Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Την ίδια στιγμή εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν απο πείνα και έλλειψη φαρμάκων

Τα μισά από τα τρόφιμα που παράγονται ετησίως στον κόσμο πετιούνται



Λονδίνο

 Τα μισά από τα τρόφιμα που παράγονται ετησίως στον κόσμο
πετιούνται, δηλαδή από 1,2 ως 2 δισεκατομμύρια τόνοι τροφίμων, σύμφωνα
με έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα.

"Ποσοστό μεταξύ του 30 και του 50%" από τους 4 δισεκατομμύρια
τόνους τροφίμων που παράγονται ετησίως στον κόσμο "δεν φτάνει ποτέ στο
ανθρώπινο στομάχι", εξηγούν οι συντάκτες της έκθεσης αυτής του
Ινστιτούτου Μηχανολόγων Μηχανικών (IMeche).

Η έκθεση αυτή με τίτλο "Global Food: Waste Not, Want Not"
καταγγέλλει "την μη προσαρμογή των υποδομών και των συστημάτων
αποθήκευσης" και "τις πολύ αυστηρές περιοριστικές ημερομηνίες
πώλησης".

Οι συντάκτες της έκθεσης επικρίνουν επίσης την συμπεριφορά των
καταναλωτών, αναφερόμενοι κυρίως στις προσφορές "στο ένα δώρο το
δεύτερο" ή στην αξίωση "για αισθητική τελειότητα" του προϊόντος στα
μάτια των αγοραστών.

Επισημαίνουν ότι κυρίως στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ "έως και τα μισά
από τα τρόφιμα που αγοράζονται πετιούνται από τον ίδιο τον
καταναλωτή".

Αυτή η καθαρή απώλεια δεν περιορίζεται στα απορρίμματα που
προέρχονται από τα τρόφιμα που δεν καταναλώνονται, προσθέτουν στην
έκθεσή τους, καθώς η σπατάλη είναι ορατή σε όλα τα επίπεδα της
διατροφικής αλυσίδας: "550 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού"
σπαταλώνται μάταια για να απομακρυνθούν αυτά τα χαμένα τρόφιμα.

Σύμφωνα με τον δρ. Τιμ Φοξ του IMeche, "είναι συγκλονιστική η
ποσότητα των τροφίμων που πάει χαμένη στον κόσμο. Τα τρόφιμα αυτά θα
μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να θρέψουν τον αυξανόμενο παγκόσμιο
πολιτισμό και ιδιαίτερα αυτούς που πεινάνε".

Μεταξύ του 2010 και του 2012, 860 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο
υπέφεραν από υποσιτισμό, σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και
Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO).

"Είναι επίσης μια άχρηστη σπατάλη όσον αφορά τις εκτάσεις γης, το
νερό και τους ενεργειακούς πόρους, που χρησιμοποιούνται για την
παραγωγή, την επεξεργασία και την διανομή των τροφίμων αυτών",
σημείωσε ο δρ. Φοξ.

Οι ειδικοί εισηγούνται στην έκθεσή τους την βελτίωση "των μεθόδων
και των υποδομών με μια ταυτόχρονη αλλαγή στην αντίληψη του
καταναλωτή", το οποίο θα επέτρεπε την προσφορά "60 ως 100%
περισσότερης τροφής" χωρίς να αυξηθεί η παραγωγή, αποδεσμεύοντας
ταυτοχρόνως εκτάσεις και μειώνοντας την κατανάλωση ενέργειας.

Το 2075 ο παγκόσμιος πληθυσμός αναμένεται να φτάσει περίπου τα 9,9
δισεκατομμύρια, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, δηλαδή θα υπάρχουν στον κόσμο
περίπου 2,9 δισεκατομμύρια περισσότεροι άνθρωποι να τραφούν απ' ό,τι
σήμερα.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία