Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ένα ελληνικό εργοστάσιο παραγωγής ποδοσφαιριστών, στη Γερμανία!



Κείμενο Γιώργος Μανταίος

Τι πρέπει να κάνει ένας Έλληνας που θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με τα
αναπτυξιακά ποδοσφαιρικά προγράμματα; Η χώρα μας δεν ενδείκνυται, ούτε
από πλευράς υποδομών, ούτε (κυρίως) από πλευράς νοοτροπίας, η οποία
είναι σχεδόν απαγορευτική, αλλεργική θα μπορούσε να πει κανείς σε
νεαρούς Έλληνες. Η λύση είναι το εξωτερικό και η εταιρία Soccerpromo
το έκανε πράξη, αναλαμβάνοντας το management μιας γερμανικής ομάδας!

Εδώ και λίγο καιρό η Beckum SV, ένας σύλλογος που αγωνίζεται στις
τοπικές κατηγορίες της Βεστφαλίας, πέρασε στον έλεγχο της ελληνικής
εταιρίας, η οποία δραστηριοποιείται κυρίως με την εκπαίδευση και
ανάδειξη νέων ποδοσφαιριστών. Σ' αυτό το ιδιόμορφο ποδοσφαιρικό brain
drain, οι Έλληνες ειδικοί στις μικρές ηλικίες, αποφασίζουν να
εξωτερικεύσουν την ενέργειά τους και να μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις
τους μακριά από τα σύνορα της χώρας μας.

Τι μπορεί, όμως, να πετύχει κανείς σε μια μικρή γερμανική ομάδα;
Όποιος έχει τη συγκεκριμένη απορία, μπορεί κάλλιστα να ανατρέξει στο
επίσημο site του συλλόγου και να ρίξει μια ματιά στις εγκαταστάσεις
της. Το ιδιόκτητο γήπεδο 7.500 θέσεων, το προπονητικό κέντρο με τα
τέσσερα βοηθητικά, οι ξενώνες, τα γραφεία και ασφαλώς ο ετήσιος
προϋπολογισμός δημιουργούν... βέρτιγκο σε οποιαδήποτε ελληνική ομάδα
της Football League, ίσως και σε κάποιες της Super League.

Η πόλη Μπέκουμ με τους 45.000 κατοίκους βρίσκεται 58 χιλιόμετρα βόρεια
του Ντόρτμουντ και η τοπική Beckumer έχει υπεραιωνόβια ιστορία, με
έτος ίδρυσης το 1912 και κορυφαία στιγμή τη συμμετοχή της στο
πρωτάθλημα Β΄ κατηγορίας το 1990.

Όπως εξηγεί  ο Σπύρος Μαραθωνίτης, ιδιοκτήτης της εταιρίας
Soccerpromo, «... οι διοικούντες την Beckum αναζητούσαν μια εταιρία ή
έναν άνθρωπο για να ξανακάνουν την ομάδα μεγάλη», ενώ αναλύει το...
σχέδιο δράσης του στη Γερμανία:

«Είχα πάντοτε την ιδέα να δημιουργήσω μία ομάδα που θα πρόκειται για
ένα εργοστάσιο παραγωγής ποδοσφαιριστών, στο οποίο θα έρχονται νεαροί
ταλαντούχοι παίκτες, θα εκπαιδεύονται σωστά μέσα από σοβαρές συνθήκες
και σωστό προπονητικό πρόγραμμα, θα βοηθάνε την πρώτη ομάδα και από
κει και πέρα θα τους ανοίγεται ο δρόμος για μεταγραφή σε μεγαλύτερο
σύλλογο. Αυτό είναι δύσκολο να γίνει στην Ελλάδα, γιατί δεν υπάρχουν
οι συνθήκες στα γήπεδα και η φιλοσοφία γύρω από τη δημιουργία μιας
ομάδας, η οποία θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στα δεδομένα του
ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Που θα ζει ουσιαστικά μέσα από την ανάπτυξη
των δικών της παικτών. Ακριβώς αυτό θα επιδιώξουμε να δημιουργήσουμε
στην Beckum».

Οι συνθήκες στη Γερμανία είναι ιδανικές στον συγκεκριμένο τομέα.
Άλλωστε, πρόκειται για τη χώρα που τον 21ο αιώνα παρουσίασε το
πληρέστερο αναπτυξιακό πρόγραμμα, όταν η γερμανική ομοσπονδία (DFB)
αποφάσισε να αλλάξει τα πάντα μετά τις διαδοχικές αποτυχίες του
Μουντιάλ 1998 και του EURO 2000. Οι άνθρωποί της γύρισαν όλον τον
πλανήτη και δεν άφησαν... πέτρα που να μην σήκωσαν, αναλύοντας κάθε
πιθανή λεπτομέρεια που να αφορά σε αναπτυξιακές δραστηριότητες.

«Έχουμε ήδη πολύ καλές ακαδημίες στη Beckum και σίγουρα θα τις κάνουμε
καλύτερες -συνέχισε ο Σπύρος Μαραθωνίτης- καθώς δίνουμε πολύ μεγάλη
έμφαση σε αυτό. Όταν θέλεις πραγματικά να δημιουργήσεις μία υγιή
ομάδα, πρέπει πρώτα να κοιτάξεις τα τμήματα υποδομής, καθώς εκεί θα
βάλεις τα θεμέλια. Για εμάς οι ακαδημίες δεν είναι απλά για να περνάνε
καλά τα παιδιά. Είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας με ζωτική
σημασία για κάθε σύλλογο, ενώ παράλληλα έχει ξεχωριστή βαρύτητα για
την τοπική κοινωνία».

Οι δεσμοί με την Ελλάδα δεν διακόπτονται. Αντιθέτως, παραμένουν στενοί
και τα ραντάρ της Beckumer «σαρώνουν» ήδη την ελληνική αγορά. Ο πρώτος
που άνοιξε το δρόμο είναι ο 19χρονος Χρήστος Πεταλωτής, μέχρι πρότινος
αρχηγός της Κ20 της Ξάνθης, που το τελευταίο εξάμηνο ανήκε στον Εθνικό
Αλεξανδρούπολης.

«Στόχος μας είναι να ενισχύσουμε την ομάδα με ό,τι καλύτερο υπάρχει
από το εξωτερικό σε ηλικίες από 16 ετών και άνω (σ.σ. το όριο για
πραγματοποίηση διεθνών μεταγραφών). Αναζητούμε πάντα τους καλύτερους
και είναι ευτύχημα το γεγονός ότι η πόλη βρίσκεται κοντά σε χώρες όπως
η Ολλανδία και το Βέλγιο, όπου υπάρχει δεξαμενή ταλέντων» είπε ο Σπ.
Μαραθωνίτης, ο οποίος μίλησε επίσης για τον βαθμό δυσκολίας που θα
αντιμετωπίσουν οι Έλληνες ποδοσφαιριστές στη Γερμανία:

«Αυτό είναι πάρα πολύ σχετικό. Σίγουρα δεν είναι εύκολο, ο
ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος. Ξέρετε, παίζουν και οι Γερμανοί
ποδόσφαιρο και μάλιστα πάρα πολύ καλά! Οπότε, για να παίξεις σε μία
γερμανική ομάδα, πρέπει να είσαι καλύτερος από έναν Γερμανό, αλλιώς
για ποιο λόγο να σε αποκτήσουν; Αλλά νομίζω πως το βασικότερο για έναν
Έλληνα παίκτη είναι να αλλάξει αρκετά τον τρόπο ζωής του, τον τρόπο
που σκέφτεται το ποδόσφαιρο, τη διασκέδασή του. Εμείς θέλουμε παίκτες
που να είναι επικεντρωμένοι στο να φτάσουν σε όσο το δυνατόν υψηλότερο
επίπεδο. Εμείς πιστεύουμε στον Έλληνα ποδοσφαιριστή, όπως πιστεύουμε
και στον Κύπριο ποδοσφαιριστή. Σε κάποιους που θα θεωρήσουμε ότι
μπορούμε να δώσουμε την ευκαιρία να αγωνιστούν στη Γερμανία, θα το
κάνουμε».
 ΑΠΕ-ΜΠΕ.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία