 |
|
|  |  |  | 
Κάλυψε συνολικά 4 χιλιόμετρα
Ένας Γάλλος ακρωτηριασμένος και στα τέσσερα άκρα πέρασε κολυμπώντας τον Βερίγγειο Πορθμό
Ανκορατζ (ΗΠΑ)
Ένας Γάλλος κολυμβητής, ακρωτηριασμένος και στα τέσσερα άκρα, κατάφερε
να κολυμπήσει στα παγωμένα νερά που χωρίζουν την Αλάσκα από τη Ρωσία
με τη βοήθεια προσθετικών μελών που θυμίζουν πτερύγια.
Ο Φιλίπ Κρουαζόν, ο οποίος έχασε και τα τέσσερα άκρα του όταν υπέστη
ηλεκτροπληξία το 1994 σε ηλικία 26 ετών, κολύμπησε από το νησάκι
Μικρός Διομήδης της Αλάσκας μέχρι τα θαλάσσια σύνορα της Ρωσίας, κοντά
στο νησί του Μεγάλου Διομήδη. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του η απόσταση
που κάλυψε, σε ευθεία γραμμή φτάνει τα 4 χιλιόμετρα.
Ο Κρουαζόν σκόπευε να φτάσει μέχρι την ακτή του Μεγάλου Διομήδη όμως
οι ρωσικές αρχές δεν του έδωσαν την άδεια να μπει στο ρωσικό έδαφος.
Χρειάστηκε περίπου μία ώρα και 15 λεπτά για να φτάσει από τις ΗΠΑ στη
Ρωσία, ανέφερε ο Μαρκ Γκαβιάρ, ο συντονιστής του εγχειρήματος,
μιλώντας τηλεφωνικά στο πρακτορείο Ρόιτερς.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Κρουαζόν εκπλήσσει με τις ικανότητες και
τη σιδερένια θέλησή του. Στο παρελθόν έχει διασχίσει κολυμπώντας τη
Μάγχη και την Ερυθρά Θάλασσα. Ο διάπλους του Βερίγγειου Πορθμού ήταν
το τελευταίο κατόρθωμά του, σημείωσε ο Handicap International, ο μη
κερδοσκοπικός οργανισμός που βοήθησε στην οργάνωση της αποστολής.
Σύμφωνα με τον Γκαβιάρ, μολονότι η απόσταση που κολύμπησε ο Κρουαζόν
ήταν τελικά μικρότερη απ΄όσο προβλεπόταν αρχικά, το εγχείρημα
αποδείχτηκε ιδιαίτερα δύσκολο. "Ο Φιλίπ είπε ότι ήταν το δυσκολότερο
πράγμα που έχει κάνει, πιο δύσκολο και από τη Μάγχη. Όταν τελείωσε
ήταν εντελώς εξαντλημένος", είπε.
Τα νερά ήταν πολύ κρύα, γύρω στους 4 βαθμούς Κελσίου και για αυτό
χρειάστηκε να φορέσει δύο στολές αντί για μία. Τα κύματα και η πυκνή
ομίχλη δυσκόλεψαν ακόμη περισσότερο τον Γάλλο, τον κολυμβητή που τον
συνόδευε και τα τέσσερα σκάφη που τους ακολουθούσαν.
Τα μέλη της αποστολής χρησιμοποίησαν την τεχνολογία GPS για να
καθορίσουν πότε θα έφταναν στα θαλάσσια σύνορα της Ρωσίας, οπότε ο
Κρουαζόν επιβιβάστηκε σε ένα από τα σκάφη και επέστρεψε στο Μικρό
Διομήδη.
Μόλις το επιτρέψει ο καιρός ο Κρουαζόν σκοπεύει να αναχωρήσει από το
νησάκι και να πάει στο Λονδίνο όπου θα εργαστεί ως τηλεσχολιαστής
στους Παραολυμπιακούς αγώνες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
