Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Περίεργα ρεκόρ Γκίνες από τα Βαλκάνια



Βελιγράδι

  Υπάρχουν πολλών ειδών ρεκόρ Γκίνες. Κάποια από αυτά οφείλονται στην
επιμονή και την υπομονή των ατόμων που συμμετέχουν σε αυτά, κάποια
είναι αποτέλεσμα της φύσης ή της τύχης, ενώ άλλα γίνονται για λόγους
προβολής ενός τόπου ή ακόμη και μιας εταιρείας.

Οι βαλκανικές χώρες έχουν καταφέρει να σπάσουν πολλά ρεκόρ, είτε σε
ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο, αυτό όμως δεν είναι πάντοτε κάτι το
ευχάριστο και επιθυμητό για μια χώρα, όπως θα δείτε παρακάτω.

Η Βέσνα Βούλοβιτς από τη Σερβία είναι πρώην αεροσυνοδός. Είναι
επίσης κάτοχος ρεκόρ Γκίνες, επειδή επιβίωσε από πτώση 10.160 μέτρων
χωρίς αλεξίπτωτο, όταν εξερράγη, στις 26 Ιανουαρίου 1972, πάνω από τη
σημερινή Τσεχία το αεροπλάνο στο οποίο ήταν αεροσυνοδός.

Η τότε 22χρονη κοπέλα ήταν το μόνο άτομο που επέζησε, με τραύματα
τα οποία την άφησαν προσωρινά παράλυτη, έπειτα όμως από χειρουργείο
επανέκτησε την κίνηση των ποδιών της, ενώ περιστασιακά ξαναέκανε και
πτήσεις.

Το ισχυρότερο κινητό τηλέφωνο είναι ένα ...πιστόλι και ρίχνει 4
σφαίρες όταν πατηθούν πολύ γρήγορα και διαδοχικά οι αριθμοί 5, 6, 7,
8. Χώρα προέλευσής του θεωρείται η Κροατία.

Η δολοφόνος με τα περισσότερα θύματα στον δυτικό κόσμο θεωρείται η
Ελίζαμπεθ Μπαθόρι, η οποία έπινε το αίμα νεαρών κοριτσιών και
γυναικών. Κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα δολοφόνησε περισσότερες από
600 παρθένες για να πιει το αίμα τους και να κάνει μπάνιο σε αυτό,
θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα μείνει για πάντα νέα.

Η Ελίζαμπεθ Μπαθόρι ήταν ανιψιά του πρίγκιπα της Τρανσυλβανίας
Στεφάν Μπαθόρι, ο οποίος έγινε βασιλιάς της Πολωνίας το 1575. Ζούσε
στα Καρπάθια με τον σύζυγό της, κόμη Ναντάστι, ενώ όταν αποκαλύφθηκε η
εγκληματική <<καριέρα>> της, το 1610, την έχτισαν μέσα στο κάστρο της,
όπου πέθανε 4 χρόνια αργότερα.

Υπάρχουν φυσικά και ρεκόρ που δεν σχετίζονται με αιματοχυσίες και
τραυματισμούς.

Ένα εντυπωσιακό ρεκόρ, το οποίο κατέχει η Κροατία είναι αυτό της
μακροβιότερης παράστασης με τους ίδιους ηθοποιούς. Πρόκειται για την
παράσταση <<Ασκήσεις Ύφους>> του σκηνοθέτη Τόμισλαβ Ράντιτς, στην οποία
πρωταγωνιστούν από τον Ιανουάριο του 1970 οι ηθοποιοί Πέρο Κβργκιτς
και Λίλα Μαργκίτιτς.

Να σημειωθεί ότι η παράσταση είχε ξεκινήσει 2 χρόνια νωρίτερα με
άλλη ηθοποιό, την οποία στη συνέχεια αντικατέστησε η κ. Μαργκίτιτς,
ενώ όλες οι παραστάσεις από το 1968 έχουν γίνει στο Ζάγκρεμπ.

Ένα άλλο περίεργο ρεκόρ, το οποίο κατέχει η Αλβανία, είναι αυτό των
περισσότερων σχολίων στο Facebook για την ίδια δημοσίευση. Πρόκειται
για τη δημοσίευση του Τζέντιαν Τσεκέλι στις 4 Μαρτίου 2012 στη σελίδα
"JETA OSH QEF" (Η ζωή είναι αστεία), με αφορμή τα 100 χρόνια
ανεξαρτησίας της Αλβανίας, που προκάλεσε 1.008.924 σχόλια μέχρι τις 13
Ιουνίου 2012.

Υπάρχουν άτομα που όταν σπάνε ένα ρεκόρ μηχανεύονται νέους τρόπους
ώστε να επαναλάβουν το κατόρθωμά τους.

Ο Σαϊμίρ Στράτι, καλλιτέχνης ψηφιδωτών από την Αλβανία, είναι
κάτοχος έξι ρεκόρ Γκίνες χάρη στα πρωτότυπα υλικά που χρησιμοποιεί για
να φτιάξει τα έργα του, όπως βίδες, οδοντογλυφίδες, μέχρι και πινέλα.

Το πρώτο του ρεκόρ, το 2006, ήταν το μεγαλύτερο ψηφιδωτό με καρφιά
(πορτραίτο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, 2x4m).

Την επόμενη χρονιά κατόρθωσε να κάνει το μεγαλύτερο ψηφιδωτό με
οδοντογλυφίδες, ενώ το 2008 έκανε το μεγαλύτερο ψηφιδωτό με φελλούς,
το οποίο είχε εμβαδόν πάνω από 90m².

Το 2009 έκανε το μεγαλύτερο ψηφιδωτό με πινέλα, με εμβαδόν 26m²,
πορτραίτο του Μάικλ Τζάκσον, εις μνήμην του βασιλιά της ποπ.

Το 2010 φιλοτέχνησε ένα ψηφιδωτό 9,4m² χρησιμοποιώντας 235.500
βίδες, το οποίο απεικόνιζε τον Όμηρο πάνω σε ένα χαρτονόμισμα, ενώ το
2011 ο καλλιτέχνης έκανε το μεγαλύτερο ψηφιδωτό με κόκκους καφέ.

Υπάρχουν και ρεκόρ τα οποία δεν τα κατέχουν οι χώρες με τις οποίες
είναι συνδυασμένες περισσότερο οι δραστηριότητες που περιλαμβάνουν.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα οι 333 παίχτες γκάιντας που έδωσαν
παράσταση ταυτόχρονα στη Σόφια τον περασμένο Μάιο, καταρρίπτοντας ένα
ρεκόρ το οποίο θα περίμενε κανείς να κατέχουν οι κάτοικοι στα Χάιλαντς
της Σκωτίας.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι το βαλς με τα περισσότερα ζευγάρια, που
έγινε το Μάιο του 2010, όχι στην Αυστρία αλλά στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη,
σε μια πλατεία της πόλης Τούζλα, με τη συμμετοχή 1510 ζευγαριών.

Μέσω των ρεκόρ Γκίνες μπορεί να ανακαλύψει κανείς πως τα έθιμα της
χώρας του υπάρχουν και σε άλλες χώρες.

Δεν φτιάχνουμε μόνο στην Ελλάδα ασπροκόκκινο βραχιόλι το Mάρτιο.
Στη Βουλγαρία φοράνε τη μαρτενίτσα, όπως λέγεται στη βουλγαρική
γλώσσα, κατά τη διάρκεια όλου του μήνα ή την πρώτη φορά που βλέπουν
πελαργό, χελιδόνι ή δέντρο με μπουμπούκια.

Η μεγαλύτερη μαρτενίτσα έχει μήκος λίγο παραπάνω από 5 χιλιόμετρα
και φτιάχτηκε από τα παιδιά ενός γυμνασίου στη Νόβα Ζαγκόρα της
Βουλγαρίας την 1η Μαρτίου 2011.

Στη Βουλγαρία βρίσκεται επίσης και το μπαρ που φτιάχνει τα
περισσότερα κοκτέιλ στον κόσμο, το Pench's Cocktail Bar, στη Βάρνα. Το
μπαρ έχει στον κατάλογό του 1244 κοκτέιλ, όπως καταγράφηκαν τον
Σεπτέμβριο του 2010.

Και κάτι εύθυμο για το τέλος. Η μακρύτερη αλυσίδα από... προφυλακτικά
στον κόσμο έγινε στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας τον Οκτώβρη του 2007.
Είχε μήκος 3.269,46 μέτρα και για την κατασκευή της χρειάστηκαν 25.773
προφυλακτικά και 1683 άτομα.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία