|
| | | |
Κορυφαία εκδήλωση στην αμερικανική μεγαλούπολη
12ο Ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νέας Υόρκης
Nέα Υόρκη.-Ανταπόκριση Αποστόλης Ζουπανιώτης
Με την απονομή των βραβείων ,στη διάρκεια μιας δεξίωσης στο ιστορικό
Friars Club του Μανχάταν, έπεσε η αυλαία του 12ου Φεστιβάλ Ελληνικού
Κινηματογράφου Νέας Υόρκης, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο the
Florence Gould Hall Theater του Γαλλικού Ινστιτούτου Alliance
Française. Στη διάρκεια της εκδήλωσης βραβεύτηκε με ειδική τιμητική
διάκριση για την πολυετή προσφορά του στις τέχνες, ο ηθοποιός και
σκηνοθέτης Γιώργος Κιμούλης.
Τόσο η διευθύντρια του Φεστιβάλ, Μαρία Τζομπανάκη, όσο και ο πρόεδρος
του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου που διοργανώνει το φεστιβάλ,
Μάρκος Δρακωτός, χαρακτήρισαν επιτυχημένη τη διοργάνωση, εκφράζοντας
ικανοποίηση για την συμμετοχή που ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Προβλήθηκαν
συνολικά 10 ταινίες μεγάλου και 15 μικρού μήκος, ενώ στις εκδηλώσεις
παραβρέθηκε σημαντικός αριθμός σκηνοθετών, ηθοποιών και σεναριογράφων,
οι οποίο ταξίδεψαν από την Ελλάδα για να παρουσιάσουν τα έργα τους και
να συνομιλήσουν με το κοινό.
Για πρώτη φορά στο φεστιβάλ απονεμήθηκαν βραβεία Κοινού. Ο σκηνοθέτης
Νίκος Περάκης και η ταινία του Success Story, με θέμα τη διάβρωση του
χαρακτήρα των ατόμων από την εξουσία, πήρε το μεγάλο βραβείο, που
συνοδευόταν από το συμβολικό χρηματικό ποσό των 5.000 δολαρίων. Ο κ.
Περάκης έδωσε στη συνέχεια τα χρήματα του βραβείου στο φεστιβάλ για να
τα μοιραστεί με έναν αναδυόμενο σκηνοθέτη, του οποίου το έργο θα λάβει
το βραβείο Κοινού στο 13ο Ετήσιο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στη
Νέα Υόρκη.
Το βραβείο ταινίας μικρού μήκους, που συνοδευόταν από χρηματικό
βραβείο 3.000 δολαρίων, δόθηκε στο ντοκιμαντέρ του Στάθη Γαλαζούλα «Η
μάνα μου η Καπνοφύτισσα», που μιλά για την διαδρομή της γυναίκας μέσα
από την παραγωγή του καπνού. Το βραβείο παρέλαβε η πρωταγωνίστρια του
Success Story, Φιόνα Γεωργιάδη.
Ανοίγοντας την εκδήλωση, η Μαρία Τζομπανάκη είπε πως εκείνη η ταινία
που φάνηκε να κερδίζει τις εντυπώσεις του κοινού, ήταν το ντοκιμαντέρ
Me and my shadow, που έχει θέμα τη ζωή και το μουσικό έργο του Νίκου
Παπάζογλου.
«Εξαίρετο θεατράνθρωπο και καλλιτέχνη» χαρακτήρισε το Γιώργο Κιμούλη,
η Μαρία Τζομπανάκη, που όπως είπε διαθέτει μεγάλο ταλέντο και
γεννήθηκε για να γίνει ηθοποιός.
«Δεν συμβιβάστηκε ποτέ. Είναι καλλιτέχνης που ρισκάρει και βάζει υψηλά
στάνταρντ».
Στη δεξίωση προβλήθηκε βίντεο με αποσπάσματα από παραστάσεις του
Γιώργου Κιμούλη στο θέατρο και τον κινηματογράφο.
Για τον καλλιτέχνη μίλησαν ο σκηνοθέτης Τάσος Μπουλμέτης, ο Τάσος
Περάκης κι ο δικηγόρος Πήτερ Φίλντς, που παρέδωσε στον Γιώργο Κιμούλη
το βραβείο. Ο κ. Φίλντς μίλησε θερμά και για το Φεστιβάλ. Ενώ ανέφερε
ότι η Ελλάδα που ανέδειξε το θέατρο, συνεχίζει να παράγει και σήμερα
εξαιρετικούς ηθοποιούς.
«Ο άνθρωπος πρέπει να παίζει στη γλώσσα που ονειρεύεται κι εγώ
ονειρεύομαι ελληνικά», είπε ξεκινώντας την ομιλία του ο Γιώργος
Κιμούλης, εξηγώντας γιατί θα μιλήσει ελληνικά.
Στο χαιρετισμό του ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου ,Μάρκος Δρακωτός
εξέφρασε ικανοποίηση για την επιτυχία του Φεστιβάλ, αλλά και για την
ποιότητα των ταινιών που προβλήθηκαν, ενώ έπλεξε το εγκώμια της
διευθύντριας Μαρίας Τζομπανάκη για την καθοριστική της συμβολή.
Να σημειώσουμε ότι στο πλαίσιο του φεστιβάλ διοργανώθηκε μια τιμητική
βραδιά για τον Ελληνοαμερικανό συγγραφέα, ιστορικό και συνιδρυτή του
φεστιβάλ Νταν Γεωργακά με την προβολή της ταινίας «Το κορίτσι με τα
Μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη.
Ανάμεσα στις ταινίες που προβλήθηκαν συμπεριλαμβάνονται οι:
"Success Story" του Νίκου Περάκη, «Chinatown - Τα Τρία Καταφύγια» της
Ελένης Δανέζη Κνούτσεν, «Της Πατρίδος μου η Σημαία» του Στέλιου
Χαραλαμπόπουλου, «Στο Σώμα της» του Ζαχαρία Μαυροειδή, "Citizen Xenos"
του Λουκά Παλαιοκρασσά και τα ντοκιμαντέρ «Λουλούδια που μαράθηκαν
νωρίς : Κακόπετρος, 28 Αυγούστου 1944» των Ματθαίου Φραντζεσκάκη και
Βίκης Αρβελάκη, «Θεσσαλονίκη 1917: Η φωτιά που γέννησε μια πόλη» του
Γρηγόρη Βαρδαρινού, «Εγώ και ο ίσκιος μου» των Μιχάλη Αριστείδου και
Ιωάννη Γρηγορόπουλου για τη ζωή και το έργο του μουσουργού Νίκου
Παπάζογλου και «Μάνα μου Καπνοφύτισσα» του Στάθη Γαλαζούλα.
Ακόμη, προβλήθηκαν οι μικρού μήκους ταινίες «Καρδιές για Φάγωμα» της
Ειρήνης Κουτούλα, «Μελτέμι» της Ζέτας Σπυράκη, «Ιππόκαμπος» του Θέμη
Κατσιμίχα, «Έρφοι» της Ελβίνας Μποτονάκη, «Το εισιτήριο» του Χάρη
Σταθόπουλου, «Στιγμή» του Κωνσταντίνου Ξενάκη, «Η ζωή μετά» του
Χρήστου Σάγια, "Cowboy" του Γιάννη Χαριτίδη, "Maniera Greca" του
Κυρηναίου Παπαδημάτου, «Ιφιγένεια» της Αλίκης Τσακούμη, "Heimlich" του
Κώστα Μακούρη, "Nemercka" του Αυρήλιου Καρακώστα, «Ουρανία» της
Δέσποινας Κούρτη και «Επίσκεψη» του Γιάννη Ζαφείρη.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|