 |
|
|  |  |  | 
Η οργάνωση Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα καταγγέλλει
΄Ενας δημοσιογράφος δολοφονείται κάθε πέντε ημέρες φέτος
Παρίσι
Από την 1η Ιανουαρίου 2012 ένας δημοσιογράφος βρίσκει το θάνατο
κάθε πέντε ημέρες σε όλο τον κόσμο, κατήγγειλε η μη κυβερνητική
οργάνωση Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (Reporters sans frontières, RSF),
η οποία δημοσιεύει έναν κατάλογο οργανισμών και αρχηγών κρατών που
χαρακτηρίζει "διώκτες της ελευθερίας της πληροφόρησης" και των
δημοσιογράφων σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα της Ελευθερίας του Τύπου.
Οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα καταγγέλλουν τον "ξέφρενο" ρυθμό που
έχει αποκτήσει η βία εναντίον των δημοσιογράφων και των πολιτών οι
οποίοι δημοσιογραφούν συνήθως μέσω Διαδικτύου, και "αναφέρουν ότι
συνολικά 21 δημοσιογράφοι, 6 χρήστες του Διαδικτύου και
πολίτες-δημοσιογράφοι έχουν σκοτωθεί από τις αρχές του 2012 [. . .]
πολλοί εξ αυτών σε εμπόλεμες ζώνες όπως η Σομαλία και Συρία", κάτι το
οποίο σημαίνει ότι βρίσκει το θάνατο "ένας κάθε πέντε ημέρες".
Οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα δημοσιεύουν επίσης έναν
επικαιροποιημένο κατάλογο των "διωκτών της ελευθερίας της
πληροφόρησης", και τονίζουν πως ακόμα και παρά το γεγονός ότι
ορισμένοι δικτάτορες --ο Μουάμαρ Καντάφι στη Λιβύη, ο Άλι Αμπντάλα
Σάλεχ στην Υεμένη-- έπεσαν μετά τις λαϊκές εξεγέρσεις εναντίον τους το
2011, ο αριθμός των εχθρών της ελεύθερης πληροφόρησης "δυστυχώς δεν
μειώθηκε".
Ο κατάλογος που δημοσιοποίησε η μη κυβερνητική οργάνωση περιέχει 41
ονόματα αρχηγών κρατών και οργανώσεων. Ανάμεσά τους είναι η Μπόκο
Χαράμ στη Νιγηρία και το Ανώτατο Συμβούλιο των Ενόπλων Δυνάμεων στην
Αίγυπτο.
Στο μεταξύ ο Φαρχάν Τζιμίς Άμπντουλ, ένας Σομαλός δημοσιογράφος ο
οποίος εργαζόταν σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό στο Πούντλαντ, δολοφονήθηκε
στην περιοχή αυτή, η οποία έχει κηρύξει την ανεξαρτησία της. Είναι ο
πέμπτος δημοσιογράφος ο οποίος βρίσκει το θάνατο στη χώρα από την αρχή
της χρονιάς, όπως είπαν σήμερα συνάδελφοί του και ανακοίνωσε η
αστυνομία.
"Ο δημοσιογράφος δολοφονήθηκε από μασκοφόρους ένοπλους οι οποίοι
διέφυγαν χωρίς να αφήσουν ίχνος", δήλωσε ο Μοχάμεντ Γκέλε, ένας
αξιωματικός της αστυνομίας του Πούντλαντ στην Γκαλκάγιο. "Ουδείς έχει
συλληφθεί ως τώρα, αλλά η έρευνα συνεχίζεται", πρόσθεσε.
Ο Άμπντουλ δολοφονήθηκε μια ημέρα πριν από την Παγκόσμια Ημέρα της
Ελευθερίας του Τύπου.
Σύμφωνα με την RSF, η Σομαλία είναι η χώρα της Αφρικής όπου
καταγράφονται οι περισσότεροι θάνατοι δημοσιογράφων στην ήπειρο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
