Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Προσφυγή στα δικαστήρια από ομολογιούχους για το "κούρεμα"

"Φέρτε πίσω τα λεφτά μας"



Θεσσαλονίκη

 Στη Δικαιοσύνη προσέφυγαν τέσσερις ιδιώτες ομολογιούχοι από τη
Θεσσαλονίκη που στρέφονται κατά του Ελληνικού Δημοσίου, διεκδικώντας
αποζημίωση ίση με την αξία του «κουρέματος» που υπέστη η επένδυσή
τους, ύψους περίπου 160.000 ευρώ.

Πρόκειται για τέσσερα μέλη οικογένειας, που κατέθεσαν αγωγή
αποζημίωσης ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης.
Πρόκειται για την πρώτη προσφυγή που γίνεται στα δικαστήρια της
συμπρωτεύουσας και την υπόθεση χειρίζεται ο πληρεξούσιος δικηγόρος
τους, Κλέανθης Βουλκίδης.

«Είναι βέβαιο ότι έχουμε ζημιωθεί παράνομα και υπαίτια από το
Ελληνικό Δημόσιο», ισχυρίζονται οι ενάγοντες, τονίζοντας ότι το
Ελληνικό Δημόσιο «ενήργησε αντίθετα με τις Συνταγματικές επιταγές, τις
Αρχές της χρηστής Διοίκησης και της Νομιμότητας και κάθε έννοιας
Δικαίου».

Καταλογίζουν στο Ελληνικό Δημόσιο «παράνομη πρακτική», διότι, εάν
γνωρίζανε εξαρχής τη δυνατότητα μονομερούς απομείωσης της αξίας των
ομολόγων, δεν θα προχωρούσαν στη σύναψη της σύμβασης και την αγορά του
ομολόγου.

Επιπλέον, υποστηρίζουν ότι είναι «καταχρηστικό και παράνομο να
ανταλλάσσονται ομόλογα λήξεως 2013 και 2026 με ομόλογα λήξεως έτους
2042, ήτοι 30 ετών από σήμερα, χρόνος κατά τον οποίο τίθεται εν
αμφιβόλω εάν θα βρισκόμαστε στη ζωή».

Ακόμη, οι εναγόμενοι θεωρούν ότι οι ιδιώτες ομολογιούχοι υπέστησαν
άδικη μεταχείριση σε σχέση με τους καταθέτες χρημάτων σε ιδιωτική
ελληνική τράπεζα, καθώς οι τελευταίοι προστατεύονται και τελούν υπό
την άμεση εγγύηση του Δημοσίου για ποσό μέχρι 100.000 ευρώ ανά
Τράπεζα, κάτι που δεν ισχύει για τους ομολογιούχους.

Σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι προσφεύγοντες, η τοποθέτηση των
οικονομικών τους σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου πραγματοποιήθηκε
ακριβώς στην αρχή της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει την Ελλάδα.
«Αφενός πεισθήκαμε στις διαβεβαιώσεις όλων των κυβερνήσεων σχετικά με
την ασφάλεια των ελληνικών ομολόγων και τις επανειλημμένες διακηρύξεις
τους πως η Ελλάδα δεν επρόκειτο να πτωχεύσει σε καμία περίπτωση και
αφετέρου επιθυμώντας να στηρίξουμε και εμείς με τις δυνάμεις μας τον
δύσκολο αγώνα της ελληνικής οικονομίας καθώς υπήρξε τότε γενικό
κάλεσμα προς τούτο σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, με τη
σύσταση μάλιστα και ειδικού λογαριασμού δωρεάν υπέρ του Ελληνικού
Δημοσίου, στον οποίο συμμετείχαμε με προθυμία από τους πρώτους,
καταβάλλοντας συμβολικά το ποσό των 300 ευρώ», αναφέρουν.

Εξάλλου, εξηγούν ότι δεν υπήρξαν κερδοσκόποι «όπως η πλειονότητα
των «θεσμικών» επενδυτών που αργότερα αγόρασαν στο 30 ή και στο 25%
της ονομαστικής αξίας των ομολόγων, ευελπιστώντας σε υπέρογκες
αποδόσεις, αλλά απλοί μακροπρόθεσμοι αποταμιευτές με πρωταρχικό
μάλιστα κίνητρο το πατριωτικό μας καθήκον».
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία