάτα στον επόμενο στην απέλπιδα προσπάθειά τους να αποφύγουν την κρίση του ελληνικού λαού. Το αποτέλεσμα το ζούμε όλοι στο πετσί μας.

Οι μάχες στην ζωή και την πολιτική δεν τελειώνουν ποτέ. Η ιστορία προχωράει και οι λαοί έχουν τα πινέλα, έχουν και τα χρώματα. Ενίοτε, έχουν και τις ευκαιρίες. Σήμερα, έχουμε την ευκαιρία να λύσουμε μια μεγάλη μας εκκρεμότητα, ένα από τα βασικά στοιχεία που πετάξαμε στο παρελθόν κάτω από το κοινό εθνικό μας χαλί. Αλίμονο δεν το «ξεχάσαμε σε 10 χρόνια», αντίθετα ήρθε ύστερα απο 25 και μας ξαναχτύπησε τη πόρτα. 

Το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ είναι η πρώτη φορά που συζητείται μετά το 1992 με την πίεση να βαραίνει αφόρητα την πλευρά των Σκοπίων. Οι γείτονές μας γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πολυπόθητη πορεία τους προς το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση περνάει υποχρεωτικά μέσω Ελλάδας.

Ο δρόμος, λοιπόν, είναι ανοιχτός. Είναι στο χέρι μας, πλέον, να αποφασίσουμε αν θέλουμε να αλλάξουμε τα δεδομένα. Είναι στο χέρι μας να μπούμε στη μάχη και να παλέψουμε. Να παλέψουμε με σεβασμό και ενότητα για μια λύση που θα πηγαίνει και τις δύο χώρες ένα βήμα μπροστά, μια λύση όμως που θα βάλει μια και καλή τέλος στους αλυτρωτισμούς και την παραχάραξη της ιστορίας.

Για να γίνει, όμως, αυτό χρειαζόμαστε τους πάντες να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, με συγκεκριμένες θέσεις και αναλογισμό του ιστορικού τους ρόλου. Και όλα αυτά όχι σε παρασκηνιακές διαβουλεύσεις αλλά στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών με καταγραφή των απόψεων του καθενός και παράλληλη ενημέρωση του ελληνικού λαού τόσο για τις θέσεις των πολιτικών κομμάτων όσο και για την πορεία των διαπραγματεύσεων. 

Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα από μια διαπραγμάτευση που θα γίνει με τους γείτονες μας σε πνεύμα καλής θέλησης, μια διαπραγμάτευση που θα μας βρεί όλους υποστηρικτές μιάς κοινής εθνικής γραμμής.

Η ευκαιρία είναι ιστορική και τεράστιες θα είναι οι ευθύνες όσων δεν συνεισφέρουν στην επίλυση του προβλήματος. Είναι ευκαιρία να λύσουμε ένα από τα μεγάλα ανοιχτά εθνικά μας ζητήματα με τρόπο βιώσιμο και απολύτως συμβατό με τα συμφέροντα της πατρίδας μας. Μικροκομματικά παιχνίδια και «κόκκινες γραμμές» για εσωτερική κατανάλωση δεν έχουν θέση στα εθνικά μας ζητήματα. 

Όποιος προσπαθήσει να κρύψει ακόμα μια φορά, ακόμα ένα πρόβλημα κάτω απο το χαλί και να μεταθέσει την καυτή πατάτα στο μέλλον μάλλον λάθος δουλειά κάνει. Όλοι θα κριθούν με βάση τη δυνατότητα τους να λύνουν προβλήματα όχι να τα αποφεύγουν.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία