Διαστάσεις παίρνει το φαινόμενο διακίνησης υλικού παιδικής πορνογραφίας από το διαδίκτυο, αλλά και της σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων, που προσεγγίζονται από παιδόφιλους μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι εμπλέκονται άτομα υψηλού μορφωτικού επιπέδου.

    Θύματα είναι κυρίως παιδιά, που δεν γνωρίζουν τους κινδύνους του διαδικτύου ή που δεν μπορούν να συζητήσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν με την οικογένειά τους.

    Δράστες είναι συνήθως παιδόφιλοι, με ψυχοπαθολογικά προβλήματα, ενήλικοι που κατά την παιδική τους ηλικία υπήρξαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, αλλά και άτομα που από απλή περιέργεια γίνονται χρήστες υλικού παιδικής πορνογραφίας.

                                              Το πορτρέτο του παιδόφιλου

    Το πορτρέτο του διακινητή και του χρήστη υλικού παιδικής πορνογραφίας, αλλά και του ανήλικου, που έχει εμπλακεί σε μια τέτοια ιστορία, σκιαγραφεί  ο ψυχίατρος και μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης της Διαταραχής Εθισμού στο Διαδίκτυο, Γιώργος Φλώρος.

    «Θα πρέπει να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στον περιστασιακό χρήστη υλικού παιδικής πορνογραφίας και σʼ αυτόν που έχει τάση στην πράξη της παιδοφιλίας. Ο περιστασιακός χρήστης το κάνει από περιέργεια, που μπορεί να ξεκινήσει στο πλαίσιο μιας δικής τους εσωτερικής αναζήτησης. Και μπορεί αυτό να του γίνει στη συνέχεια συνήθεια. Παλιά, που δεν υπήρχε ίντερνετ, ήταν δύσκολο να βρει κανείς τέτοιο υλικό χωρίς να στιγματιστεί. Σήμερα, είναι πλέον πολύ εύκολο. Από την άλλη είναι οι παιδόφιλοι, οι οποίοι προσπαθούν να πείσουν τα παιδιά με πλάγιους τρόπους ότι είναι άτομα εμπιστοσύνης και χρησιμοποιούν οποιονδήποτε τρόπο για να τα προσεγγίσουν προκειμένου να φτάσουν εκεί που θέλουν. Ο παιδόφιλος έχει μεγαλύτερο ψυχολογικό πρόβλημα απʼ αυτόν που κάνει χρήση τέτοιου υλικού από περιέργεια. Δεν γνωρίζουμε την ψυχοπαθολογία του παιδόφιλου, εκείνο που ξέρουμε είναι ότι η ανταπόκρισή του στη θεραπεία είναι φτωχή, ενώ η καταστολή δεν σταματά το πρόβλημα, γιατί κανένας παιδόφιλος δεν σκέφτεται τι θα υποστεί, αν τον πιάσουν», αναφέρει ο κ. Φλώρος.

    Παράλληλα, επισημαίνει ότι υπάρχουν ενήλικες, οι οποίοι έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία, που δεν μπορούν να έχουν μια υγιή ψυχολογική ζωή. Στην προσπάθειά τους να πείσουν τον εαυτός τους ότι αυτό που έχουν υποστεί είναι φυσιολογικό, θυματοποιούν ανηλίκους, βάζοντάς τους να υποστούν αυτό το οποίο οι ίδιοι βίωσαν.

                                           Μια νοσηρή αγορά που κρύβει πολύ πόνο

    Όσον αφορά το μορφωτικό επίπεδο των ατόμων αυτών, ο κ. Φλώρος εξηγεί ότι τα χαμηλού μορφωτικού επιπέδου άτομα προβαίνουν στη πράξη της σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων, γιατί δεν μπορούν να ελέγξουν τις ορμές τους, ενώ αντιθέτως τα υψηλού μορφωτικού επιπέδου άτομα είναι χρήστες παιδικής πορνογραφίας, οι οποίοι δημιουργούν μία νοσηρή αγορά.

    «Πρόκειται για μια αγορά πορνογραφικού υλικού, που αναπτύσσεται στην Ανατολική Ευρώπη και την ’πω Ανατολή. Παιδιά κακοποιούνται σεξουαλικά για να φωτογραφηθούν και στη συνέχεια να πουληθούν οι φωτογραφίες. Η χρήση υλικού παιδικής πορνογραφίας δεν είναι κάτι αθώο, γιατί από πίσω κρύβεται πολύς πόνος. Μπορεί αυτοί που το χρησιμοποιούν να θέλουν να πιστεύουν ότι δεν κάνουν κάτι κακό, διότι δεν εμπλέκονται άμεσα. Εμπλέκονται όμως εμμέσως, γιατί για να φτάσει στα χέρια τους το υλικό αυτό, έχουν υποστεί πολύ πόνο κάποια παιδιά», εξηγεί ο κ. Φλώρος.

                                   Το πορτρέτο του θύματος
   
    Το θύμα του παιδόφιλου του διαδικτύου είναι ένα παιδί, που είτε αναζητεί βοήθεια από κάποιον άλλον ενήλικα (αφού δεν την βρίσκει στο οικογενειακό του περιβάλλον) ή ένα παιδί που δεν ξέρει τα όρια ή δεν έχει μάθει για την ασφαλή περιήγηση στο διαδίκτυο, επισημαίνει ο κ. Φλώρος.

    «Εκείνο που θα πρέπει να κάνουν οι γονείς είναι να δείξουν στα παιδιά τους, τους κανόνες ασφαλούς περιήγησης στο διαδίκτυο. Να πουν στο παιδί ότι κανείς δεν είναι αυτό που λέει , να προσέχει τι στοιχεία δίνει στην ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, να μην ανεβάζει προσωπικό υλικό, όπως φωτογραφίες και βίντεο, να κάνει διάκριση ανάμεσα στα άτομα που γνωρίζει και στα άτομα που δεν γνωρίζει. Ο φίλος στο facebook δεν έχει σχέση με τον πραγματικό φίλο. Αυτό είναι το πρόβλημα- δεν είναι φίλος, ούτε καν γνωριμία» προσθέτει ο κ. Φλώρος.

    «Σίγουρα, αυτός που θα θελήσει να προσεγγίσει έναν ανήλικο δεν θα κάνει άμεσα μια ανήθικη πρόταση, θα προσπαθήσει πρώτα να τον ʽψαρέψειʼ πιάνοντας μαζί του κουβέντα για κοινά ενδιαφέροντα. Για παράδειγμα, μια 14χρονη που είναι φαν ενός τραγουδιστή, δέχεται μία πρόταση φιλίας στο facebook από ένα άγνωστο άτομο, με το οποίο έχει 2-3 κοινούς φίλους και αποδέχεται την πρόταση. Ο νέος φίλος προσεγγίζει την ανήλικη, πιάνοντας κουβέντα- π.χ. αρχίζοντας μια ανταλλαγή απόψεων για το νέο άλμπουμ του τραγουδιστή. Αυτό μπορεί να συνεχιστεί πολύ καιρό, μέχρι ο παιδόφιλος να κερδίσει την εμπιστοσύνη του θύματος οπότε κάποια στιγμή προτείνει να πάνε σε μία συναυλία του τραγουδιστή, λέγοντας ότι θα τους πάει ο πατέρας του με το αυτοκίνητο. Κλείνουν ένα ραντεβού και λέει ότι θα περάσει ο πατέρας να την πάρει, το κορίτσι πηγαίνει, ο ενήλικος την παίρνει και στη συνέχεια την κακοποιεί», επισημαίνει ο κ. Φλώρος, παρουσιάζοντας ένα παράδειγμα του τρόπου που προσεγγίζουν οι παιδόφιλοι ανηλίκους στο διαδίκτυο.