Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Μιά δευτερη αιματηρή  αναμέτρηση ειναι σε εξέλιξη

Αίγυπτος: Η ανολοκλήρωτη επανάσταση δοκιμάζεται πάλι στούς δρόμους 



Κάϊρο / Ρώμη

Μένουν λίγες ημέρες ακόμη για την έναρξη των βουλευτικών εκλογών στην Αίγυπτο, που έχουν οριστεί για την ερχόμενη Δευτέρα 28 Νοεμβρίου, και υπάρχουν πολλοί που αμφιβάλλουν για το αν αυτό το πρώτο αυθεντικά δημοκρατικό ραντεβού στη μεγαλύτερη χώρα του αραβικού κόσμου τελικά θα πραγματοποιηθεί.

Μα ποιος θα έπαιρνε την πρωτοβουλία να το ακυρώσει ή να το αναβάλει για λίγο καιρό; Η βία των τελευταίων ημερών θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πρόσχημα: θα ακολουθούσε όμως πιθανότατα μια άλλη βία, πολύ μεγαλυτέρων διαστάσεων. Έτσι κι αλλιώς, κανείς δεν εγγυάται ότι θα επικρατήσει ηρεμία στη διάρκεια της εκλογικής διαδικασίας, που θα κρατήσει εβδομάδες και θα κορυφωθεί με τις προεδρικές εκλογές.

Η έκρηξη της «δεύτερης επανάστασης», δέκα μήνες ύστερα από εκείνη που κατέληξε στην ανατροπή του Χόσνι Μουμπάρακ, εκτός από αστάθεια προκαλεί και σύγχυση. Οι στρατιωτικοί, που κρατούν στα χέρια τους την πραγματική εξουσία, έχουν ανακοινώσει ότι το αίμα που χύθηκε τις τελευταίες ώρες στην πλατεία Ταχρίρ δεν θα εμποδίσει την πραγματοποίηση των εκλογών. Αυτό δεν οδήγησε όμως στην εκτόνωση της κατάστασης. Και ο λόγος είναι ότι οι στρατιωτικοί δεν απάντησαν στο βασικό αίτημα των πιο αδιάλλακτων διαδηλωτών, που είναι να παραδώσουν την εξουσία στους πολιτικούς.

Οι πιο ριζοσπάστες ζητούν η παράδοση της εξουσίας να γίνει αμέσως. Άλλοι ζητούν ο στρατηγός Μοχάμεντ Χουσέιν Ταντάουι, άλλοτε δεξί χέρι του Χόσνι Μουμπάρακ και σήμερα επικεφαλής του Ανωτάτου Συμβουλίου, να απαλλαγεί από το τελευταίο αυτό αξίωμα. Άλλοι, πάλι, απαιτούν από τους στρατιωτικούς να παραιτηθούν από την αξίωσή τους να λειτουργούν πέραν του Συντάγματος, δηλαδή να μπορούν να διαλύουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και να κρατούν μυστικό τον προϋπολογισμό του στρατού. Στον τελευταίο ανήκουν διάφορες βιομηχανίες, από τα ψυγεία μέχρι το πετρέλαιο, κι από τα ξενοδοχεία μέχρι τα νοσοκομεία.

Οι διακηρύξεις των στρατιωτικών είναι αόριστες και δεν ικανοποιούν τα πλήθη, επισημαίνει ο Μπερνάρντο Βάλι στην εφημερίδα Ρεπούμπλικα. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν δώσει σαφείς εγγυήσεις ότι θα παραδώσουν την εξουσία όταν συγκροτηθούν δημοκρατικοί θεσμοί. Η στρατιωτική κοινωνία, που δημιουργήθηκε όταν οι «ελεύθεροι αξιωματικοί» εξόρισαν τον βασιλιά Φαρούκ και επεκτάθηκε τα τελευταία εξήντα χρόνια, δεν θέλει να παραιτηθεί από τα προνόμιά της. Θυσίασε τον αρχηγό της, τον Χόσνι Μουμπάρακ, αλλά δεν προτίθεται να υποχωρήσει μπροστά στις πιο αδιάλλακτες απαιτήσεις της πλατείας Ταχρίρ, η οποία θεωρεί ότι η Αίγυπτος είναι μια «στρατιωτική δημοκρατία».

Τους τελευταίους μήνες, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι είχαν εμφανιστεί ως οι κυριότεροι συνομιλητές, αν όχι σύμμαχοι, των στρατιωτικών. Από κοινού αποτελούσαν μια δύναμη χωρίς αντίπαλο. Αυτή η συμμαχία ήταν βέβαια ανίερη. Αρκεί να διαβάσει κανείς την ιστορία. Στη διάρκεια μισού αιώνα, η στρατιωτική κοινωνία φυλάκισε τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, τους έστειλε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μαζί με τους κομμουνιστές, στη συνέχεια τους πλησίασε, τους ανέχθηκε ως βουλευτές με ετικέτες άλλων κομμάτων, και κυρίως δέχθηκε τα δίκτυα κοινωνικές μέριμνας που είχε οργανώσει αυτή η πολιτικο-θρησκευτική αδελφότητα στη χώρα.

Οι αντιφάσεις αυτές επανήλθαν τις τελευταίες ημέρες στο προσκήνιο. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι αιφνιδιάστηκαν από την εξέγερση του Ιανουαρίου και φρόντισαν γρήγορα να εναρμονιστούν μʼ αυτήν. Η εμφάνιση ριζοσπαστικών ισλαμικών σχηματισμών προκάλεσε όμως αναταραχή στους κόλπους τους, καθώς οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι θέλουν να επιδεικνύουν μετριοπάθεια και σεβασμό για τη νομιμότητα. Πολλοί επαγγελματίες (γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, καθηγητές) που ανήκουν στην αδελφότητα ήταν παρόντες στις διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών, με αποτέλεσμα να εμφανιστούν έτσι σε διαφορετικό στρατόπεδο από τους στρατιωτικούς. Όταν όμως άρχισαν οι συγκρούσεις, οι Αδελφοί αποσύρθηκαν από την πλατεία Ταχρίρ. Το δικό τους αίτημα δεν είναι να παραδώσουν αμέσως την εξουσία οι στρατιωτικοί, αλλά να μη θέτουν εαυτούς υπεράνω της συνταγματικής τάξης. Και πάνω απʼ όλα δεν θέλουν την αναβολή των εκλογών.

Με την καταστολή των τελευταίων ημερών, ο στρατός έχασε χωρίς αμφιβολία μέρος της παραδοσιακής δημοτικότητάς του. Μιας δημοτικότητας που οφείλεται σε ένα βαθμό στην τακτική, αλλά αποφασιστική στήριξή του προς τους εξεγερμένους του Ιανουαρίου. Για αρκετούς Αιγύπτιους, ο στρατός είναι ο μόνος θεσμός που μπορεί να κρατήσει ενωμένη μια χώρα εκατό εκατομμυρίων ανθρώπων, από τους οποίους τα σαράντα εκατομμύρια είναι αναλφάβητοι.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία