 |
|
|  |  |  | 
Ο Γιοάχιμ Γκάουκ εξελέγη νέος πρόεδρος τής Γερμανίας
Βερολίνο
Με 991 ψήφους, ο Γιοάχιμ Γκάουκ εξελέγη Ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Γερμανίας.
Στην πανηγυρική συνεδρίαση της Ομοσπονδιακής Συνέλευσης, ο κ.
Γκάουκ χρειάστηκε μόνο μία ψηφοφορία, προκειμένου να εξασφαλίσει τις
621 ψήφους που απαιτούνται, ενώ η υποψήφια του κόμματος «Η Αριστερά»
(Die Linke) Μπεάτε Κλάρσφελντ συγκέντρωσε 126 ψήφους και ο προταθείς
από την ακροδεξιά Όλαφ Ρόζε έλαβε 108 ψήφους.
Ο Γιοάχιμ Γκάουκ, λουθηρανός πρώην πάστορας, κέρδισε την εκτίμηση
των Γερμανών με την δράση του εναντίον του καθεστώτος της Ανατολικής
Γερμανίας, ενώ του ανατέθηκε, επί μια δεκαετία, η ευθύνη για τα αρχεία
της Στάζι, έργο που ανέλαβε μια μέρα πριν από την πτώση του Τείχους
και την επανένωση της Γερμανίας.
Είναι ενδεικτικό ότι ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως
«αριστερό, φιλελεύθερο συντηρητικό». Εξίσου αντιφατικές υπήρξαν και οι
δημόσιες θέσεις του τα προηγούμενα χρόνια, όταν χαρακτήρισε
«αξιοσημείωτα ανόητο» το κίνημα «Occupy» και «θαρραλέο» τον πρώην
τραπεζίτη Τίλο Σάρατσιν όταν προέβη σε αμφιλεγόμενα σχόλια για τους
μετανάστες. Ο κ. Γκάουκ διευκρίνισε κατόπιν ότι δεν συμφωνούσε με τον
κ. Σάρατσιν, αλλά χαιρέτισε απλώς το θάρρος του να ξεφύγει από το
«πολιτικώς ορθό».
Η παιδική του ηλικία σημαδεύθηκε από την σύλληψη και την εξαφάνιση
του πατέρα του σε στρατόπεδο εργασίας. Αργότερα, όταν το καθεστώς δεν
του επέτρεψε να γίνει δημοσιογράφος, σπούδασε προτεσταντική θεολογία
και βρήκε -σχετική- ελευθερία στην Εκκλησία.
Στα αρχεία της Στάζι περιγράφεται ως «ανεπίδεκτος μαθήσεως
αντικομουνιστής που αντιμετωπίζει τον σοσιαλισμό μόνο ως προσωρινό
φαινόμενο», ωστόσο δεν συνελήφθη ποτέ και κάποιες ομάδες ακτιβιστών
ισχυρίζονται ότι μάλλον εξυπηρετούσε το καθεστώς παρά του ασκούσε
κριτική.
Οι περισσότεροι, πάντως, συμφωνούν ότι στο επίκεντρο της
ιδεολογίας του νέου Προέδρου είναι η ελευθερία, αλλά και η
δραστηριοποίηση του ατόμου. «Μην τα περιμένεις όλα από το κράτος, όπως
γινόταν στην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας. Έχε εμπιστοσύνη στον
εαυτό σου. Να συμπαραστέκεσαι στον γείτονά σου», είχε δηλώσει
παλαιότερα. Όταν ωστόσο οριστικοποιήθηκε η υποψηφιότητά του,
περιορίστηκε να πει: «Δεν είμαι υπεράνθρωπος».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
