Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Βιβλίο - ποταμός για τον χαρακτήρα της

Ποιά ειναι η ΄Ανκελα Μέρκελ?



Aθήνα

«Λύκαινα», «μανιακή με την εξουσία», «εγωπαθή», ταγό του μυστικού
συνθήματος «Αγοράζουμε την Ευρώπη», χαρακτηρίζει τη Γερμανίδα
καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ, σε συνέντευξή της, που δημοσιεύεται στο
νέο τεύχος του περιοδικού «Crash», η συγγραφέας Γκέρτρουντ Χέλερ,
στέλεχος των γερμανικών κυβερνήσεων, πτυχιούχος Φιλοσοφίας,
Λογοτεχνίας και Ιστορίας της Τέχνης και καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο
του Πάντερμπορν.

Κάνει λόγο για «Σύστημα Μ (σσ. Μέρκελ)», ενώ εμφανίζεται σχεδόν βεβαία
πως η καγκελάριος «υπολογίζει μια πιθανή καταστροφή του ευρώ»,
παρουσιάζοντας ως επιχείρημα την πρόταση που η κ. Μέρκελ διατύπωσε
στην κομισιόν, να διαδεχθεί τον Μπαρόζο ο πρωθυπουργός της Πολωνίας
Τασκ, επειδή η συγκεκριμένη χώρα είναι εκτός ευρωζώνης και πιθανότατα
με τη «συγκεκριμένη επιλογή δείχνει ότι μπορεί να υπολογίζει την
έναρξη μίας νέας εποχής, στην οποία θα υπάρχουν και χώρες χωρίς ευρώ.
Έτσι η Ευρώπη θα διασπαστεί».

«Η καγκελάριος δρα μεθοδικά και δεν αφήνει τίποτε στην τύχη», σημειώνει.

Στη συνέντευξη, που παραχωρεί στο ελληνικό περιοδικό με αφορμή την
κυκλοφορία, στην αγορά, του τελευταίου της βίβλιου υπό τον
χαρακτηριστικό τίτλο «Η Νονά», η κ. Χέλερ αποδίδει στη Γερμανίδα
καγκελάριο «πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα δαιμονικό παιχνίδι, με μυστικό
σύνθημα "Αγοράζουμε Ευρώπη"», εκτιμώντας πως η Ανγκ. Μέρκελ «ασκεί τα
καθήκοντά της, όπως σε ένα κατάστημα γενικού εμπορίου: προϊόντα που
δεν πωλούνται, αποσύρονται από την κυκλοφορία. Προϊόντα ανταγωνιστικά,
τα οποία πωλούνται ευκολότερα, αντιγράφονται».

Η συγγραφέας δεν παραλείπει να αναφέρει πως ακόμη και ο πολιτικός της
μέντορας, Χέλμουτ Κολ, είναι επικριτικός απέναντι στην κ. Μέρκελ, κι
αυτό επειδή η καγκελάριος έχει συμβούλους τρίτης κατηγορίας, δεν
επιτρέπει να έχει κοντά της άριστους, τους καλύτερους. Καθέναν που
είναι καλός τον θεωρεί πιθανό αντίπαλο, ανταγωνιστή...». Άλλωστε, όπως
συμπληρώνει η ίδια, εκείνος την είχε τοποθετήσει σε «αξίωμα, που δεν
ήταν ιδιαίτερα "επικίνδυνο" να το αξιοποιήσει για να ανελιχθεί στην
εξουσία», αλλά εκείνη τα κατάφερε μετά την πτώση του.

Η κ. Χέλερ περιγράφει ένα αναξιόπιστο, ανήθικο πρόσωπο, το οποίο
«χρησιμοποιεί την ηθική σαν όργανο για να κάνει τους πολίτες να
νιώθουν ασφαλείς και την επόμενη μέρα εφαρμόζει μία θέση, την οποία
είχε καταγγείλει χθες». Επιπλέον, όπως σημειώνει, η κ. Μέρκελ
«παρακάμπτει το γερμανικό Σύνταγμα, αλλά και το ευρωπαϊκό Δίκαιο χωρίς
να συναντά αντιδράσεις. Έτσι καταστρατηγεί διατάξεις και αξίες».

Όσο για το πώς ερμηνεύει η ίδια τα υψηλά ποσοστά προτίμησης των
Γερμανών ψηφοφόρων, που συγκεντρώνει η Γερμανίδα καγκελάριος, η κ.
Χέλερ τα αποδίδει στο ότι «έχει αναδειχθεί σε υπερκομματική», αλλά
-όπως λέει- «το ερώτημα είναι αν αυτό είναι καλό για τη δημοκρατία.
Δηλαδή, είναι θετικό να υπάρχει μία ομοιομορφία, να δίνουμε συνεχώς τα
χέρια και η αντιπολίτευση να χάνεται; Κάθε σχετική απόφαση, που θα
λαμβάνεται έτσι, θα είναι σωστή;».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία