Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τα βραβεία του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Θεσσαλονίκη

Στην "ιστορία αναζήτησης μιας νέας ζωής" - όπως ήταν και το θεωρητικό πλαίσιο του συνόλου σχεδόν των σεναρίων των ταινιών που προβλήθηκαν - που περιγράφει η ταινία με τον τίτλο "Periferic- στις παρυφές" του Ρουμάνου σκηνοθέτη Μπογκτάν Τζόρτζε Απέτρι δόθηκε το βραβείο καλύτερης ταινίας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Χρυσός Αλέξανδρος) που συνοδεύεται από το ποσό των 20.000 ευρώ . Για την ερμηνεία της στην ίδια ταινία βραβεύτηκε και η πρωταγωνίστρια Aννα Ουλάρου. Την ίδια ταινία βράβευσε και η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου. Το δεύτερο βραβείο (Αργυρός Αλέξανδρος και 10.000 ευρώ) έλαβε η πολυσυζητημένη ταινία της Αθηνάς -Ραχήλ Τσαγκάρη "Attenberg" ενώ τον Χάλκινο Αλέξανδρο (5000 ευρώ) που απονέμεται για πρώτη φορά έλαβε η ταινία "Ζαν Ζαντί- Ενας καλός άνθρωπος" του των Λάουρα Αμέλια (Από τον Αγ.Δομήνικο) και Ισραέλ Κάρδενας (Από το Μεξικό) . Από τη Ρουμανία είναι και ο σκηνοθέτης ΜΑριάν Κρισάν που έλαβε το βραβείο σκηνοθεσία για την ταινία του "Morgen" (Αύριο) . Οι πρωταγωνιστές της ίδιας ταινίας Αντράς Χαθάζι και Γιλμάζ Γιαλτσίν μοιράστηκαν το βραβείο Ανδρικής ερμηνείας , ενώ το βραβείο σεναρίου δόθηκε στον Πολωνό Μάρεκ Λέχκι για την ταινία του με τίτλο "Το Πανόραμα" . Βραβείο καλλιτεχνικής επίτευξης δόθηκε στην ταινία "Ζεφίρ" της Τουρκάλας Μπέλμα Μπάς. Η Κριτική Επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Κριτικών Kινηματογράφου (FIPRESCI) έδωσε τα δύο βραβεία της (για το Eπίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα και σε ελληνική ταινία) στις ταινίες "ΑΥΡΙΟ" του Ρουμάνου Μαριάν Κρισάν, και "Απνοια"του Aρη Μπαφαλούκα. Η πενταμελής κριτική επιτροπή απαρτιζόταν από τους : Μισελ Δημόπουλο (πρώην διευθυντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης) ως πρόεδρο και τους: Μοχάμετ Αλ - Νταράτζι σκηνοθέτη από το Ιράκ , Σκαντάρ Κόπτι σκηνοθέτη από την Παλαιστίνη , Μπεχρούζ Χασέιμιαν παραγωγό από το Ιράν, και Μάρτιν Σβάιγκχοφερ διευθυντή της Αυστριακής Κινηματογραφικής Επιτροπής. Το βραβείο της Βουλής των Ελλήνων "Ανθρώπινες αξίες" (Συνοδεύεται από το χρηματικό ποσό των 7.500 ευρώ) απονεμήθηκε στην ταινία "Τα χείλη" των Ιβάν Φουντ και Σαντιάγο Λόσα από την Αργεντινή. Σύμφωνα με το σκεπτικό της επιτροπής η ταινία επιλέχθηκε καθώς "συνδυάζει με μαεστρία τη μυθοπλασία με το ντοκιμαντέρ, αναδεικνύει τις αξίες της ανθρωπιάς, της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης, προς όσους αναγκάζονται να ζουν σε συνθήκες δυστυχίας και φτώχιας". Το βραβείο,ακόμα, που απονέμει για δεύτερη χρονιά φέτος ο Δήμος Θεσσαλονίκης με τίτλο "Το Σινεμά και η Πόλη" (συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο των 10.000) απονεμήθηκε στην ταινία "Ζο όπως Ζονατάν" του Καναδού, Μαζίμ Ζιρού .

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία