 |
|  |  |  | 
Βουλγαρία, το νέο πολεμικό εργοστάσιο τής Ευρώπης
Πηγή: Deutsche Welle
Αξιόλογο μερίδιο στους εξοπλισμούς για την Ουκρανία φαίνεται ότι
εξασφαλίζει η Βουλγαρία. Μάλλον δεν είναι σύμπτωση αυτό. Τα τελευταία
χρόνια η χώρα προσελκύει διεθνείς επενδύσεις στην αμυντική βιομηχανία,
κάποιοι μάλιστα κάνουν λόγο για το «πολεμικό εργοστάσιο της Ευρώπης».
Όπως λέει στην Deutsche Welle ο πρώην Υπουργός Άμυνας, Τοντόρ
Ταγκάρεφ, «ήδη από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης η βουλγαρική
αμυντική βιομηχανία είχε αποκτήσει εξειδίκευση στην παραγωγή ελαφρών
όπλων, αλλά και πυρομαχικών».
Από τότε που ξεκίνησε η ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, η Βουλγαρία
άρχισε να προμηθεύει το Κίεβο με πολεμικό υλικό σοβιετικών
προδιαγραφών, με το οποίο ήταν εξοικειωμένοι οι Ουκρανοί. Για μεγάλο
χρονικό διάστημα η Σόφια κρατούσε μυστικές τις προμήθειες, θέλοντας να
αποφύγει πιθανή ρωσική δολιοφθορά. Συνήθως τα όπλα στέλνονταν στην
Ουκρανία με ενδιάμεσο σταθμό το πολωνικό στρατιωτικό αεροδρόμιο του
Ζέζουφ που βρίσκεται κοντά στα σύνορα και προστατεύεται από συστοιχίες
αμερικανικών πυραύλων «Πάτριοτ».
Ο ίδιος ο Ταγκάρεφ, ως Υπουργός Άμυνας, συμμετείχε στις αποφάσεις για
την αποστολή μεγάλης ποσότητας πολεμικού υλικού στην Ουκρανία από τον
Ιούνιο του 2023 ως τον Απρίλιο του 2024, κάτι που δεν είχε
δημοσιοποιηθεί την εποχή εκείνη. Για τον Τοντόρ Ταγκάρεφ «η Βουλγαρία
έχει ήδη μία σημαντική συνδρομή, η οποία μπορεί και να αυξηθεί».
Επένδυση-σταθμός από τη Rheinmetall
Αυτό αποδεικνύει και η απόφαση της γερμανικής Rheinmetall να επενδύσει
πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ σε μία νέα μονάδα παραγωγής
πυρομαχικών στη Βουλγαρία. Όπως αναφέρει ο Βελίζαρ Σαλαμάνοφ, αναλυτής
για αμυντικά θέματα στο Atlantic Club Bulgaria, «όλα αυτά μας οδηγούν
σε μία νέα αγορά. Νομίζω ότι η επένδυση της Rheinmetall αποτελεί
αναγνώριση για την ικανότητα και την ποιότητα παραγωγής των εταιρειών
μας στο κομμάτι των πυρομαχικών».
Η νέα μονάδα συγχρηματοδοτείται από δάνεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και
υλοποιείται σε συνεργασία με την κρατική αμυντική βιομηχανία
VMZ-Sopot.
Όπως είχε δηλώσει στην Deutsche Welle ο επικεφαλής της Rheinmetall
,Άρμιν Πάπεργκερ, στην τελευταία Διεθνή Διάσκεψη για την Ασφάλεια στο
Μόναχο, πρόκειται να γίνουν και άλλες επενδύσεις σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Η εμπλοκή της Rheinmetall μπορεί να διευκολύνει και μεσοπρόθεσμα τις
βουλγαρικές εξαγωγές πολεμικού υλικού ανοίγοντας νέους εμπορικούς
διαύλους, εκτιμά ο Βελιζάρ Σαλαμάνοφ. «Από τη στιγμή που
χρησιμοποιούμε τα logistics της Rheinmetall», λέει ο Βούλγαρος ειδικός
στην Deutsche Welle, «θα είναι πιο εύκολο να κινηθούμε μέσω Ρουμανίας.
Γιατί όχι και μέσω της δυτικής Μαύρης Θάλασσας…».
«Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις» για ειρήνη
Σύμφωνα με εκπροσώπους του κλάδου, για το 2025 η ουκρανική αγορά όπλων
εκτιμάται γύρω στα 30-35 δισεκατομμύρια δολάρια. Τίθεται βέβαια το
ερώτημα, εάν και πότε θα ευοδωθούν οι προσπάθειες για τον τερματισμό
του πολέμου, ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες διαμεσολαβητικές
πρωτοβουλίες με αμερικανική «σφραγίδα».
Πάντως ο πρώην Υπουργός Άμυνας της Βουλγαρίας ,Τοντόρ Ταγκάρεφ δεν
φαίνεται αισιόδοξος: «Δυστυχώς, δεν βλέπω να τερματίζεται ο πόλεμος
στο άμεσο μέλλον», λέει. «Ούτε καν για εκεχειρία δεν συντρέχουν οι
προϋποθέσεις – για να μην μιλήσουμε για ειρήνη. Ο Πούτιν δεν παίρνει
πίσω τις φιλοδοξίες του να υποτάξει την Ουκρανία, εδαφικά αλλά και
πολιτικά…».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|