 |
|
|  |  |  | 
Γιώργος Αργυρός-Τζορτζ Μάρκους
Οι Έλληνες billionaires του αμερικανικού real estate και τα «χρυσά» τους deals
Nέα Υόρκη.-
Από τους Greeks που διαπρέπουν σε διάφορους τομείς της διεθνούς αγοράς
θεωρούνται ο Γιώργος Αργυρός και ο …συνονόματος του Τζορτζ Μάρκους,
αμφότεροι δισεκατομμυριούχοι και μέλη της λίστας Forbes.
Αυτοδημιούργητοι, όπως οι περισσότεροι Έλληνες της διασποράς,
κατάφεραν να «χτίσουν» λιθάρι-λιθάρι τεράστιες περιουσίες, ξεκινώντας
ουσιαστικά από «μηδέν» και ο μεν Αργυρός πλασάρεται στο νο 1.292 της
φετινής κατάταξης των πλουσίων του πλανήτη με χαρτοφυλάκιο αξίας 2,4
δισ. δολ, o δε Μάρκους στο νο 1.645 με 1,8 δισ. δολ. για το 2022 .
Κοινό σημείο των δυο ελληνικής καταγωγής billionaires, το
επιχειρηματικό αντικείμενο τους: από τους μεγάλους «παίκτες» του real
estate, έχουν καταγράψει και οι δυο – και συνεχίζουν- πάμπολλα «χρυσά»
deals στο ενεργητικό τους στον κλάδο τους.
Εγγονός Ελλήνων μεταναστών, γεννημένος στο Ντιτρόιτ, ο Γιώργος
Αργυρός, αναγκάσθηκε από τα εφηβικά του χρόνια, μαθητής γυμνασίου
ακόμα και του κολεγίου αργότερα στη Νότια Καλιφόρνια, να εργασθεί ως
πλανόδιος εφημεριδοπώλης και ως υπάλληλος παντοπωλείου για να βγάλει
τα προς το ζην. Το 1968 ο Ελληνοαμερικανός κροίσος ίδρυσε την εταιρεία
ακινήτων Arnel & Affiliates (ανάπτυξη, κατασκευή και διαχείριση), της
οποίας είναι σήμερα ο πρόεδρος και CEO και υπολογίζεται ότι διαθέτει
στο χαρτοφυλάκιο της 5.500 διαμερίσματα στην κομητεία Orange της
Καλιφόρνια και περίπου 2 εκατ. τ.π. εμπορικών ακινήτων…
Ο καταγόμενος από την Εύβοια Τζορτζ Μάρκους ή Γιώργος Μουτσάνας, ο
οποίος μετανάστευσε στις ΗΠΑ με τους γονείς του και την αδελφή του σε
πολύ μικρή ηλικία, έχει μια επαγγελματική πορεία ως μεσίτης στην
περιοχή του Σαν Φρανσίσκο για χρονικό διάστημα περισσότερων από 40
ετών και το μεγαλύτερο μέρος της προσωπικής περιουσίας του αντιστοιχεί
σε ένα ποσοστό της τάξης του 35% στην εισηγμένη Marcus & Millichap,
την οποία ίδρυσε το 1971. Ελέγχει, επίσης, μερίδιο 3% και στην Essex
Property Trust, εταιρεία που διατηρεί στην κατοχή της πάνω από 60.000
διαμερίσματα στην Δυτική Ακτή, όπως και σε άλλες επιχειρήσεις ακινήτων
και επενδύσεων, όπως π.χ. οι SummerHill Housing Group και Pacific
Urban Residential.
Ο ομογενής μεγιστάνας του αμερικανικού real estate ,ως broker είδε
την Marcus & Millichap να φθάνει το 2016 σε σχεδόν 9.000 συναλλαγές
εμπορικών κυρίως ακινήτων συνολικής αξίας 42,3 δισ. δολ.
Σημαντικές επενδύσεις σε ακίνητα κάνουν και άλλοι ελληνικής καταγωγής
billionaires, όπως για παράδειγμα είναι ο Τζον Κατσιματίδης και ο
Αριστοτέλης Μυστακίδης, πλην όμως για τους δυο προαναφερόμενους,
Γιώργο Αργυρό και Τζορτζ Μάρκους, το real estate αποτελεί την core
επιχειρηματική δραστηριότητα τους. Κατάφεραν να αντέξουν στην μεγάλη
κρίση που ξέσπασε στην αμερικανική αγορά ακινήτων και να κρατήσουν τον
πήχη τους ψηλά (ο Αργυρός το 2019 εισήλθε στο Top 400 του Forbes,
συγκεκριμένα στο νο 342), αλλά το μόνιμο ερώτημα που ισχύει για την
πλειοψηφία των Greeks (εκτός εξαιρέσεων) είναι αν σκοπεύουν να
στρέψουν, με ουσιαστικό τρόπο, το επενδυτικό ενδιαφέρον τους και προς
την ελληνική αγορά…
Πηγή newmoney.gr
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
