 |
|
|  |  |  | 
Χαμόγελα για όσες δυσκολευονται να αποκτήσουν παιδί
Ανακάλυψη - ορόσημο ανοίγει νέους δρόμους αναπαραγωγής
Χάρβαρντ / Μασαχουσέτη
Ήρθε μάλλον η ώρα να ξαναγραφτούν τα βιβλία της βιολογίας και της
αναπαραγωγής, μετά από μια επαναστατική ανακάλυψη-ορόσημο από
Αμερικανούς επιστήμονες, η οποία ανοίγει τον δρόμο στις γυναίκες που
δυσκολεύονται να αποκτήσουν παιδί, ώστε να αξιοποιήσουν νέες πλέον
μεθόδους γονιμότητας και να έχουν μια μακρύτερη αναπαραγωγική ζωή.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν και ήδη πήραν από τις ωοθήκες έξι γυναικών,
ηλικίας 22 έως 33 ετών, βλαστικά κύτταρα που μπόρεσαν στη συνέχεια να
παράγουν στο εργαστήριο νέα ωάρια.
Το γεγονός αυτό καταρρίπτει το μέχρι τώρα καθιερωμένο δόγμα, που
υποστηρίζει εδώ και περίπου 60 χρόνια, ότι οι γυναίκες -και γενικότερα
τα θηλυκά θηλαστικά- γεννιούνται έχοντας στις ωοθήκες τους όλα τα
ωάρια που θα παράγουν στη διάρκεια της ζωής τους και ότι, κατά κανένα
τρόπο, δεν είναι δυνατό να ανανεώσουν αυτό το απόθεμα. Τώρα
αποδεικνύεται ότι, χάρη στην ανακάλυψη και αξιοποίηση των κατάλληλων
βλαστικών κυττάρων, θα είναι δυνατό οι γυναίκες στο μέλλον να
«προικιστούν» με πρόσθετα ωάρια, ίσως και απεριόριστα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπαραγωγικό βιολόγο Τζόναθαν Τίλι
της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Χάρβαρντ και του Γενικού
Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης εφάρμοσαν πρώτα την τεχνική τους με
επιτυχία σε ποντίκια και, στη συνέχεια, την επανέλαβαν σε ανθρώπους.
Για πρώτη φορά το 2009 είχαν απομονωθεί από ερευνητές στη Σαγκάη
παρόμοια βλαστικά κύτταρα σε ποντίκια, όμως τότε ακόμα υπήρχαν
αμφιβολίες κατά πόσο ανάλογα αναπαραγωγικά βλαστοκύτταρα υπήρχαν στους
ανθρώπους.
Ο ίδιος ο Τίλι είχε από το 2004 ξεσηκώσει μεγάλες αντιδράσεις στη
διεθνή επιστημονική κοινότητα, όταν είχε ισχυριστεί ότι τα θηλυκά
θηλαστικά δεν έχουν ένα δεδομένο αριθμό ωαρίων, αλλά συνεχίζουν να
παράγουν κύτταρα που δημιουργούν ωάρια. Τώρα φαίνεται πως η θεωρία του
δικαιώνεται πειραματικά.
Όπως δήλωσε ο Τίλι, «υπάρχει πλέον η αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι δεν
ισχύει κάτι τέτοιο μόνο για τη βιολογία των ποντικιών, αλλά και ότι
υπάρχει ένας πληθυσμός ανθρώπινων βλαστικών κυττάρων στον ιστό (των
ωοθηκών) των νεαρών ενηλίκων γυναικών».
Οι επιστήμονες κατάφεραν για πρώτη φορά να απομονώσουν ωογενετικά
βλαστικά κύτταρα, τα οποία, όταν στη συνέχεια καλλιεργήθηκαν στο
εργαστήριο, αυθόρμητα γέννησαν φυσιολογικά ωοκύτταρα (προδρόμους των
ωαρίων).
Ι
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
