Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Εκείνη έκλεψε ένα τσουβάλι πατάτες από το μαγαζί του, εκείνος την
ψάχνει για να την βοηθήσει



Νέα Υόρκη.-Θεοδώρα Μαίου

Ο ομογενής μανάβης Ιωάννης Καπίρης, μέσα από
ανάρτηση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έκανε έκκληση σε μια νεαρή
γυναίκα που έκλεψε από το μαγαζί του ένα σακί με πέντε κιλά πατάτες,
να φανερωθεί όχι για να την τιμωρήσει, αλλά για να την βοηθήσει....
«Το γεγονός πως έκλεψες ένα τσουβάλι πατάτες σημαίνει πως δεν έχεις τα
χρήματα να θρέψεις τον εαυτό σου ή τα παιδιά σου. Έλα πίσω στο μαγαζί.
Δεν θα σε καταγγείλω, θέλω μόνο να σε βοηθήσω» έγραψε χαρακτηριστικά ο
42χρονος επιχειρηματίας ο οποίος τα τελευταία χρόνια διατηρεί το
μανάβικο St Bernards Fruit & Veg Market στην Αδελαΐδα.
Στο βίντεο που ανάρτησε ο Ιωάννης, η νεαρή γυναίκα φαίνεται να παίρνει
από τον πάγκο του μαγαζιού ένα σακί πατάτες, να το στοιβάζει μέσα σε
ένα σακίδιο πλάτης, και να φεύγει βιαστικά.
«Ένας πελάτης μου με ενημέρωσε για το συμβάν και όταν αργότερα έκατσα
να δω το βίντεο δεν πίστευα στα μάτια μου. Δεν το χωρά το μυαλό μου
πως ένας άνθρωπος θα έμπαινε σε όλη αυτή την δοκιμασία για ένα σακί
πατάτες και μάλιστα τις πιο φτηνές που έχουμε. Στενοχωρήθηκα πολύ. Δεν
ξέρω σε τi οικονομική κατάσταση μπορεί να βρίσκεται αυτή η γυναίκα
αλλά εμένα με κάνει να πιστεύω πως είτε έχει παιδιά να ταΐσει ή
πεινάει η ίδια» δήλωσε  ο κ. Καπίρης, ο οποίος
δεσμεύτηκε, αν η γυναίκα επιστρέψει να της δίνει κάθε εβδομάδα δωρεάν
τα απαραίτητα τρόφιμα.
Πολλοί χρήστες και πελάτες του μαγαζιού έσπευσαν να συγχαρούν τον
επιχειρηματία για την γενναιόδωρη και ανθρώπινη στάση του ενώ δεν ήταν
λίγοι εκείνοι που επίσης προσφέρθηκαν να βοηθήσουν την νεαρή γυναίκα.
«Υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι εκεί έξω και ειδικά για εμάς είναι
απλά υπέροχο να βλέπουμε τους αγαπημένους μας φίλους και πελάτες να
τείνουν ένα χέρι βοηθείας».
Αυτή δεν είναι και η πρώτη φορά που ο κ. Καπίρης έχει βοηθήσει πελάτη
που έκλεψε από το μαγαζί του, αφού πριν λίγα χρόνια, μια ηλικιωμένη
κυρία του ομολόγησε πως έκλεβε αβγά γιατί της άρεσαν πολύ αλλά δεν
είχε χρήματα να τα αγοράσει.
«Της έδινα αυγά δωρεάν κάθε εβδομάδα μέχρι που απεβίωσε.
«Όταν βλέπεις πως πραγματικά ένας άνθρωπος έχει την ανάγκη σου, και
φτάνει στο σημείο να μην μπορεί να πληρώσει για τα ψώνια της
εβδομάδας, πώς μπορείς να μην βοηθήσεις.
«Πιστεύω πως όλοι μας, εφόσον μπορούμε, οφείλουμε να προσφέρουμε στους
συνανθρώπους μας που έχουν πραγματική και ουσιαστική ανάγκη» κατέληξε
ο ομογενής.
 

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία