|
| | | |
Μπροστά στο φάσμα της ακυβερνησίας η Ιταλία
Ρώμη
Μπροστά στο φάσμα της ακυβερνησίας βρίσκεται η Ιταλία μετά τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών που χαρακτηρίσθηκαν από την εκρηκτική άνοδο ενός πρώην κωμικού, ανέδειξαν κεντροαριστερή πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων, μία Γερουσία χωρίς κυβερνητική πλειοψηφία και προκαλούν την έντονη ανησυχία των ευρωπαίων εταίρων της χώρας.
"Η χώρα αντιμετωπίζει μία δύσκολη κατάσταση", σχολίασε τ ο Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι, ηγέτης της ιταλικής αριστεράς. Ο συνασπισμός του εξασφάλισε την πλειοψηφία και στα δύο σώματα του ιταλικού κοινοβουλίου, αλλά την πλειοψηφία των εδρών μόνο στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Στη Γερουσία, την πλειοψηφία των εδρών εξασφαλίζει η κεντροδεξιά. Και το κυριότερο, δεν αναδεικνύεται με κανέναν συνδυασμό και σενάριο συνεργασίας οποιαδήποτε κυβερνητική πλειοψηφία.
"Εκλογές σοκ που μάς δίνουν ένα ακινητοποιημένο κοινοβούλιο", είναι ο τίτλος της Corriere della Sera.
"Μία χώρα που δεν είναι δυνατόν να κυβερνηθεί, σε πολιτικό και τεχνικό επίπεδο, με περιορισμένες διεξόδους βασισμένες σε συμμαχίες σχεδόν ανέφικτες πρακτικά και ανεπαρκείς αριθμητικά", σχολιάζει ο Μάσιμο Ράτζι στην La Repubblica. Ο αρθρογράφος θεωρεί ότι η μόνη διέξοδος είναι η επανάληψη της ψηφοφορίας, είτε για το σύνολο του Κοινοβουλίου, είτε μόνο για τη Γερουσία.
Μόνος πραγματικός νικητής των εκλογών αυτών είναι ο Μπέπε Γκρίλο και το Κίνημα των 5 Αστέρων, που κατόρθωσε να "γοητεύσει" τους ιταλούς ψηφοφόρους παίζοντας ανάμεσα στην απόρριψη της πολιτικής τάξης, την οργή κατά της λιτότητας και την απαξίωση της Ευρώπης.
Ο λαϊκιστής πρώην κωμικός πόνταρε στη δυσαρέσκεια σε μία χώρα βυθισμένη στην ύφεση, ψαρεύοντας ψήφους τόσο από την αριστερά , όσο και από τη δεξιά, προτείνοντας τον τερματισμό της δημόσιας χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων, τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού στα 1.000 ευρώ και τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το ευρώ.
Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα εξασφάλισε το 25% των ψήφων και στα δύο σώματα του κοινοβουλίου και έγινε τρίτη πολιτική δύναμη στη χώρα.
"Εχουν ξοφλήσει, τόσο στην αριστερά, όσο και στη δεξιά. Μπορεί να κρατήσουν επτά/οκτώ μήνες, αλλά θα σταθούμε πραγματικό εμπόδιο γι΄ αυτούς...είναι μία είδηση παγκόσμιας σημασίας", έγραψε στο μπλογκ του ο Μπέπε Γκρίλο. "Είμαστε μία εξαιρετική δύναμη. Θα είμαστε 110 στο κοινοβούλιο, αλλά έξω από αυτό θα είμαστε εκατομμύρια"...
Ο απερχόμενος τεχνοκράτης πρωυθυπουργός Μάριο Μόντι έχασε το στοίχημα για τη διαμόρφωση μίας μεγάλης δύναμης του ιταλικού κέντρου, καθώς ο συνασπισμός του οποίου ηγείται περιορίσθηκε στο 10% των ψήφων στα δύο σώματα του κοινοβουλίου. "Είμαστε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα", δήλωσε ωστόσο ο ίδιος υπενθυμίζοντας ότι ο συνασπισμός του ιδρύθηκε μόλις πριν από δύο μήνες. Ο "Προφεσόρε" ευχήθηκε η νέα ιταλική κυβέρνηση να τα καταφέρει καλύτερα από τη δική του, χωρίς να πετάξει τις θυσίες των Ιταλών για την εξυγίανση της οικονομάις της χώρας.
Οσο για τον Μπερλουσκόνι, κάνει μία θεαματική επιστροφή. "Οσοι νόμιζαν ότι ο Μπερλουσκόνι ήταν τελειωμένος, πρέπει να το ξανασκεφτούν", δήλωσε ο Αντζελίνο Αλφάνο, γενικός γραμματέας του Κόμματος του Λαού της Ελευθερίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|