Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο προφήτης - Χαλίλ Γκιμπράν



Ελληνική Λέσχη του Βιβλίου

ΤΙΤΛΟΣ: Ο προφήτης
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Χαλίλ Γκιμπράν
ΕΙΔΟΣ: ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ - ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ - ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ
ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ: ΠΑΤΑΚΗΣ

Εκατομμύρια άνθρωποι σ' όλο τον κόσμο ανταποκρίθηκαν στο μήνυμα του Χαλίλ Γκιμπράν, που περιέχεται στο αριστούργημά του, "Ο προφήτης", γιατί βρήκαν σ' αυτό την έκφραση των πιο βαθειών πόθων της ψυχής του ανθρώπου.

Ο Γκιμπράν ήξερε να γράφει αιώνιες αλήθειες, με τρόπο που κάνει τον αναγνώστη να νοιώθει ότι περιδιαβάζει σ' ένα ήσυχο δάσος ή λούζεται σ' ένα δροσερό ποταμάκι, ηρεμεί την ψυχή. Αλλά ήξερε να γράφει και με τον πυρσό και να καίει σαν τη φωτιά.

Γεννήθηκε, ο κοσμοαγάπητος αυτός ποιητής, στο Μπεχάρι του Λιβάνου, το 1883. Μετά τις σπουδές του στο Παρίσι, εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου και πέθανε το 1931, σε ηλικία μόλις 48 χρόνων.

Από μικρός είχε ιδιαίτερη επίδοση στη ζωγραφική, την πλαστική και το γράψιμο. Στο Παρίσι σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο τον μεγάλο γλύπτη Αύγουστο Ροντέν, ο οποίος τελικά εκτίμησε τόσο τη ζωγραφική του ώστε τον επέλεξε για να του δημιουργήσει την αυτοπροσωπογραφία του.

?Ο προφήτης? αποτελεί μια υπέροχη σύνθεση από ποιητικές παραβολές, που εξετάζουν όλες τις πλευρές των σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο ποιητής αναζητά την ορθή εκδήλωση του συναισθήματος, της σκέψης και της δράσης στον άνθρωπο, που θα του επιτρέψει να ζήσει ευτυχισμένα τη γήινη ζωή του, χωρίς ν' αδικεί και αδικιέται, να καταστρέφει και να καταστρέφεται. Αναζητά την ενότητα ανάμεσα σ' όλους τους ανθρώπους, και την ενότητα ανάμεσα στον άνθρωπο, τη φύση, και "τα πάντα της ζωής".

 

Πρόκειται για μια ποιητική Κοσμοθεωρία ή φιλοσοφία της ζωής, δοσμένη με λυρισμό και διακοσμημένη με την ιδεαλιστική ζωγραφική του ίδιου.

Ο Κλώντ Μπράντον, που τον γνώρισε προσωπικά, τον περιγράφει έτσι: "μελαχρινός, κορμί μικροκαμωμένο, αλλά σταθερό και δυνατό, πρόσωπο γεμάτο ευαισθησία , αυστηρός, αλλά χωρίς τίποτα το ασκητικό, σεμνός, μετριόφρονας, χωρίς φιλοδοξία."

Θα χαρούμε εμείς τώρα στον " Προφήτη" μια ζωντανή, δημιουργική και καρποφόρα πνευματική συνάντηση, με τον άφραστα λυρικό αυτό ποιητή...

Όπως και η Θεανώ Ζαμπέλα που τον αγάπησε τόσο πολύ και μας τον ξαναέδωσε με τόση ευαισθησία και λυρισμό.

Η καθημερινή σας ζωή είναι ο ναός σας και η θρησκεία σας. Όταν μπαίνετε σ' αυτήν, πάρετε μαζί σας όλο τον εαυτό σας. σ. 12

Κι αν θα ξέρατε για το Θεό, δεν θα λύνατε πια γρίφους. Καλύτερα να κοιτάξετε γύρω σας και θα δείτε το Θεό να παίζει με τα παιδιά σας. σ.125 

Ο σωστός δεν είναι πάντα αθώος για τις πράξεις του κακού. κι ο άνθρωπος με τα καθαρά χέρια δεν είναι χωρίς ευθύνη για τα καμώματα του εγκληματία?.

Κι εσείς δικαστές, που θα? σασταν δίκαιοι,
Τι κρίση βγάζετε για κείνον που ?ναι ειλικρινής στη σάρκα κι όμως κλέφτης στο πνεύμα;
Τι τιμωρία επιβάλλετε σε κείνον που σκοτώνει τη σάρκα κι όμως είναι σκοτωμένη η ίδια του η ψυχή;
σ. 79. 

Όταν προσεύχεστε, υψώνεστε και συναντάτε στον αέρα εκείνους που προσεύχονται την ίδια εκείνη ώρα, και τους οποίους δεν μπορείτε να συναντήσετε παρά μόνο στην προσευχή. σ.112 



 
 

Ελληνική Λέσχη του Βιβλίου

Αδριανού 3,  154 51 Ν. Ψυχικό

Τ 210 646 3888 - 210 646 3263 F 

info@elbi.gr  www.elbi.gr,              



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία