 |
|
|  |  |  | 
Φόβοι για αναβίωση τού κύκλου βίας
Επανεμφανίσθηκαν οι Ερυθρές Ταξιαρχίες
Ρώμη
Μία επιστολή που θεωρείται ότι προέρχεται από την εξτρεμιστική
οργάνωση Ερυθρές Ταξιαρχίες περιλαμβάνει νέο μήνυμα για επιθέσεις
κατά πολιτικών, τραπεζιτών και δημοσιογράφων, λίγες ημέρες αφότου ο
πρόεδρος της χώρας Τζόρτζο Ναπολιτάνο προειδοποιούσε για τον κίνδυνο
να ξανακυλήσει η χώρα στη δίνη της πολιτικής βίας της δεκαετίας του
ʼ60.
«Η χαραυγή της νέας επανάστασης βρίσκεται εδώ», τονίζεται στην
επιστολή, η οποία εστάλη στην εφημερίδα Ιλ Τζορνάλε του Μιλάνου, όπως
τονίζεται στην ιστοσελίδα του ιδίου φύλλου. Η Ιλ Τζορνάλε είναι
ιδιοκτησίας του αδελφού του πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι
Πάολο.
Πρόκειται για τη δεύτερη επιστολή που φθάνει στα μέσα ενημέρωσης μέσα
σε ένα διήμερο. Καμιάς η αυθεντικότητα δεν έχει επιβεβαιωθεί από τις
αρχές.
Το πρακτορείο ANSA είχε λάβει επιστολή με την οποία η οργάνωση
προκαταλάμβανε κάθε πιθανή προσπάθεια να της αποδοθεί η βομβιστική
ενέργεια κατά του Λυκείου στο Μπρίντιζι, αρνούμενη οποιαδήποτε σχέση.
Στην τελευταία τους επιστολή οι Ερυθρές Ταξιαρχίες εγκαλούν το
«φασιστικό κράτος» για την βομβιστική ενέργεια του Σαββάτου στο
Μπρίντιζι, με την οποία διατείνεται ότι «πασχίζει να καταπραΰνει την
οργή των μαζών με τον φόβο».
Στην επιστολή γίνεται αναφορά στο κύμα των βομβιστικών επιθέσεων κατά
εφοριών, ενώ για την δολοφονική απόπειρα κατά ενός στελέχους εταιρείας
πυρηνικής ενέργειας η οργάνωση τονίζει πως «το παιχνίδι έχει
ξανανοίξει».
Στην επιστολή δηλώνεται πως στο νέο κατάλογο των προγραφών
περιλαμβάνονται πολιτικοί, προερχόμενοι ιδίως από το Κόμμα της
Ελευθερίας (PdL) του πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι,
τραπεζίτες και «οι δημοσιογράφοι που τους υπηρετούν».
Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες είναι υπεύθυνες για πολυάριθμες επιθέσεις και
πολιτικές δολοφονίες στη δεκαετία του ʼ70, με αποκορύφωμα την απαγωγή
και δολοφονία του τότε πρωθυπουργού ’λντο Μόρο, το 1978.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
