Στους μύθους και στα παραμύθια, από τον Αδάμ και την Εύα έως τον Πάρη και έως τη μάγισσα της Χιονάτης, το μήλο συνοδεύει την ιστορία του ανθρώπου. Αντιπροσωπεύει μάλιστα, αρετές και ελαττώματα, τύχη η κακοτυχία και δυνατότητες για εξέλιξη ή καταστροφή. Το σφαιρικό του σχήμα και το κεντρικό του σημείο ανακαλεί τη συμπλήρωση της πράξης και τη συγκέντρωση όλων των δυνάμεων σε ένα μοναδικό σημεί

Είναι όμως και σημάδι ερωτικό, ερωτικής προτίμησης, γονιμότητας, Στην Ελλάδα τα μήλα καλλιεργούνται ήδη από τον 7ο π.Χ. αιώνα. Τα προτιμούσαν ιδιαίτερα στις αθηναϊκές γαμήλιες τελετές. Το να ρίξει κανείς ένα μήλο προς τη μεριά μια γυναίκας ισοδυναμούσε με πρόταση γάμου, και η αποδοχή της πρότασης γινόταν, εάν αυτή το έπιανε. Παρά τη γαμήλια σημασία τους, ωστόσο, σπάνιζαν και ήταν ακριβά, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό ώστε ο νομοθέτης Σόλων όρισε ότι το νεόνυμφο ζεύγος μπορούσε να φάει από κοινού μόνο ένα μήλο

Οι Εσπερίδες ήταν θεές, κόρες της Νύχτας ή του Δία και της Θέμιδας. Για την καταγωγή τους και για τον αριθμό τους υπάρχουν διάφορες απόψεις Η αποστολή των Εσπερίδων ήταν να φυλάνε τους καρπούς του θαυμάσιου δέντρου, το οποίο συμβόλιζε τη γονιμότητα και τον έρωτα. Τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων λεγόταν ότι είχαν δοθεί στην Ήρα ως γαμήλιο δώρο για το γάμο της με το Δία Για να μην πλησιάζει κανείς αυτό το δέντρο, το φύλαγε μέρα και νύχτα ένα φίδι με εκατό κεφάλια, τυλιγμένο γύρω από το δένδρο.

Η. νύμφη Αταλάντη επίσης έχασε την παρθενιά της επίσης εξαιτίας των χρυσών μήλων των Εσπερίδων, τα οποία ο Ιππομένης έριξε στη γη κατά τη διάρκεια ενός αγώνα δρόμου, τον οποίο η Αταλάντη έχασε γιατί κοντοστάθηκε για να τα μαζέψει.

Ο ίδιος ο Τρωικός πόλεμος ξέσπασε με αφορμή ένα μήλο, καθώς ο Πάρις προσέφερε το μήλο της έριδας χωρίς να το καλοσκεφτεί στην Αφροδίτη.

Το μήλο σαν ερωτικό σύμβολο το συναντάμε σε δυο επιγράμματα της παλατινής Ανθολογίας :

Τω μήλω βάλλω σε ,συ δ΄εί μέν εκούσα φιλείς με,

Δεξαμένη της σης παρθενίης μετάδος ,

Εί δ΄άρ΄ό μη γίγνοιτο νοείς,τούτ αυτό λαβούσα

Σκέψαι την ώρην ως ολιγόχρονος

Παλατινή Ανθολογία,V 79

(Μήλο σου στέλνω, αν δέχεσαι και εσύ να αγαπηθούμε ,κράτα το και την παρθενιά ,δικό σου δώρο, δος μου. Μα αν ό,τι δεν επιθυμώ στοχάζεσαι και πάλι πάρε το, να ιδείς η ομορφιά τι λίγο που βαστάει.

Μήλον εγώ ,βάλλει με φιλών σε τις ,αλλ΄επίνευσον

Ξανθίππη ,καγώ και σύ μαραινόμεθα.

Παλατινή Ανθολογία V 80

(Μήλο είμαι εγώ ,που στο πετά κάποιος που σαγαπα.

Ξανθίππη ,δέξου,τι κι εσύ κι εγώ θα μαραθούμε.

Βιογραφικό:Η Γιώτα Ιωακειμίδου είναι φιλόλογος και εργάζεται στην Μέση εκπαίδευση.Είναι δασκάλα της Ποντιακής Διαλέκτου στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας,συγγραφέας και ερευνήτρια της Ποντιακής Διαλέκτου.