|
| | | |
Σάμος: «Με τα δυο χεράκια…» από Μελισσάκια
(γράφει η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου)
Σάμος
Τα υλικά είναι απλά: Αλεύρι, νερό, λίγη μαγιά, καλή διάθεση, χαμόγελα και ενδιαφέρον, ανθρωπιά. Κι ύστερα, ένα σωρό παιδικά χεράκια να πλάθουν πασχαλινά κουλουράκια, να γελούν, να χαίρονται, να νοιώθουν την ικανοποίηση της δημιουργίας!
Η πρωτοβουλία για τη δράση κοινωνικοποίησης και ενασχόλησης με τη μαγειρική τέχνη των ατόμων με αναπτυξιακή υστέρηση, ανήκει στον executive chef και επικεφαλής του παραρτήματος Σάμου της Λέσχης Αρχιμαγείρων Ελλάδος, Βαγγέλη Μπιλιμπά. Σε αγαστή συνεργασία με το Δ. Σ του Συλλόγου Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Αναπτυξιακή Υστέρηση Σάμου « Η Μέλισσα», διοργάνωσαν με επιτυχία την πρώτη «μαγειρική» δραστηριότητα, το Πάσχα του 2017. Τα «μελισσάκια» έφτιαξαν χαριτωμένα και νόστιμα «λαζαράκια» και γεύτηκαν μαζί με τους φίλους τους μια εμπνευσμένη συνταγή μακαρονάδας.
Φέτος, η εκδήλωση πήρε τη μορφή «γιορτής». Στον υπέροχα διαμορφωμένο χώρο του Συλλόγου, όπου εκεί σχεδόν χωρίς πόρους, με ατομική πρωτοβουλία και ετερόκλητα υλικά έχει δημιουργηθεί ένας απολαυστικός παιδότοπος, τα παιδιά της «Μέλισσας» έδειξαν όλο το ταλέντο τους. Υπό την καθοδήγηση του chef, έφτιαξαν το ζυμάρι κι ύστερα έπλασαν κουλουράκια με σχήματα της φαντασίας τους. Τα έψησαν και τα γεύτηκαν μαζί με τους φίλους τους από διάφορα σχολεία της Σάμου, κάτω από τα βλέμματα χαράς των γονιών τους αλλά και των ανθρώπων που υποστηρίζουν ενεργά τις δράσεις του Συλλόγου.
Αξίζει να σημειωθεί πως από το 2012 έως και σήμερα, ο Σύλλογος «Μέλισσα» από την ακριτική Σάμο έχει αναπτύξει μια σειρά από δραστηριότητες που σκοπό έχουν την απασχόληση, τη κοινωνικοποίηση και κατά το δυνατόν βελτίωση της λειτουργικότητας παιδιών και ενηλίκων με κάποιας μορφής αναπτυξιακή υστέρηση, όπως η νοητική, το σύνδρομο ντάουν και ο αυτισμός. Διατηρεί και λειτουργεί με ιδία δαπάνη διάφορα τμήματα, όπως κοσμήματος και χειροποίητων κατασκευών, αγιογραφίας, εκμάθησης ηλεκτρονικών υπολογιστών, λογοθεραπείας, παραδοσιακών χορών, κοινωνικών δραστηριοτήτων και κολύμβησης.
«Άμεσος στόχος μας είναι η οργάνωση και λειτουργία ενός Κέντρου Ημερήσιας Φιλοξενίας, ώστε να καλύπτεται με επάρκεια και ασφάλεια η παραμονή των ατόμων με υστέρηση σε χώρο κατάλληλο, με το απαιτούμενο προσωπικό και δυνατότητα αξιοποίησης του χρόνου με συμμετοχικές δραστηριότητες…» σημειώνει ο πρόεδρος του Συλλόγου, κ. Ιωάννης Σκούτας.
Ευχή μας; Αυτό να γίνει πραγματικότητα το συντομότερο. Για τη Σάμο και τα «Μελισσάκια» της!
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|