Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Συνελήφθη και κρατείται

Εντοπίσθηκε στην Ουγγαρία 97χρονος Ναζί εγκληματίας πολέμου



Βουδαπέστη

 Ένας άνδρας ο οποίος πιστεύεται ότι είναι ένας από τους τελευταίους
επιζώντες ναζιστές εγκληματίες πολέμου που διέφευγε τη σύλληψη
εντοπίστηκε και τέθηκε υπό κράτηση στη Βουδαπέστη, σύμφωνα με μέσα
ενημέρωσης.

Ο Λάζλο Τσάταρι, 97 ετών, ζούσε ήρεμα στην Βουδαπέστη εδώ κα 17
χρόνια, τα περισσότερα εξ αυτών χρησιμοποιώντας την πραγματική του
ταυτότητα, παρά το γεγονός ότι πληροφορίες για τον καταζητούμενο
εγκληματία πολέμου είχαν διαβιβαστεί στην ουγγρική δικαιοσύνη δέκα και
πλέον μήνες νωρίτερα από το Κέντρο Σιμόν Βίζενταλ, το οποίο εδρεύει
στην Ιερουσαλήμ.

Ζούσε σε μια από τις πιο ακριβές συνοικίες της ουγγρικής
πρωτεύουσας, σε ένα μοντέρνο κτίριο, με δύο ονόματα στο κουδούνι:
"Τσάταρι/Σμιθ". Τα δύο ονόματα ανήκαν στον ίδιο άνθρωπο--τον διοικητή
της αστυνομίας στο εβραϊκό γκέτο στην πόλη Κόσιτσε (Κάσα στα ουγγρικά,
Κάσαου στα γερμανικά) στην διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Στην διάρκεια της κατοχής της Ουγγαρίας από τη ναζιστική Γερμανία,
πολλοί από τους 15.700 κάτοικους του γκέτο αυτού δολοφονήθηκαν, ενώ η
συντριπτική πλειοψηφία στάλθηκε στο στρατόπεδο εξόντωσης
’ουσβιτς-Μπιρκενάου, στην Πολωνία. Ο Τσάταρι θεωρείτο ο βασικός
υπεύθυνος για την διαδικασία της απέλασής τους.

Σύμφωνα με τα έγγραφα που βρίσκονται στο αρχείο του Κέντρου, ο
Τσάταρι συμπεριφερόταν ιδιαίτερα βάναυσα στους Εβραίους στο γκέτο,
μαστιγώνοντας γυναίκες και αναγκάζοντάς τις να σκάβουν τάφρους και
ορύγματα με γυμνά χέρια.

Ο Τσάταρι βρισκόταν ανάμεσα στους πλέον καταζητούμενους βάσει του
καταλόγου τον οποίο καταρτίζει το Κέντρο Βίζενταλ.

Μετά την πόλεμο, ουγγρικό δικαστήριο τον καταδίκασε ερήμην σε
θάνατο. Διέφυγε στον Καναδά, όπου είχε λάβει την υπηκοότητα της χώρας
παριστάνοντας τον Γιουγκοσλάβο και ασχολούμενος με την εμπορία έργων
τέχνης. Η υπηκοότητά του ανακλήθηκε το 1995, όταν οι καναδικές αρχές
ανακάλυψαν την πραγματική του ταυτότητα.

Σύμφωνα με γείτονες, που έμοιαζαν να αγνοούν ποιος ήταν ο Τσάταρι,
ήταν ο ιδιοκτήτης ενός διαμερίσματος στον πέμπτο όροφο.
"Διασταυρωνόμουν από καιρού εις καιρόν με τον γηραιό αυτό κύριο, ζούσε
εδώ πολύ καιρό", είπε ένας γείτονας. "Δεν ερχόταν ποτέ στις
συναντήσεις των ιδιοκτητών, αλλά πλήρωνε πάντα τους λογαριασμούς",
είπε ένας πρώην διαχειριστής. Το αυτοκίνητο του Τσάταρι, ένα Ford
Scorpio, βρίσκεται στο χώρο στάθμευσης της πολυκατοικίας, όπως
διακρίβωσε ανταποκριτής του Γαλλικού Πρακτορείου.

Στο μεταξύ η Γαλλία κάλεσε την Βουδαπέστη να παραπέμψει τον
Τσάταρι σε δίκη, αφού "τα ναζιστικά εγκλήματα είναι απαράγραπτα".

"Εκτιμάμε ότι οι ναζί εγκληματίες όπου κι αν βρίσκονται πρέπει να
λογοδοτούν για τις πράξεις τους ενώπιον της δικαιοσύνης", είπε ο
εκπρόσωπος του γαλλικού υπουργείου Εξωτερικών Μπερνάρ Βαλερό στην
διάρκεια συνέντευξης Τύπου.

Ο Τσάταρι "είναι σε καλή υγεία και οδηγούσε ο ίδιος το αυτοκίνητό
του", είπε ο Εφραίμ Ζουρόφ, διευθυντής του Κέντρου Σιμόν Βίζενταλ, ο
οποίος επέκρινε σε τηλεφωνικές του δηλώσεις στο Γαλλικό Πρακτορείο
έντονα τις δικαστικές αρχές της Ουγγαρίας διότι "δεν έκαναν τίποτε"
παρότι είχαν ενημερωθεί μήνες πριν. "Δεν είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξει
δικαστική διαδικασία υπό την συντηρητική κυβέρνηση" (του πρωθυπουργού
Βίκτορ Ορμπάν), πρόσθεσε.

Ο Ορμπάν έχει επικριθεί έντονα λόγω της επανόδου αντισημιτικών
συμβάντων στην Ουγγαρία το τελευταίο διάστημα αλλά και τη χαλαρότητα
που επιδεικνύει ο ίδιος και η κυβέρνησή του για το ζήτημα,
περιλαμβανομένου του προέδρου της βουλής Λάζλο Κόβερ.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία