Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η πρώτη ελληνική δανειστική βιβλιοθήκη του Λονδίνου



Κείμενο Ειρήνη Ρακιτζή

Η πρώτη ελληνική δανειστική βιβλιοθήκη του Λονδίνου, και μάλιστα
κινητή, δημιουργήθηκε για να καλύψει τις ανάγκες του βιβλιόφιλου
κοινού της Μεγάλης Βρετανίας για τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία και
ποίηση. Ήδη, αν και βρίσκεται μόλις στον πρώτο χρόνο λειτουργίας της,
αριθμεί έναν σημαντικό αριθμό μελών της ελληνικής κοινότητας, ενώ έχει
στόχο να συστήσει και στους Βρετανούς αναγνώστες, το πλούσιο
συγγραφικό έργο των νέων Ελλήνων λογοτεχνών, μέσα από μεταφρασμένα
ψηφιακά βιβλία. Εδώ και λίγους μήνες λειτουργεί στους κόλπους της, με
την ίδια αποδοχή, και η Παιδική Λέσχη Ανάγνωσης, ενώ διοργανώνονται
πολιτιστικά δρώμενα -made in Greece- με παρουσιάσεις βιβλίων από τους
ίδιους τους συγγραφείς, αναγνώσεις και θεατρικές παραστάσεις.

Αυτό το μήνα ο Ελληνικός Κύκλος Βιβλιόφιλων του Λονδίνου (Ekivil)
έσβησε το πρώτο του κεράκι. Στον πρώτο χρόνο ζωής του
πραγματοποιήθηκαν περί τις 20 συναντήσεις στο κέντρο του Λονδίνου,
κυρίως σε ελληνικά στέκια και καφέ -αφού έχει τη δυνατότητα να
μετακινείται- που αποτελούν μία καλή ευκαιρία για συναναστροφές και
συζητήσεις, εκτός από τον δανεισμό.

 Η πρώτη συνάντηση της δανειστικής βιβλιοθήκης έγινε σχεδόν
πειραματικά, η ανταπόκριση ήταν θετική και τα θεμέλια του Ekivil είχαν
ήδη μπει. «Κάναμε μία ανάρτηση για την πρώτη μας συνάντηση, κλείσαμε
ένα χώρο σε καφέ όπου μαζεύονται παρέες νέων και κουβαλήσαμε όσα
βιβλία είχαμε τότε, 100-200» θυμάται η διευθύντρια του Ekivil στη
Βρετανία, Παναγιώτα Νάκου. Οι συναντήσεις συνεχίστηκαν σε διαφορετικά
σημεία του κέντρου, και αυτό ήταν που άρεσε πιο πολύ στα μέλη της.
«Δεν φεύγει κάποιος από πολύ μακριά για να πάει σε ένα χώρο με ωράριο,
όπως είναι οι κλασικές βιβλιοθήκες. Και δεν είναι ότι δανείζονται απλά
ένα βιβλίο, είναι η συναναστροφή και η επικοινωνία που έχει ανάγκη ο
Έλληνας εδώ. Θέλαμε να δημιουργήσουμε μία νέα κοινότητα στη νέα
ελληνική παροικία που δημιουργείται. Κάθε φορά έρχονται κάποιοι και
φέρνουν μαζί τους και άλλους» συμπληρώνει.

 Από τις πρώτες εκείνες συναντήσεις προέκυψε η σύσταση ενός μη
κερδοσκοπικού οργανισμού, υπό τη μορφή μίας φιλανθρωπικής δομής
(charity) που λειτουργεί με λίγους αλλά αφοσιωμένους εθελοντές, με
στόχο την προώθηση της σύγχρονης ελληνικής γραφής. Προστέθηκαν και
νέες συναντήσεις, εκτός του κέντρου του Λονδίνου, καθώς τα αιτήματα
για δανεισμό αυξάνονταν. Σήμερα έχει 280 μέλη (Έλληνες κυρίως και
ελάχιστοι Βρετανοί), και περί τους 3.000 τίτλους βιβλίων και άλλους
400-500 στο παιδικό της τμήμα, ενώ στις συναντήσεις που καθιερώθηκαν
πλέον κάθε Κυριακή, δανείζονται πάνω από 200 βιβλία, στην πλειονότητά
τους σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, πεζογραφήματα και διηγήματα, και
λιγότερο ιστορία, κλασσική λογοτεχνία, ποίηση και ξένη λογοτεχνία.

  Στις συναντήσεις επιλέγονται και μεταφέρονται κάθε φορά, από τους
χώρους του Ekivil, περίπου 350 βιβλία. Τα μέλη μπορούν να κάνουν την
ηλεκτρονική κράτηση του βιβλίου που τους ενδιαφέρει από τις
αντίστοιχες κατηγορίες του site του οργανισμού (www.ekivil.org), ακόμη
και να δουν τις νέες καταχωρήσεις των βιβλίων που φτάνουν στη Βρετανία
από την Ελλάδα, κάθε μήνα. Οι παραδόσεις και παραλαβές γίνονται στους
χώρους των συναντήσεων, ενώ ο καθένας μπορεί να δανειστεί μέχρι και
τρία βιβλία για διάστημα δύο μηνών. «Εδώ το πρόβλημα είναι το να
φέρεις τα βιβλία από την Ελλάδα, λόγω του όγκου και του βάρους, το
οποίο χρυσοπληρώνεις. Δεν υπάρχει βιβλιοπωλείο με ελληνικά βιβλία.
Εμείς μεταφέρουμε βιβλία από την Ελλάδα, κάθε μήνα, τα οποία βρίσκουμε
από δωρεές, εκδότες και αγορασμένα» είπε η κ.Νάκου.
 Το Ekivil σκοπεύει σύντομα να δραστηριοποιηθεί και σε άλλες ελληνικές
παροικίες στη Βρετανία, ταυτόχρονα με τις κυριακάτικες συναντήσεις του
Λονδίνου, καθώς ήδη υπάρχουν αιτήματα από την Οξφόρδη, το Κέιμπριτζ,
το Μάντσεστερ και την Ουαλία.

 Στα επόμενα βήματα του Ekivil συμπεριλαμβάνεται και η λειτουργία
ελληνικής δανειστικής βιβλιοθήκης για αγγλόφωνους, κυρίως μέσα από το
ψηφιακό βιβλίο, σε συνεργασία με εκδοτικούς οίκους στην Ελλάδα, που
έχουν μεταφράσεις Ελλήνων συγγραφέων, αλλά τα βιβλία δεν έχουν βγει
ποτέ έξω από τα σύνορα. «Οι Βρετανοί μπορούν να βρουν στα βιβλιοπωλεία
μεταφρασμένους Έλληνες κλασσικούς και αρχαίους, αλλά όχι τους
σύγχρονους. Θέλουμε να εισχωρήσουμε και στο αγγλόφωνο αναγνωστικό
κοινό, τόσο με το πρωτότυπο βιβλίο μεταφρασμένο στα αγγλικά, αλλά και
σε ψηφιακή μορφή γιατί σε μεγάλο ποσοστό οι Βρετανοί χρησιμοποιούν το
e-book και έχουν μάθει να μην το πληρώνουν ακριβά» επισημαίνει η
διευθύντρια του Ekivil στη Βρετανία.

  Η ελληνική δανειστική βιβλιοθήκη του Λονδίνου αναπτύσσει επιπλέον
την παιδική Λέσχη Ανάγνωσης, με προσκλήσεις συγγραφέων από την Ελλάδα
(έχουν ήδη παρουσιάσει βιβλία τους ο Φίλιππος Μανδηλαράς και η
Μαριλένα Παππά) και προγραμματίζει την προώθηση ελληνικών
εκπαιδευτικών προγραμμάτων στην αγγλική γλώσσα (π.χ. ελληνική
μυθολογία και ιστορία από μουσεία και ιδρύματα), τα οποία θα προωθεί
στα βρετανικά σχολεία. Ήδη η Παιδική Λέσχη δανείζει βιβλία στο επίσημο
ελληνικό δημοτικό σχολείο και σε παροικιακά σχολεία, σε συνεργασία με
τους δασκάλους.
ΑΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία