|
| | | |
Αφγανή πρόσφυγας «κερνάει» ιρανικά γλυκά και παγωτό σαφράν στο δικό
της ζαχαροπλαστείο!
Θεσσαλονίκη.-
Χυμό καρότου που περιέχει παγωτό βανίλια και παγωτό σαφράν με φυστίκι
Αιγίνης, μαζί με γλυκά από το Ιράν, θα «συστήσει» στους Θεσσαλονικείς
μια 34χρονη Αφγανή πρόσφυγας, η οποία άνοιξε το δικό της
ζαχαροπλαστείο στο κέντρο της πόλης.
Η Ζεϊνάμπ Ρασούλι (Zeynab Rassouli) ήρθε ως πρόσφυγας στην Ελλάδα,
μαζί με τα δύο ανήλικα παιδιά της, πριν από τέσσερα χρόνια. Παρά τις
δυσκολίες που συνάντησε ως μονογονέας, στάθηκε στα πόδια της και χάρη
στην υποστήριξη του «Solidarity Now» και του «The People's Trust»
κατάφερε ν' ανοίξει το δικό της μαγαζί, προσλαμβάνοντας μάλιστα ως
υπαλλήλους άλλη μία Αφγανή, έναν Ιρανό και μια Ελληνίδα. Για την ίδια,
φαίνεται ότι το μοναδικό - μικρό- εμπόδιο που έχει ν' αντιμετωπίσει
πλέον είναι η... γλώσσα αφού δυσκολεύεται να μιλήσει ελληνικά, σε
αντίθεση με την 16χρονη κόρη της Σόγκαντ, η οποία έχει αναλάβει τον
ρόλο της διερμηνέως για τη μητέρα της!
To «Laadeh», όπως ονομάζεται το κατάστημα που εγκαινιάστηκε πρόσφατα
στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ, είναι ουσιαστικά σημείο μεταπώλησης των
ιρανικών γλυκών που παράγονται στο ομώνυμο εργαστήριο που άνοιξε το
Δεκέμβριο του 2019, σε άλλο σημείο του κέντρου της Θεσσαλονίκης, ο
κουρδικής καταγωγής πρόσφυγας, Λογχμάν Γκασεμί. Όπως λέει η κ.
Ρασούλι, πριν από χρόνια δούλευε ως πωλήτρια σε ζαχαροπλαστείο στο
Ιράν και όταν ήρθε στη Θεσσαλονίκη, ξεκίνησε να εργάζεται στο
κατάστημα του Λογχμάν Γκασεμί.
«Αυτός με παρότρυνε», εξηγεί, «ν' ανοίξω το δικό μου ζαχαροπλαστείο
παίρνοντας γλυκά από το εργαστήριό του και προσθέτοντας και κάποια
άλλα πράγματα, όπως το ξεχωριστό παγωτό σαφράν».
Η 34χρονη Αφγανή ξεκαθαρίζει ότι από την αρχή ήθελε να μείνει στην
Ελλάδα καθώς λατρεύει «τον καλό καιρό και τους ανθρώπους», ενώ και τα
δύο της παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο. Παρατηρεί δε πως αν και τα γλυκά
που καταναλώνουμε στην Ελλάδα είναι «πολύ γλυκά», εντούτοις πιστεύει
ότι τα ιρανικά που έχουν λιγότερη ζάχαρη αλλά και το ιδιαίτερο παγωτό
σαφράν, θα αρέσουν τελικά στους καταναλωτές.
Στο ζαχαροπλαστείο της έχει, άλλωστε, περισσότερα από 40 διαφορετικά
είδη, τα οποία συσκευάζει μάλιστα σε πολυτελή κουτιά που έρχονται με
ειδική παραγγελία από το Ιράν!
ΑΠΕ-ΜΠΕ
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|